ناظران حکومتی معتقدند به‌رغم دود و دمهایی که حول توافق برجامی در رژیم راه افتاده، بر فرض این‌که همین حالا توافق حاصل شود و محدودیتهای بانکی ناشی از اف.ای.تی. اف هم رفع شود باز هم مشکلی از مشکلات نظام را حل نخواهد کرد. به راستی با این اوصاف افق پیش روی مردم در نظام آخوندی چگونه است؟ و چه چشم‌اندازی برای مردم از یک‌سو و برای نظام از سوی دیگر متصور است؟
آنچه که سهم مردم است تنگ‌تر شدن معیشت و کوچک‌تر شدن سفره‌های مردم است. این را آخوند رئیسی در روز پنجم بهمن در گفتگوی تلویزیون شبکه خبر رژیم اذعان کرد. در گفتگویی که اساساً به‌منظور امیددرمانی ترتیب داده شده بود و در مورد مطالبات مردم نتوانست و نخواست وعدهٔ بهبود بدهد و بر استیصال خود و نظام اذعان کرد: «نمی‌خواهم بگویم آن اقشار راست نمی‌گویند، حتماً واقعی می‌گویند که ما حقوقمان کم است اما ما الآن چه بکنیم به‌عنوان دولت، ما آمدیم دولت تحویل گرفتیم، به هر قشری بگوییم شما راست می‌گویید، اقشار دیگر را چه بکنیم».
هر چند رئیسی و پیش از او امیر عبداللهیان با کلی‌گویی حول مذاکرات مستقیم با آمریکا، وعده‌های گشایش برجامی می‌دادند.
اما عباس عبدی در روز ششم بهمن در روزنامه حکومتی اعتماد به نظام گوشزد کرد از توافقنامه برجام هم آبی برای نظام گرم نخواهد شد. این مهرهٔ ریزشی نظام نوشت: «امروز بیش از آن که منافع برجام برجسته شود هزینه‌های عدم توافق برجسته‌تر است. در بهترین حالت با امضای برجام، تحول اندکی را در کشور شاهد خواهیم بود، ولی ادامه محدودیت در روابط خارجی کشور موجب می‌شود که سیاست خارجی و اقتصادی کشور در دایره محدودی اسیر بماند».
پیآمد این وضعیت را روزنامه حکومتی آرمان در روز پنجم بهمن به نظام گوشزد کرد و در مطلبی با عنوان «با برجام و بی‌برجام، مشکلات اقتصادی را دریابیم» به‌شدت فروپاشی اقتصاد ایران در حاکمیت آخوندی اذعان کرد و نوشت تحریم‌ها بخشی از مشکلات را تشکیل می‌دهد، «اما بخش عمده‌تر این معضلات از عدم اصلاح زیرساختی اقتصاد نشات می‌گیرند».
این روزنامهٔ حکومتی به پیامد‌های خطرناک اجتماعی این وضعیت هم اشاره کرد و هشدار داد: «چنین وضعیتی می‌تواند به بروز مشکلات امنیتی جدی برای نظام منجر شود، به‌ویژه که بخش مهمی از نقشه دشمنان برای فروپاشی نظام» حساب کردن روی نارضایتی‌های اجتماعی طراحی شده است».
ابراز وحشت با کلی بافی مثل «بروز مشکلات امنیتی» و «نقشهٔ دشمنان برای فروپاشی نظام» که روزنامه‌های باند مغلوب به کار می‌برند، در تریبونهای باند حاکم خیلی صریح‌تر بیان و اذعان می‌شود. این روزها از زوزه‌های وحشت‌آلود مهره‌های حکومتی در بسیاری از تریبونهای رسمی، می‌توان چشم‌انداز آینده نظام را که به دست دشمن اصلیش یعنی مردم و مقاومت آزادی ستان آن رقم خواهد خورد به‌روشنی دید. از جمله در این صحبت آخوند رحیم‌آبادی در روز اول بهمن در نمایش جمعه بیرجند که گفت: «خطر نسبت به منافقین فرهنگی سیاسی اجتماعی است! منافقین زبان‌دان علیم‌السان. . . در رکعت دوم نماز جمعه هر جمعه بیش از ۵۰هفته در نماز جریان نفاق را تو نمازها، نه تو خطبه‌ها، باید بگوییم! این چیه؟ جا دارد که برخی از مومنین بیایند بگویند حاج آقا این منافقین مگر حمله کردند، ... پاسخ خدا این هست، پاسخ دین این است، نه منافقین حمله نمی‌کنند منافقین نفوذ می‌کنند و نفوذ کردند».
