اعدام نوید افکاری برگی نو در دفتر خیزش و همبستگی ملی رقم زد. اعدامی رودرروی صدای میلیونی مردم ایران و صدها شخصیت سیاسی، علمی، فرهنگی و قهرمانان ورزشی جهان.
و این صدای قهرمانی‌ست که آرمان بلند آزادی را دوباره در همین حمایتها و همبستگی‌ها یافت.
نوید افکاری:
«امروز خوشحالم چون همون چرخ روزگار بازم چرخید و آرمانهای حقیقی انسانیت‌رو از شما مردم مردم بی‌نظیر یاد گرفتم. آرمانهایی که برام به‌مراتب ارزشمندتر و والاتر از سکوهای جهانی و کشتیه».
او پس از کسب مدال قهرمانی در میدان کشتی، در مصاف با ضحاک ماربه‌دوش، ناجوانمردانه‌ترین حریف را به زانو درآورد و زیباترین مدال افتخار را برای سینه میهنش آویخت.
نوید افکاری:
«تو این سال‌ها که کشتی گرفتم هیچ وقت با حریف ناجوانمردی روبه‌رو نشده بودم. اما دو ساله که منو خانواده‌ام داریم با ناجوانمردانه‌ترین حریف تاریخ بشریت یعنی بی‌عدالتی دست و پنجه نرم می‌کنیم».
ساعتی پس از اعدام نوید، مریم رجوی نوشت:
«ضحاک مار بدوش ولایت فقیه در جنایت بزرگ دیگری نوید افکاری را سربدار کرد، اما دیر نخواهد بود که پاسخ خود را از مردم و جوانان شورشگر در شعله‌ورتر شدن آتش قیام سرنگونی خواهد گرفت».
یک شهروند: «اعدام می‌کنی؟ گور خود کنی به دست خود. خامنه‌ای تو را از آتش قهر و انتقام خلق گریزی نیست. انشاالله که در آتش قهر مردم همین‌طور بسوزی».
یک شهروند: «من از ایران تحت اشغال آخوندها به همه دنیا پیام می‌دهم که انتقام خون نوید افکاری را به‌زودی خواهیم گرفت».
این صدای مردمی‌ست که دوباره قهرمانی را نثار آزادی کرد. دلاوری که از خونش آلاله‌ها رویید.
یک شهروند: «انتقام خون نوید افکاری را به‌زودی می‌گیریم».
