«از ادامه تخریب مزار شهیدان و از بین‌بردن آثار جنایت و شکنجهٔ روانی هزاران هزار خانواده در سراسر ایران، جلوگیری کنید».
این بخشی از نامه ۱۱۱۲عضو خانواده‌های شهیدان مجاهد خلق به دبیرکل ملل متحد، رهبران اتحادیه اروپا، آمریکا و سازمانهای بین‌المللی حقوق‌بشری است.
وحید از کرج ـ ۱۰اردیبهشت ۱۴۰۰:
چه کاری با قبر امام حسین کردند چه کاری با قبر شهدای کربلا کردند آیا بعد از هزاران سال دوباره پیدا نشد اون قبرها؟
بخشی از نامه خانواده‌های شهیدان قتل‌عام۶۷:
ما امضا کنندگان اعضای خانواده شهیدان مجاهد خلق سر موضع هستیم که سرتسلیم در مقابل فاشیسم دینی حاکم بر ایران فرود نیاوردند و به جوخه‌های تیرباران، یا چوبه‌های دار سپرده شدند اکثر ما حتی از محل دفن عزیزانمان بی‌اطلاعیم، بسیاری از این شهیدان در گورهای جمعی دفن شده‌اند.
وریا از کرمانشاه ـ ۱۰اردیبهشت۱۴۰۰:
خون این شهیدان خون جوشانیه که در رگهای هزاران جوان ایرانی جاریه ما کارگران در کنار خانواده این شهیدان فریاد می‌زنیم.
در پی نامه خانواده‌های شهیدان بیش از ۱۵۰تن از مقامات سابق سازمان ملل، کارشناسان بین‌المللی و سازمانهای معتبر غیردولتی در نامه‌یی به دبیرکل ملل متحد، کمیسر عالی حقوق‌بشر و کشورهای عضو شورای حقوق‌بشر خواهان تشکیل کمیسیون بین‌المللی تحقیق درباره قتل‌عام زندانیان سیاسی سال۱۳۶۷ شدند.
شاهین از تهران ـ ۱۰اردیبهشت ۱۴۰۰:
ما مردم ایران اون جنایت بزرگی که در سال۶۷ به‌وقوع پیوسته را نه می‌بخشیم و نه فراموش نمی‌کنیم.
پاسداران هراس‌آلود درب خاوران را بستند اما مگر می‌شود خاوران را کشت؟
شاهین از تهران ـ ۱۰اردیبهشت ۱۴۰۰:
این قطعه بهشت گمشده هم نیست امروز مثل لاله‌ها مثل شکوفه‌های لاله سرباز کرده این آتش کانون‌های شورشی همین روزها دامن اینهارو از بیخ و بن خواهد سوزاند.
اکنون شهیدان قتل‌عام تابستان ۶۷ به آتش کانون‌های شورشی پیوسته و خاوران جزیی جدایی‌ناپذیر از فریادها و دادخواهی بزرگ مردم ایران علیه قاتلان است.
