مأموران سرکوبگر نیروی انتظامی در قصرقند در استان سیستان و بلوچستان روز چهارشنبه ۸فروردین ۹۷ یک جوان را که چند کیسه برنج به همراه داشت با تیراندازی مستقیم مجروح کردند.
این هموطن بلوچ که عبدالواحد رئیسی نام دارد، به‌خاطر خونریزی شدید حالش وخیم شده و در بخش آی.سی.یو بیمارستان نیکشهر بستری شد. بنا به گزارشهای منتشر شده عبدالواحد رئیسی ۱۰گونی برنج داشت و مأموران قصرقند از فاصله نزدیک به سمتش تیراندازی کردند و تیر به پاهایش اصابت کرد.
این جوان هموطن هیچ امیدی برای زندگی و هیچ ممری هم برای درآمد نداشت جز حمل و فروش چند گونی برنج که دست‌آخر هم هدف تیر زهرآگین نیروی سرکوب قرار گرفت.
فقر و ناداری منحصر به این جوان و یا جوانان هم سن و سال او نیست، بلکه فقر حرف آخر را در زندگی میلیونها نفر از هموطنان مرزنشین در مرزهای شرقی و غربی کشور می‌زند، چرا که جز کارگری و باربری در زندگی‌شان هیچ نفعی عایدشان نمی‌شود.
به‌دلیل فقر مفرط است که در مرزهای شرقی کشور و به‌ویژه مرزهای سیستان و بلوچستان، بسیاری از روستاهای حاشیه مرزی خالی شده‌اند و ساکنان آن به حلبی‌آبادها و حاشیه شهرهای بزرگ این استان و سایر مناطق کشور و حتی حاشیه شهر تهران پناه می‌برند.
به گفته نماینده مجلس رژیم از بیرجند ۵۰درصد روستاهای حاشیه مرز در استان خراسان جنوبی طی ۱۰سال گذشته خالی از سکنه شده است و مرزنشینان با مشکلات زیادی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، اما هنوز هم در سطح مسئولان مرکز به این منطقه توجهی نمی‌شود.
بسیاری از مرز نشینان منطقه سیستان و بلوچستان و خراسان جنوبی برای امرار معاش ناگزیر به حمل بار در حدی که بتوانند روی دوششان حمل کنند می‌باشند.
با این وجود آنان از این راه نیز حتی نمی‌توانند نان بخورونمیر برای خانواده را تأمین کنند. این در شرایطی است که دولت ضدمردمی مالیاتهای سنگینی را بر مختصر دارایی آنان وضع کرده و بسیاری از آنان را نیز از این فعالیت بازداشته است.
اقدامات نیروی سرکوب به بهانه مبارزه با قاچاق کمر بسیاری از آنها را خم کرده است.
در زمینه فقر در مناطق مرزی، حمید کلانتری معاون تعاون وزارت کار رژیم می‌گوید: «فقر در مناطق مرزی و هم‌چنین شهرهای محروم بیش از سایر نقاط است».(خبرگزاری حکومتی ایلنا ۹شهریور ۹۶)
بیکاری معضل اساسی این هموطنان است و اساساً شغل باربری در مناطق مرزی شرقی و کولبری در مناطق غربی کشور در سایه بیکاری این مردم شکل می‌گیرد، تا جایی که آنها ناگزیر می‌شوند شغل پرمشقت باربری و کولبری را انتخاب کنند و دست‌آخر هم هدف تیر کین نیروهای سرکوب نیروی انتظامی و سپاه پاسداران ضدخلقی قرار می‌گیرند.
در زمینه بیکاری در مناطق محروم و حاشیه کشور نماینده مجلس ارتجاع از سقز و بانه اذعان می‌کند «بیکاری در مناطق محروم رو به افزایش است».
این نماینده مجلس رژیم در ادامه اظهاراتش خطاب به روحانی می‌گوید: «آقای روحانی باید شعارهای زمان تبلیغات ریاست‌جمهوری را به یاد بیاورید و بر اساس آن برای جوانان بیکار چاره‌یی بیاندیشید؛ آمار بیکاری خصوصاً آمار مربوط به مناطق محروم بیش از آن چیزی است که به اطلاعتان می‌رسد».(خبرگزاری حکومتی آنا ۱بهمن ۹۶)
یکی از معضلات در این مناطق بازماندن کودکان از تحصیل است که به گفته معاون امور ابتدایی آموزش و پرورش دولت روحانی ۴۰ تا ۵۰درصد دانش‌آموزان مقطع متوسطه در استا‌نهای مرزی به دلایل مختلف ترک‌تحصیل می‌کنند.
به گفته این مهره دولت روحانی: «در برخی خانواده‌ها به‌خصوص در شهرهای کوچک کودکان بازوی کار خانواده محسوب می‌شوند، به‌طور مثال در فصل برداشت محصول این کودکان باید در کنار خانواده‌ها باشند».(سایت حکومتی عصر ایران ۱۸شهریور ۹۶)
در حال حاضر میزان ترک‌تحصیل در مناطق مرزی و حاشیه‌یی کشور ۲برابر متوسط افرادی است که در سطح کشور ترک تحصیل می‌کنند.
زیرا این مناطق حاشیه‌یی و محروم هستند، نبود زیرساختهایی نظیر مدرسه و دبیرستان و دور بودن محل تحصیل از خانه و روستای محل سکونت و مهمتر از این فقر خانوادگی مانع ادامه تحصیل این کودکان می‌شود.
فقر این مردم محروم منحصر به فقر مالی و آموزشی نمی‌شود بلکه آنها از همه چیز محروم هستند، از آموزش تا بهداشت و درمان، از نبود جاده گرفته تا آب و برق و گاز و...
