طی یک ماه گذشته کشاورزان اصفهان چندین تجمع اعتراضی بزرگ در اعتراض به ربودن حقآبه‌شان از زاینده رود برگزار کردند.
یکی از علل این وضعیت اسفناک سودجویی شرکتها و ارگانهای وابسته به حکومت آخوندی است. همانها که صنایع آب‌بر را بدون محاسبهٔ دقیق احداث کرده‌اند و آب زاینده رود را با ایجاد سدهای بسیار می‌برند.
آخوند نقدعلی عضو مجلس ارتجاع در وحشت از خشم کشاورزان محروم گفت: «امروز کشاورزان هر روز در تجمعات انبوه از مسئولان تقاضا دارند به وضع ناجور بارگذاریهای ناروا بر زاینده رود توجه کنند... نهادهای مربوطه نهادهای امنیتی اوضاع خوبی در اصفهان از حیث معیشتی برای کشاورزان رقم نمی‌خورد» (خبرگزاری مجلس رژیم ۳۰دی۹۹).
رودی که قرن‌ها پرجوش و پرخروش زینت استان اصفهان و روزی بخش روستاییان و کشاورزان بود اکنون از نفس افتاده است و تبدیل به پهنه‌ای خشک شده است، و مردمان و کشاورزان اطراف آن در انتظار گذر آبی هستند، تا بتوانند خود و زمین‌هایشان را سیرآب کنند اما دریغ از تحقق این آرزو.
فشار چنگال غارت و چپاول حاکمیت آخوندی و نهادهای آن بر گلوی زاینده آن‌چنان آشکار است که سال‌ها است مهر‌ه‌ها و رسانه‌های حکومتی نیز ناگزیر به اذعان به آن شده‌اند.
خبرگزاری نیروی تروریستی قدس (تسنیم) به‌نقل از معاون از معاون حفاظت از بهره‌برداری آب منطقه‌یی در اصفهان نوشت: «۸۶درصد از سد زاینده‌رود خالی شده و تنها ۱۴درصد از این منبع حیاتی آب در فلات مرکزی اصفهان باقی مانده است. وعده‌ها نیز عملیاتی نشده و بازگشایی رودخانه، به بارش‌هایی مشروط شده که این روزها روی خوش به اصفهان نشان نمی‌دهند».
این رسانه وابسته به سپاه پاسداران در جریان جنگ باندی مشکل را متوجه آخوند روحانی کرده و نوشته است: «مدیران در تناقض رفتاری و مدیریتی، هر کدام یک سخن بر زبان می‌آورند و وعدهٔ جریان دائمی‌رودخانهٔ زاینده‌رود اصفهان، که در دولت یازدهم به‌عنوان قول رئیس‌جمهور مطرح شد، هیچ‌گاه رنگ عمل به‌خو نگرفت» (تسنیم ۲۶دی۹۹).
ایجاد صنایع آب‌بر و حفر چاه‌های عمیق طی سالیان متمادی اصلی‌ترین علت خشک‌شدن آب زاینده رود است، این صنایع و چاه‌ها اغلب در تیول شرکت‌های وابسته به سپاه پاسداران یا دولت ضدمردمی است.
نهادهای وابسته به سپاه و دولت آب را چپاول می‌کنند، اما تاوان غارت و دزدی آب را مردم منطقه به‌ویژه کشاورزان زحمت‌کش فلات مرکزی ایران می‌دهند.
در یکی از اعتراضات کشاورزان که در رسانه‌های اجماعی منعکس شده، درد دل و شکایات چندین کشاورز معترض چنین است:
«تمام مردم اینجا که می‌بینید کشاورزند نان‌شان از کشاورزی درمی‌آید، همه چشمشان به کشاورزی‌شان است.
بارها آمدیم و اعتراض کردیم هیچ‌کس حرف ما را گوش نمی‌کند، ما سند داریم و کشاورژیم ما سند چندصد ساله داریم، حالا که کشت کردیم آب نیست.
فرماندار گفته کشت بکارید، استاندار گفته کشت بکارید رئیس سازمان آب آمده و گفته بکارید، الآن آب نداریم».
در آخرین اعتراض کشاورزان اصفهان یکی از آنها گفت: «ما حقآبه داریم و آبمان را می‌خواهیم دست برنمی‌داریم، چرا حق زاینده رود را پایمال کردید می‌ایستیم می‌میریم حقآبه را می‌گیریم، حتی اگر بمیریم».
حکومت آخوندی هر روز برنامه و طرحی جدید برای مکش و چپاول هر چه بیشتر آب زاینده‌رود اجرایی می‌کند، جدیدترین برنامه او هدف قرار دادن باغداران با تخریب لوله آب رسانی به باغهای آنها است.
روز شنبه ۱۸بهمن همزمان با دهه زجر کارگزاران رژیم در اداره آب با همراهی نیروی سرکوبگر انتظامی با ماشین‌آلات سنگین به روستای مورچه خورت یورش برده و با قساوت تمام اقدام به قلع و قمع ادوات چاه و لوله‌ها نمودند تا هزاران درختی که چندین سال مردم با خون دل به ثمر رسانده‌اند را ریشه‌کن کرده و خشک نمایند.
حرف باغداران خسارت دیده و معترض چنین است:
«خسارت این لوله را کی باید بدهد این درخت‌های ۱۲۱ باغ هر باغی ۱۲۰ درخت دارد حدود ۳۰هزار ۴۰هزار درخت وجود دارد و لوله‌هایشان را زده و شکسته‌اند. بگذار بمیریم راحت شویم بگذار از دست این بی‌ناموس‌ها راحت شویم».
در این یورش در حالی که لودر‌های وابسته به رژیم می‌خواهد لوله باغداران را کنده و چاله‌های آن را پر کنند، کشاورزان مقاوم اصفهانی در چاله خوابیده و می‌گویند «بیا خاک بریز ما از این زندگی راحت شویم».
ستم به کشاورزان محروم حاشیه زاینده روز و فلات مرکزی ایران در حالی است که کشاورزی نیاز مبرم امنیت غذایی مردم است، اما حکومت آخوندی کمر به نابودی کشاورزی ایران بسته است.
رژیم که هیچ آینده‌یی را برای خود در ایران متصور نمی‌داند؛ از این‌رو از هر امکانی برای کسب درآمد و هزینه کردن آن برای اهرم‌های بقایش استفاده می‌کند، آب کشاورزان را برای تأسیسات و مؤسسات وابسته به سپاه غارت می‌کند، کشاورزانی که در شرایط گرانی و تورم کمرشکن، زمین تنها منبع درآمد زندگی آنها است.
جدا از خشک شدن زمین کشاورزان بر اثر ربوده شدن آب زاینده رود، کمبود آب در این رودخانه اثرات زیست‌محیطی مخربی هم بر منطقه وارد کرده است.
در این رابطه خبرگزاری حکومتی ایسنا ۸آذر۹۹ با عنوان «۱۵سانتیمتر، متوسط نرخ سالانه فرو نشست در دشت اصفهان-برخوار» نوشت: «کارشناس مطالعات آبهای زیرزمینی دفتر مطالعات پایه منابع آب شرکت آب منطقه‌یی اصفهان با تأکید بر این‌که خشکی زاینده رود، به‌عنوان یک منبع تغذیه کننده آبخوان، بر پدیده فرو نشست دامن می‌زند، گفت: به‌طور متوسط نرخ سالانه فرو نشست در دشت اصفهان-برخوار حدود ۷ تا ۱۵ سانتیمتر در سال برآورد شده است».
ایسنا در ادامه گزارش خود به‌نقل از این کارشناس حکومتی با اشاره به افت مستمر آبهای زیر زمینی ۳۵دشت در مناطق شرق اصفهان و محدوده بختیاری در مناطق کوهستانی غرب اصفهان، کمبود آب و خشکی زاینده رود را از عوامل اصلی این وضعیت دانسته و نوشته است: «از یک‌سو با خشکی زاینده رود، آبخوانی که از رودخانه تغذیه می‌شود را تحت فشار قرار می‌دهیم، از سوی دیگر با توجه به این‌که تأمین آب شرب مردم در اولویت قرار دارد، با حفر چاه و برداشت از آن فشار مضاعف بر آبخوانها وارد می‌کنیم که این موجب شروع فرو نشست و ادامه روند این پدیده می‌شود. خشکی زاینده رود، به‌عنوان یک منبع تغذیه کننده آبخوان، بر پدیده فرو نشست دامن می‌زند».
