اخیراً در شبکه‌های اجتماعی ویدئو کلیپ‌های بسیاری منتشر شده که نشان می‌دهد کشاورزان محروم حاصل دسترنج خود را با دست خود نابود می‌کنند و یا مجبور هستند آنرا با قیمت ناچیز بفروشند، اما آنرا به حکومت نمی‌دهند.
از جمله این زحمتکشان، کشاورزان کهنوج هستند که محصولات خیار و پیاز خودشان را نابود کردند و یا کشاورزان خوزستان که محصولاتشان را به کرخه ریختند.
اکنون سؤال این است که چرا کشاورزان به دست خود محصولات خودشان را نابود می‌کنند و یا مجبورند به قیمت نازل بفروشند؟
نابودی محصولات کشاورزی توسط کشاورزان در حالی است که آخوند شیاد حسن روحانی در ۲۷اردیبهشت ۹۹گفت: «ما محتاج ریال هستیم، ما به کالا نیاز داریم، ما به خدمات نیاز داریم، اگر چشم ما به دست صادر کنندگان باشد ما مشکلی نخواهیم داشت به شرط این‌که اجناس را صادر کنند و دلار آنرا برگردانند».
روحانی در حالی صحبت از صادرات می‌کند که تولید داخلی صنعتگران و کشاورزان عمدتاً زیر آوار واردات به‌خصوص واردات قاچاق بدون تعرفه که دست سران، نهادها و ایادی وابسته به رژیم در آن دخیل است از بین رفته است.
واردات و صادرات محصولات کشاورزی
آن چیزی که برای صادرات باقی می‌ماند و روحانی چشم به آن دوخته است صادرات مواد غذایی و محصولات کشاورزی است، موادی که سفره اغلب خانواده‌های ایرانی از آنها خالی است.
در سال گذشته مردم مناطق مرزی در کردستان جلوی کاروان مرکب از صدها کامیون حامل سیب زمینی را به طرف عراق گرفتند، زیرا در همان زمان سیب زمینی در داخل کشور بسیار کمیاب و گران شده بود.
اما نظام آخوندی که به کسب درآمد و ارز جهت تأمین هزینه‌های دولت فکر می‌کند، از رسیدن قوت لایموت مردم به آنها جلوگیری کرده و آنرا به سایر کشورها صادر می‌کند.
در حالی که دولت ضدمردمی مواد غذایی را به خارج صادر می‌کند، در همان زمان این اقلام را از خارج هم وارد می‌کند!
این کار توسط باندهای مافیای وابسته به حاکمیت انجام می‌گیرد، که با واردات قاچاق و بدون پرداخت هزینه گمرکی انواع کالاها را وارد کشور می‌کنند.
در گزارش کمیته تحقیق و تفحص مجلس ارتجاع آمده است که واردات کالا در سالهای ۹۵ و ۹۶ بیش از ۲۵میلیارد دلار بوده است.
قطعا این میزان واردات تولیدات داخلی را نابود کرده و باعث افت قیمت محصولات داخلی شده است.
پس از پایین آمدن قیمت محصولات داخلی در مقابل محصولات خارجی، باندهای غارتگری که عمدتاً وابسته به سپاه پاسداران هستند، در هیات خریدار وارد می‌شوند و محصولات کشاورزی را که کشاورز با هزار زحمت تولید کرده با قیمت بسیار نازل و کمتر از قیمت تولید آن از کشاورزان می‌خرند، و آنرا به قیمت چند برابر به کشورهای دیگر صادر می‌کنند و پول هنگفتی از این بابت به جیب می‌زنند.
واردات بی‌رویه محصولات کشاورزی
نمونه‌هایی از واردات بی‌رویه که کشاورزان زحمتکش را به خاک سیاه نشانده است به شرح زیراست:
واردات دام از برزیل در خرداد۹۹، در شرایطی است که شیر محصول دامداران یزد به قیمت بسیار نازل از آنها خریداری می‌شود.
دامداران یزدی در یک تجمع اعتراضی به پایین بودن قیمت شیر و گرانی کنستاتره و کاه و گرانی حمل ونقل اعتراض کردند.
به گفته یک دامدار آن‌قدر گوشت از برزیل وارد شده است که کسی به گوشت دامداران یزدی نگاه نمی‌کند.
دامداران در پلاکارد خود نوشتند: «واردات گوشت از برزیل مساوی است با آبادانی دامداریهای برزیلی و ورشکستی و نابودی دامداران ایران این تمام حرف است».
این وضعیت در مورد واردات چای هم و جود دارد، خبرگزاری فارس ۵اردیبهشت ۹۹ نوشت: «در چند سال گذشته واردات محصولات کشاورزی به‌خصوص چای کمر کشاورزان و تولید داخلی را شکسته است و بعضاً همان چای ایرانی با بسته‌بندی و برند خارجی وارد کشور شده و بر سر سفره‌های مردم قرار گرفت.
در حالی که کیفیت آنها هیچ وقت به پای چای ایرانی نرسید، و این دلالان بودند که همواره سود حضور کشاورزان و تولیدات آنها را خوردند، و قانون نیز تاکنون نتوانسته آنطور که باید جلو دست‌های واسط را برای جلوگیری از ضرر به کشاورزان بگیرد».
ملاحظه می‌شود که کشاورز ضربه اول را از واردات سودآور برای نهادها و ایادی حکومتی دریافت می‌کند.
عدم خرید تضمینی محصولات کشاورزان
پس از ضربه‌ای که کشاورزان به‌دلیل واردات بی‌رویه محصولات کشاورزی می‌خورند، ضربه بعدی که گریبان آنها را می‌گیرد نخریدن محصولات آنها توسط ارگانهای ذیربط حکومتی و ماندن محصولات روی دست آنها است.
مشکلات بسیار کشاورزان در عدم تضمین برای فروش محصولاتشان و حضور دلالان در بازار است.
دلالها ثمره دسترنج‌شان را به غارت می‌برند، دلال‌هایی که بسیاری از آنها اجیرشده جهاد کشاورزی و وابستگان به ارگانهای حکومتی و سپاه پاسداران هستند.
خبرگزاری حکومتی ایرنا ۹اردیبهشت ۹۹ در گزارشی از جیرفت نوشت: «تصور کنید یک کشاورز ساده را که فقط یک تن گوجه برداشت کرده برای این‌که محصول خود را به میدان تره‌بار برساند از صبح تا بعدازظهر انتظار می‌کشد تا شاید بتواند محصول خود را به قیمت خوب بفروشد، غافل از این‌که دلالها از قبل با هم تبانی کرده و حاضر نیستند حتی یک ریال بیشتر از ۵۰۰تومان بابت هر کیلو گرم گوجه پرداخت کنند.
هوای جنوب کرمان بقدری گرم است که با گذشت هر ساعت کیفیت گوجه پایین می‌آید، و به تبع آن قیمت هم کاهش پیدا می‌کند. آخر سر گوجه‌کار جیرفتی مجبور می‌شود تمامی محصول خود را به قیمت ۴۰۰ تا ۵۰۰هزار تومان به دلال بدهد در حالی که برای خرید سبد و جعبه و حمل این محصول ۷۵۰هزار تومان هزینه کرده است».
این وضعیت مختص گوجه نیست و در واقع تمامی محصولات کشاورزی خطه کرمان این وضعیت را دارند.
تلویزیون حکومتی در گزارشی در مورد وضعیت پیازکاران عنبرآباد جنوب کرمان گفت: «این آخرین قیمت حاصل دسترنج پیازکاران عنبرآباد در جنوب کرمان است که این روزها به ناچار در بازار عرضه می‌شود».
یک کشاورز هم می‌گوید پیاز ۴۰۰تومان است پیاز برای ما نمی‌صرفد.
در رابطه با حضور سپاه در بازار یک مأمور حکومتی می‌گوید «دوستان سپاه هم حضور داشتند امروز برای خرید توافقی».
همین وضعیت در مورد گندم‌کاران ارومیه وجود دارد، سایت همشهری ۲۶فروردین ۹۹ صحبت‌های یکی از کشاورزان را درج کرده که می‌گوید: «با وجود این‌که تمامی تلاش‌ها و زحمات را کشاورزان متحمل می‌شوند، اما سود آن به جیب دلالان و واسطه‌ها می‌رود و عملاً برای کشاورز چیزی باقی نمی‌ماند».
خبرگزاری ایرنا در گزارشی از سبزوار نوشت: «سالانه ۲۴۰هزار تن انواع محصولات کشاورزی در سبزوار تولید می‌شود دلالی و واسطه‌گری در حوزه کشاورزی شهرستان سبزوار به‌دلیل نوسان قیمتها و عدم نظارت کافی گسترش یافته است.
طوری که دلالان تولیدات کشاورزی را با بهای اندک خریداری کرده و با عرضه به بازار در فرصت مناسب بدون هیچ زحمتی سودهای بسیار به دست می‌آورند».(ایرنا ۱۴دی ۹۸)
دست سودجویی و مافیای حکومتی در کود و سم
در رابطه با سودجویی مافیای حکومتی از کود و سم روزنامه اقتصاد ۲۴ نوشت: «مافیای سم و کود دمار از روزگار کشاورزی ایران درآورده است. به دلایل مختلف محصولات غذایی ایران نمی‌توانند در بازارهای جهانی راه پیدا کنند. باغهای کشور اصلاح نشدند و اصلاح بذر ما درست نیست، و بدتر از همه کود و سمی که در بخش کشاورزی ایران استفاده می‌شود سال‌ها است که دردنیا کنار گذاشته شده است. ما با یک مافیای سم و کود مواجه‌ایم که از هر مافیایی وحشتناک‌تر است چرا که این مافیا سود خود را درتولید سموم و کود می‌داند که دارای استاندارد ایزوجهانی نیست».(اقتصاد ۲۴- ۱۵آذر ۹۸)
غارت آب کشاورزان
یکی دیگر از ضرباتی که به کشاورزان وارد می‌شود غارت آب آنها توسط نهادهای حکومتی به‌خصوص سپاه پاسداران است.
یکی از پروژه‌های بزرگ نظام آخوندی برای چپاول کشاورزی ایران، درست کردن و ساختن سدهای متعدد توسط سپاه پاسداران و منحرف کردن آبهای رودخانه‌ها به سمت پروژه‌های سودآور سپاه است.
رژیم این سیاست ضدمردمی را با قطع آب کشاورزان و یا فروش آب با قیمت‌های گزاف به آنها به اجرا گذاشت.
طوری که کشاورز یا باید برده سپاه شود و یا کشاورزی را رها کرده و به حاشیه شهرها برود و با فقر بیشتری دست و پنجه نرم بکند.
نمونه‌هایی از دزدی آب کشاورزان ساختن ۸۰ سد در اطراف دریاچه ارومیه و ساختن سدهایی بر روی رودخانه کارون است.
غارت آبهای زاینده رود برای استفاده پروژه‌های آب‌بر مجتمع فولاد مبارکه و ذوب آهن اصفهان و پروژه‌های کشاورزی سپاه پاسداران یکی از موارد دزدی آب کشاورزان است.
البته کشاورزان مناطق مختلف کشور نیز در این سالیان به‌شدت نسبت به این سیاست غارتگرانه حکومت و سپاه پاسداران اعتراض کرده‌اند.
بی‌تردید خشم و اعتراض کشاورزان و سایر زحمتکشان در همین نقطه متوقف نخواهد شد. کشاورزان شریفی که روزانه توسط کارگزاران و دلالان حکومتی غارت می‌شوند دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند و هم‌صدا با ارتش گرسنگان حق خود را نه در زمینهای کشاورزی که در میدان نبرد با جلادان و غارتگران حاکم، در کف خیابان مطالبه می‌کنند.
