در روزنامههای حکومتی ۲۹خرداد، یعنی یک روز بعد از نمایش انتخابات، اغلب مطالب به نمایش انتخابات روز قبل اختصاص یافته و روزنامههای هر دو باند حاکم بهصورت جمعی تلاش کردهاند نظام را برندهٔ این نمایش معرفی کنند.
روزنامههای باند ولیفقیه که از شامگاه روز۲۸خرداد یعنی یک روز قبل از اعلام رسمی نتایج در اینترنت در دسترس بودند پیشاپیش نتایج مورد نظر نظام را اعلام کردند. کیهان خامنهای در یادداشت روزش به قلم سرتیپ پاسدار سعدالله زارعی نوشته است: «رئیسجمهور - حسب آنچه از گزارشات برمیآید - با رأی خوب و مناسب انتخاب گردید».
کیهان خامنهای در همین مقاله از اینکه شورش گرسنگان در روز نمایش انتخابات اتفاق نیفتاده ابراز خوشحالی کرده و نظام را پیروز صحنه خوانده و نوشته است: «آنچه در روز انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ اتفاق افتاد، همه این مهندسی و جمعبندیها را دگرگون کرد. شورش فقرا اتفاق نیفتاد، نظام دوقطبی نشد».
اما سایر روزنامههای باند ولیفقیه ناگزیر به «قهر اکثریت مردم با صندوق رای» اذعان کردهاند. مثلا سیاست روز در سرمقالهاش با عنوان «صادقانه و شفاف میگوییم» نوشته است: «عوامل زیادی را میتوان در ایجاد فضای ناامیدی و قهر مردم با صندوق رأی جستجو کرد، ... عواملی چون تحریمها، وعدههای داده شده دولت، توافق هستهیی یا همان برجام، ناکارآمدیها و ضعف مدیریتی، مسبب گلایه اکثریت مردم است».
دوقطبی مردم و نظام
روزنامههای باند مغلوب هم که اغلب با رئیسی «بیعت» کردهاند در یک تناقضگویی آشکار، از یکسو ادعاهای رژیم مبنی بر شکست تحریم را تیتر کردهاند و از سوی دیگر به رویارویی مردم با نظام در جریان نمایش انتخابات اعتراف کردهاند.
آرمان در مطلبی با عنوان «نظرهای متفاوت درباره میزان مشارکت» به ضد و نقیضگویی آمارها از طرف منابع خبری باند ولیفقیه اشاره کرده و نوشته است: «بسیاری برخلاف گذشته دوقطبی موجود را به جای رقابتهای دوجناح، بر اساس مشارکت و عدم مشارکت مردم تلقی میکردند».
اعتماد هم در مطلب خود با عنوان «چند نکته برای شنبه» به مشارکت حداقلی اعتراف کرده و به «برنده» نمایش گوشزد کرده است: «مشارکت در این انتخابات بهگونهیی نخواهد بود که بتواند سرمایه کافی برای دولت بعدی در عرصه داخل و خارج فراهم کند».
«حالا بعد از انتخابات» عنوان سرمقاله ایران ارگان دولت روحانی است که او هم به دو جبهه مردم و نظام آخوندی رو در روی هم اذعان کرده و نوشته است: «واقعیت این است که در این دوره، جدیترین بحثها حول دو ایده رأی دادن یا رأی ندادن وجود داشته است».
روزنامهٔ آفتاب یزد هم بهنقل از کارشناس اجتماعی رژیم قرایی مقدم که اغلب طرف حساب ارگانهای سرکوبگر بهخصوص نیروی انتظامی برای برآورد وضعیت اجتماع بوده نوشته است: «از ماهها قبل از انتخابات یک موج اجتماعی برای حضور در انتخابات و یا عدم حضور شکل گرفته بود. به همین دلیل انتخابات این دوره ریاستجمهوری در یک فضای دوقطبی رأی دادن و رأی ندادن قرار گرفته بود. انتظار میرفت مناظرههای انتخاباتی بتواند این دوقطبی را تغییر دهد که در عمل چنین اتفاقی رخ نداد».
«عدم اعتماد مردم به حاکمیتها»
در برخی از روزنامههای باند مغلوب بهعلت دوقطبی بین مردم و نظام پرداختهاند. همدلی با اشاره به شکاف بین مردم و نظام پرسیده «علت چیست؟» و خودش توضیح داده: «در جامعه ما علاوه بر محدودیت قانون اساسی، کارکرد برخی نهادها بر اساس نوعی تبعیض بینشی - جناحی استوار است که بخشــی از جامعه را از حق انتخاب شدن محروم میکند... این که چرا جامعه ما دچار چنین نقیصه فرهنگی شده است اول از هر چیز ریشه در استبداد دیرینه و عدم اعتماد مردم به حاکمیتها دارد».
روزنامه مستقل از باند مغلوب هم به توضیح علت «فضای سرد انتخاباتی» پرداخته و از جمله نوشته است: «لودگی و لمپنیسم در این دوره از شاخصههای انتخابات بود» و در ادامه افزوده است: « شکاف گفتمانی زیادی میان قدرتطلبان تندروی داخل حاکمیت با طبقه تحصیل کرده و مترقی بهوجود آمده که دیگر اصلاحطلبان هم نمیتوانند نقش میانجی ایفا کنند». این روزنامه در انتها تنها چشمانداز بهبود را پیوستن به مردم کف خیابان دانسته و نوشته است: «پس برای دست یافتن به تغییرات بزرگ تنها تداوم در گامهای کوچک و همراهی با مردم کف خیابان است».