در قفل در کلیدی چرخید
لرزید بر لبانش لبخندی
چون رقص آب بر سقف
از انعکاس تابش خورشید
در قفل در کلیدی چرخید.
بیرون
رنگ خوش سپیده دمان
ماننده‌ٔ یکی نوت گمگشته
می‌گشت پرسه پرسه زنان روی
سوراخ های نی
دنبال خانه‌اش...
در قفل در کلیدی چرخید
رقصید بر لبانش لبخندی
چون رقص آب بر سقف
از انعکاس تابش خورشید
در قفل در
کلیدی چرخید.
(احمد شاملو. شعر «ساعت اعدام»)
روز جهانی مبارزه با اعدام
اعدام وحشیانه‌ترین نوع مجازات دولتی است که ریشه در هزاره‌های گمشده در رسوبات جاهلی بشر دارد. اولین سند تدوین‌شده رسمی به‌جا مانده در بارهٔ اعدام، به ۱۸قرن قبل از میلاد مسیح و حکومت حمورابی، شاه بابل برمی‌گردد. از آن زمان تاکنون انواع روش‌های مجازات اعدام در سراسر جهان شامل مصلوب کردن، غرق کردن، ضرب و شتم منجر به مرگ، سنگسار، سوزاندن در آتش، چهار میل کردن، گیوتین، دار زدن، تیرباران، صندلی الکتریکی و تزریق کشنده و اتاق گاز جهت مجازات مجرمان به‌کار می‌رود.
بشریت معاصر برای مقابله با این مجازات چندش‌انگیز، کرامت‌شکن و ضدانسانی ۱۰اکتبر هر سال میلادی را به‌عنوان روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام در نظر گرفته است.
اعدام، شیشهٔ عمر مرگ‌اندیشان
در ایران آخوندزده به‌طور گسترده از این مجازات استفاده می‌شود به‌نحوی که به نسبت جمعیت، رتبه اول اعدام در جهان از آن حاکمیت ولایت فقیه است.
ماندگاری این پدیده شوم تا این برهه از زمان مرهون استفاده ابزاری آن توسط صاحبان قدرت سیاسی و دینی است. آخوندهای حاکم بر ایران با خزیدن به سریر قدرت بادآورده، به‌زودی دریافتند که می‌توانند با استفاده از اعدام در جامعه وحشت مداوم ایجاد کرده و علاوه بر آن مخالفان سیاسی خود را نیز به‌صورت فیزیکی از میان بردارند.
اعدام نه یک روش جزایی، بلکه شیشهٔ عمر نظام مرگ‌اندیشان است. عامل تداوم حیات و وسیله‌ٔ ارتزاق آنان است.
وقتی کار به برخورد با مخالفان سیاسی و نیروهای برانداز می‌رسد، نظام ولایی افسار پاره می‌کند. در مورد هواداران و اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، همان‌گونه که خامنه‌ای نیز تصریح کرد، حکومت آخوندی همه چیز را در فتواهای مشعشع و بیدادگاههای ضدبشری خود به سمت اعدام حل می‌کند.
بیلان حیرت‌انگیز اعدام در روز جهانی
امسال در روز جهانی مبارزه با اعدام شاهد یک رکوردشکنی در دولت پزشکیان هستیم. «در بازه زمانی ۱۰ اکتبر ۲۰۲۳ تا ۸ اکتبر ۲۰۲۴، حداقل ۸۱۱ نفر در نقاط مختلف ایران به شیوه حلق‌آویز اعدام شده‌اند، که این رقم در مقایسه با زمان مشابه در سال گذشته، حدود ۲۳.۰۶ درصد افزایش داشته است».
«از میان قربانیانی که هویتشان احراز شده، جنسیت ۲۳ تن از اعدام شدگان زن بوده و همین‌طور سن ۴ تن از اعدام شدگان در زمان ارتکاب جرم کمتر از ۱۸ سال بوده است» (هرانا. ۱۷مهر ۱۴۰۳).
«سه‌شنبه‌های نه به اعدام»
مقاومت سازمان‌یافته برای از دور خارج کردن ماشین جهنمی اعدام، کارزارهای مختلف راه‌اندازی کرده و به پیش برده است. گسترش جنبش دادخواهی و به ثبت رساندن اعدام‌های فراقضایی و نیز کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ به‌عنوان جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی در گزارش تاریخی پرفسور جاوید رحمان، از دست‌آوردهای عظیم آن است.
کارزارها و کاربست‌های مقاومت ایران علیه سرکوب عریان در خیابان‌ها و شکنجه و اعدام در زندانها، مولودی را زاییده است که پیام فراگیر آن این است که می‌توان و باید علیه اعدام به پا خاست؛ حتی اگر در سیاه‌چال‌های این رژیم به بند کشیده شده باشیم.
امسال در آستانهٔ روز جهانی مبارزه با اعدام کارزار شجاعانهٔ سه‌شنبه‌های نه به اعدام به ۲۲زندان مختلف در ایران تسری یافت. این زندانها عبارت بودند از: اوین (بند زنان، بند ۴و۸)، قزلحصار (واحد ۳و۴)، مرکزی کرج، تهران بزرگ، خرم‌آباد، اراک، اسد آباد اصفهان، نظام شیراز، بم، مشهد، لاکان رشت (بند زنان و مردان)، قائمشهر، اردبیل، تبریز، ارومیه، سلماس، خوی، نقده، سقز، بانه، مریوان وکامیاران. پیشتازی زنان زندانی در پیشبرد این کارزار عرصه را بر مرگ‌چرخانان عمامه‌دار تنگ کرده است.
آنها اکنون در برابر جنبشی قرار دارند که بر مقاومتی سرخ‌فام با ۱۲۰۰۰۰ جان شیفتهٔ آزادی تکیه زده است.
فعالیت‌های جهانی مقاومت در آستانهٔ روز جهانی مبارزه با اعدام
مقاومت ایران اکنون جنبش نه به اعدام را به فراتر از مرزهای ایران گسترش داده و عموم وجدانهای بیدار را به همراهی با این جنبش فراخوانده است. خانم رجوی در کنفرانس آنلاین «نه به اعدام، فراخوان به عدالت» در مجمع پارلمانی شورای اروپا گفت:
«کارزار نه به اعدام در داخل و خارج ایران که توسط مقاومت ایران پیش می‌رود، بخشی از جنبش مردم ایران برای سرنگونی رژیم آخوندی است.
بنابراین از دولتها می‌خواهیم روابط دیپلماتیک و تجاری خود با رژیم آخوندی را به توقف اعدام و شکنجه مشروط کنند.
از دولتها می‌خواهیم که بر اساس صلاحیت قضایی جهانی، خامنه‌ای و سایر سردمداران رژیم و دیگر مسئولان جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی را مورد حسابرسی قرار داده و برای آنها احکام بازداشت بین‌المللی صادر کنند».
خانم رجوی هم‌چنین در پیام ۱۵مهر ۱۴۰۳ خود تصریح کرد «تا این رژیم بر سرکار است نه شکنجه و اعدام در ایران و نه جنگ و ترور در منطقه پایانی ندارد و منطقه روی صلح و آرامش نخواهد دید».
او «جامعه جهانی را به حمایت از کارزار نه به اعدام و مشروط کردن رابطه دیپلماتیک و تجاری با رژیم به توقف شکنجه و اعدام فراخواند» و بار دیگر خاطرنشان کرد که «سران رژیم به‌خاطر چهار دهه جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی باید در برابر عدالت قرار گیرند».
همزمان با پنجاه‌و‌هفتمین اجلاس شورای حقوق‌بشر در ژنو، کنفرانسی نیز با حضور شخصیت‌های سیاسی، حقوقی و مدافع حقوق‌بشر تحت عنوان «نقض حقوق‌بشر در ایران» در مقر اروپایی سازمان ملل در ژنو برگزار شد که سخنرانان آن به حسابرسی از عاملان نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت و پایان دادن به مصونیت از مجازات سران رژیم آخوندی فراخوان دادند.
***
پیام و برآیند این جنبش فراگیر در داخل و خارج ایران در پیوند با جنبش سرنگونی این است که روزی فرا خواهد رسید که مردم ایران آزادی را بر خرابه‌های سیاه‌چال‌های این رژیم جشن خواهند گرفت؛ روزی که دیگر سیم‌های خاردار بالهای نسیم را تفتیش نخواهند کرد و کلیدی در قفل برای بردن زندانیان به پای تیرک اعدام یا چوبه‌های دار نخواهد چرخید.
مادهٔ ۳ برنامهٔ ۱۰ماده‌یی مریم رجوی این روز را نوید می‌دهد.
