«باور دارم که شکست بنیادگرایی و استبداد دینی حاکم بر ایران، با پیشتازی، جنگاوری و رهایی زنان و مردان ایران امکان‌پذیر است و زنان نیروی تغییر سرنوشت در عصر حاضر هستند» (مریم رجوی)
مقاومت ایران و روز جهانی زن
ما در جهانی به سر می‌بریم که انسان توانسته است به میزان زیادی بر جبر طبیعت فائق آید و آن را به تسخیر خود درآورد. وقوع سلسله انقلاب‌های اجتماعی، به‌دنبال خود بشارت گسستن زنجیرهای انقیاد و بهره‌کشی را به‌دنبال آورده است. بهره‌کشی و استثمار کارگران و زحمتکشان، دیگر در حد یک شعار باقی نمانده؛ آرمان رهایی آنان از حیطهٔ مرزها فراتر رفته و خصلتی جهانی به خود گرفته است؛ با این حال، با کمال تأسف باید گفت در زمینهٔ استثمار انسان از انسان، بشریت امروز نتوانسته است، انقلابی فراگیر و رهایی‌بخش را سازمان دهد و برای همیشه به استثمار مضاعف زن به‌عنوان انسانی برابر و همتراز با مرد پایان بخشد. بسیاری از تلاش‌های ترقی‌خواهانه در این مسیر هنوز از قوارهٔ شعار فراتر نرفته و جامهٔ عمل به خود نپوشیده‌اند.
تکرار روز جهانی زن، در تقویم هر سال بر تارک ۸مارس، تذکاری بر این ضرورت است.
اجلاسی با سخنرانان شگفت‌انگیز
برای نخستین‌بار یک مقاومت در تبعید، وابسته به یک کشور شرقی موفق شده است، در خارج از خاک خود، قوی‌ترین اجلاس بین‌المللی را برای روز جهانی زن برپا دارد. آنچه اجلاس امسال را از دیگر گردهمایی‌های مشابه متمایز می‌کند، ترکیب شرکت‌کننده و نیز کیفیت سخنرانی‌های انجام شده در آن است. نگاهی به ترکیب سخنرانان ما را از هر توضیح بی‌نیاز می‌کند:
نجات والو بلقاسم، وزیر آموزش، آموزش عالی و تحقیقات فرانسه (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷)
دکتر وایرا ویکه فریبرگا، رئیس‌جمهور لتونی (۱۹۹۹ تا ۲۰۰۷)
دکتر روزالیا آرتئاگا سرانو، معاون و رئیس‌جمهور اکوادور (۱۹۹۷)
آنلی یتنمکی، اولین زن نخست‌وزیر در فنلاند (۲۰۰۳)
آنا النا چاکن اچوریا، معاون رئیس‌جمهور کاستاریکا (۲۰۱۴ تا ۲۰۱۸)
لیما روبرتا گبوی، برنده جایزه صلح نوبل (۲۰۱۱) - لیبریا
اولکساندرا ماتویچوک حقوقدان برندهٔ جایزهٔ صلح نوبل (۲۰۲۲)، رئیس مرکز آزادی‌های مدنی اوکراین
میشل آلیو ماری، وزیر ارشد دولت فرانسه (۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱)، وزیر پیشین خارجه، کشور، دفاع و دادگستری
اینگرید بتانکور، کاندیدای پیشین ریاست‌جمهوری کلمبیا
دومینیک آتیاس، رئیس شورای اداری بنیاد وکلای اروپایی، رئیس پیشین کانون وکلای اروپا با بیش از یک میلیون عضو
لیندا چاوز، مدیر پیشین روابط عمومی کاخ سفید
جودی اسگرو، وزیر مهاجرت کانادا (۲۰۱۵)، رئیس کمیتهٴ تجارت بین‌المللی پارلمان از حزب حاکم
کندیس برگن، رهبر حزب محافظه‌کار کانادا (۲۰۲۲)، وزیر توسعهٔ اجتماعی (۲۰۱۵)
نرگس نهان، وزیر معدن و نفت افغانستان (۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹)
سهام بادی، وزیر زنان تونس (۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴)
کی‌را رودیک - نمایندهٔ پارلمان اوکراین، رهبر حزب هولوس، نایب‌رئیس اتحاد لیبرال‌ها و دموکرات‌های اروپا
تورگردور کاترین گونارزدوتیر، وزیر آموزش ایسلند (۲۰۰۳ تا ۲۰۰۹)، رئیس حزب لیبرال‌رفرم، نماینده پارلمان
گانا یودکیوسکا، معاون پیگیری گروه کاری سازمان ملل در مورد بازداشتهای خودسرانه، قاضی پیشین دادگاه اروپایی حقوق بشر
بارونس اولون، عضو مجلس اعیان انگلستان
کاتلین دپورتر، نمایندهٔ مجلس فدرال بلژیک
نایکه گروپیونی، عضو کمیسیون خارجی پارلمان ایتالیا
دورین روکماکر، نماینده پارلمان اروپا از هلند
سناتور ارین مک‌گریهان، عضو سنای ایرلند، از سخنگویان حزب فینا فیل
هانا کاترین فریوریکسون، رئیس گروه حزب لیبرال‌رفرم در پارلمان ایسلند
کارین لیلتورپ، عضو کمیسیون خارجی پارلمان دانمارک، از سخنگویان حزب مدرات
دکتر کاتیا ده جوانی، نماینده پارلمان مالت
ایولیا داسکالو، نمایندهٔ پارلمان مولداوی
مالگورزاتا کریچووسکا، نایب‌رئیس کمیته خارجی شورای عالی وکلای لهستان
کریستینا بلک‌لاز، رئیس کانون وکلای انگلستان و ولز (۲۰۱۹)
پروفسور سارا چندلر، رئیس پیشین کمیتهٴ حقوق‌بشر کانون وکلای انگلستان و ولز و فدراسیون حقوقدانان اروپا
میشل دووکولور، رئیس پیشین کمیتهٴ پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک در مجلس فرانسه
سناتور کارمن کینتانیا، رئیس کمیسیون برابری پارلمان اسپانیا (۲۰۱۵)
زینت میرهاشمی، سردبیر نشریهٔ نبرد خلق، عضو کمیتهٴ مرکزی سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران
فلور صدودی، عضو شورای ملی مقاومت ایران
نمایندگان انجمنهای زنان و جوانان ایرانی
سروناز چیت‌ساز، مسئول کمیسیون زنان شورای ملی مقاومت ایران
«شما باید پیروز شوید»
سؤالی که با دیدن وزن و جایگاه چنین اجلاسی، ذهن مخاطب را درگیر می‌کند، این است. مقاومت ایران با اتکا به کدام ذخایر، پشتوانه، پیشینه و منابع در تبعید توانسته است این شخصیتها را حول یک هدف مشخص گردهم بیاورد؛ شخصیتهایی که هر کدام در عرصه‌های سیاسی، اجتماعی، علمی و تخصصی خود جزو پیشگامان حقوق زنان بوده و از رهبران عصر حاضر هستند.
بی‌تردید آنچه در بادی امر باعث می‌شود چنین شخصیتهایی با مقاومت ایران احساس اشتراک کنند در پیامی است که مریم رجوی حامل آن است: رهایی و رهبری زنان، برابری زن و مرد و آزادی از فاشیسم پنهان شده در پردهٔ دین. این رهبری فقط و فقط در حیطهٔ تئوری‌پردازانه باقی نمانده بلکه همراه با دست‌آوردهای درخشان و الگوهای کارآمد است. این الگوها اینک راهنمای زنان در دیگر کشورها هستند.
سناتور ارین مک‌گریهان، با صراحت بر این نقش الهام‌بخش انگشت می‌گذارد.
«در طول ۴ دهه گذشته و تحت رهبری زنان، فرهنگ مقاومت این جنبش را با اپوزیسیون دموکراتیک مجاهدین و ائتلاف گسترده‌تر آن شورای ملی مقاومت ایران تغییر داده و سازماندهی کرده است و امروز شما خانم رجوی به این سنت افتخارآمیز ادامه می‌دهید و الهام‌بخش یک نسل جدید از دختران ایرانی هستید تا آینده کشورشان را در یک جمهوری آزاد دموکراتیک شکل دهند. عزم شما و رهبری شما الهام‌بخش زنان در سراسر جهان است».
این زنان برجسته در زنان رزمندهٔ این مقاومت، مشعل‌هایی را می‌بینند که فراراه آزادی به اهتزاز درآمده است؛ از این رو مبارزه آنان را مبارزه خود می‌دانند و مانند خانم وایرا فریبرگا می‌گویند: «شما باید پیروز شوید، زیرا بشریت نمی‌تواند به‌خود اجازه دهد که شما را از دست بدهد».
درد مشترک؛ درمان مشترک
آنچه مریم رجوی در اجلاس جهانی روز زن به آن پرداخت، دردی مشترک و درمانی مشترک است. مبارزه زنان ایران برای آزادی‌بخشی از یک مبارزه رهایی‌بخش جهانی است. مریم رجوی این مبارزه جهانی را نمایندگی و رهبری می‌کند. چتر جهانی و مشروعیت این مبارزه، زنان ستمدیدهٔ میهنمان را قادر کرده است که صدای خود را در ورای مرزهای ایران به ارتعاش درآورند. آنها با برخورداری از هزار زن رزمنده و پیشتاز توانسته‌اند صدای خود را ماندگارترین صدا در عصر رویارویی خیره‌کنندهٔ ارزش‌ها و ضدارزش‌ها کنند. در این نقطه است که خانم نجات والو بلقاسم، با فروتنی ستایش‌انگیز می‌گوید:
«مقاومت زنان ایرانی، شجاعت تماماً قهرمانانه، از خود گذشتگی‌ها و پایداری خیره‌کننده شان در برابر ۴دهه ظلم و ستم استبداد مذهبی تحت لوای اسلام به‌قدری غیرقابل تجسم و خارق‌العاده به‌نظر می‌رسد که احساس می‌کنم صلاحیت مخاطب قرار دادن آنها و تشویق و تمجید از آنها را ندارم».
رساترین صدای همبستگی
آری، نیروی تغییر سرنوشت، اکنون در دست زنان ایران است. بیانیهٔ ۴۰۰تن از زنان فرهیخته و اثرگذار جهان، شامل رهبران پیشین، وزیران و مقامات، برندگان جایزهٔ نوبل، گزارشگران سازمان‌ملل، نمایندگان پارلمان، روزنامه‌نگاران و نویسندگان مشهور، متخصصان زن در همهٔ جنبه‌های تحصیلی در دنیای دانشگاهی و رؤسای سازمانهای غیردولتی، از بیش از ۴۰ کشور در پنج قارهٔ جهان، فریادی است رسا برای همبستگی با زنان ایران و برنامهٔ ۱۰ماده‌یی مریم رجوی.
این همبستگی، جلوه‌یی از تجلی نیروی تغییر سرنوشت در عصر حاضر است.
