شکستهای مرگبار رژیم در سال ۱۴۰۳ آنقدر واضح و پی‌درپی و بی‌علاج است که خامنه‌ای ناگزیر شد هم پیام و هم سخنرانی نوروزی خود را با آنها شروع کند.
خلیفه درمانده در پیام نوروزی با یک مقایسه پرمعنا گفت: «سال ۱۴۰۳ سال “پرماجرا”یی بود. حوادثی که در این سال پی‌درپی اتّفاق افتاد، شبیه حوادث سال ۱۳۶۰ و دارای سختی‌ها و مشقّت‌هایی برای ما بود».
سال “پرماجرا”ی۶۰ از ۳۰خرداد شروع شد که خمینی راهپیمایی مسالمت‌آمیز ۵۰۰هزار نفره مردم را به خاک و خون کشید و با اعدام دسته‌دسته دختران و پسران جوان و نوجوان، مشروعیتش را برای همیشه از دست داد. سالی که میلیشیای مجاهد خلق با شعار «شاه سلطان ولایت مرگت فرا رسیده» در ۵مهر طلسم هیولای خون‌آشام را شکست و به سرفصل سرفصلهای مقاومت انقلابی برای سرنگونی تمامیت رژیم ولایت فقیه تبدیل شد.
حالاهم خلیفهٔ درمانده که در بن‌بست مرگ و خودکشی گرفتار آمده، می‌بیند که از هر طرف بچرخد بوی سرنگونی به مشامش می‌رسد. لذا با یادآوری «ماجراهای» سال ۶۰ و مقایسه‌اش با شکستهای پی‌درپی نظام در سال ۴۰۳ می‌گوید: «اوایل سال، شهادت مرحوم آقای رئیسی اتّفاق افتاد. قبل از آن، شهادت تعدادی از مستشاران ما در دمشق اتّفاق افتاد. بعد از آن، حوادث گوناگونی در تهران و بعد در لبنان اتّفاق افتاد. اینها حوادث تلخی بود که اتّفاق افتاد».
آن چه خامنه‌ای در میان چند حادثه تلخ بالا به کلی از قلم انداخته، حادثه بزرگ سرنگونی بشار اسد در سوریه است. این‌که خامنه‌ای اشاره‌یی به آن نمی‌کند، دلیلی ندارد جز آن‌که اولاً یک حادثه زهراگین است و ثانیا شخص خامنه‌ای در درون رژیم بیشترین تأکید و سرمایه‌گذاری را روی بشار اسد کرده بود.
اما واقعیت امر این است که با سقوط اسد و خاندان منفوری که ۴۵سال پشتیبان و مددکار رژیم در ارتکاب بزرگترین جنایتها در ایران و منطقه بود، ارکان ولایت لرزید و آرزوها و سرمایه‌گذاری نجومی خامنه‌ای در منطقه دود و خاکستر شد. طوری که مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی هم پی‌درپی استراتژی خامنه‌ای را زیر سؤال بردند.
یکی با تیتر «پایان اسـد آغازی برای ما» نوشت: «اول از همه خیلی صریح و روشن پاسخ داده شود که اشتباه کجا بود و چقدر هزینه دادیم؟» (هم‌میهن، ۱۹آذر). یکی نوشت: «حمایت از بشار اسد در دهه گذشته با هزینه‌های مالی، سیاسی، انسانی و حیثیتی صورت گرفت و فروپاشی سریع و همه‌جانبه رژیم اسد نیازمند تحلیل‌های چندوجهی فراوانی است» (شرق، ۱۹آذر). یک عضو مجلس خامنه‌ای گفت: «بعد از تقدیم حدود ۶هزار مدافع حرم و صرف میلیاردها هزینه، طی فقط یک هفته سوریه را دو دستی تقدیم تکفیریها کردیم» و پرسید: «این اگر غضب الهی نیست پس چیست؟» (منان رئیسی - انتخاب ـ ۱۹آذر).
ولی‌فقیه ورشکسته به اولین شکست سال ۱۴۰۳ هم، که آن را در لابه‌لای هلاکت رئیسی جلاد و نیابتی‌هایش پوشانده، یعنی تحریم گستردهٔ نمایش انتخابات مجلس و خبرگان ارتجاع نمی‌پردازد؛ رسوایی بزرگی که خودیهای نظام هم آن را کسادترین نمایش انتخابات در تاریخ رژیم توصیف کردند.
جا افتادن عمدی خشم و خروش مردم به ستوه آمده در تجمعات اعتراضی و سلسله عملیات اختناق‌شکن کانون‌های شورشی از ماجراها و حوادث تلخ هم کاملاً قابل فهم است. زیرا برایند شکستهای مرگبار رژیم در سال ۱۴۰۳ و بیانگر پرتگاهی مرگبار است که خلیفهٔ درمانده یارای تصورش را هم ندارد.
