- حکومت ولایت فقیه در حالی به جشن آغاز چهل سالگی نشست که تمامیت نظامش در عزای سرنگونی فرورفته است.
- مردم خشمگین با الهام از کانون‌های شورشی که بنرهای خامنه‌ای و نمادهای نظام را به آتش می‌کشند، این‌بار تابلو و نماد نظام را کاملا تخریب و نابود کردند.
- رسانه حکومتی آرمان ـ اول اسفند ۹۷: هر گونه اصلاحات با برد کوتاه، شرایطی را ایجاد می‌کند که اصل نمایندگی برای حکومت در ذهن مردم ضعیف جلوه می‌کند. وقتی ضعیف جلوه می‌کند، مردم سخنگوی خود را در حکومت نمی‌بینند، بنابراین راه می‌افتند در خیابان تا حق خود را بگیرند».
مردم دزفول و اندیمشک در شورشی بر نماد و نمایش جنگ‌افروزی رژیم نشان دادند که دوران دجالگری و نمایشاتی از قبیل بازی «مدافعان حرم» تمام شده است. روز سه‌شنبه ۳۰بهمن ۹۷ مردم دزفول و اندیمشک در ورودی دزفول با نیروی انتظامی که در ورودی شهر اندیمشک تابلوی بزرگی از تصاویر پاسداران کشته شده در سوریه را برپا کرده بود درگیر شدند. مردم خشمگین با الهام از جوانان و کانون‌های شورشی که بنرهای خامنه‌ای و نمادهای نظام را به آتش می‌کشند، این‌بار تابلو و دکل بزرگ پاسدارانی که تحت پوشش «مدافعان حرم» اعزام شده و به هلاکت رسیده بودند را کاملا تخریب و نابود کردند.
تخریب این نماد در روز سه‌شنبه، نشان‌دهنده شدت نفرت عمومی از رژیم آخوندی و همه مظاهر آن بود که باعث می‌شود ملتی به جان آمده و جوانهای عاصی و شورشی در روز روشن، چنگ‌درچنگ دشمن، تمامیت نظام را هدف قرار دهند. جوانان خشمگین اندیمشک و دزفول در این روز ابتدا تصاویر پاسداران را در ارتفاع بسیار بالا از هم دریده و بعد در یک اقدام غیرمنتظره و خارق‌العاده پایه‌های آهنین و سرسخت نماد را که در دو طرف خیابان در بتون تثبیت شده بود با هوابرش از بیخ بریده و نماد بلند نظام را ساقط و نقش زمین کردند.
سقوط نماد نظام توسط مردم
سران و پاسداران مستاصل نظام هرگز گمان نمی‌کردند با چنین واکنشی از جانب مردم روبه‌رو شوند. به همین علت بعد از نصب پایه‌های آهنین در زمین و چند شلیک هوایی برای متفرق کردند مردم، تعدادی پاسدار برای حفاظت از عکس پاسداران در محل کاشتند اما مردم خشمگین با روشن شدن هوا نه تنها تابلو و تصاویر، که کل نماد را دود و نابود کردند. با این حال به این هم اکتفا نکرده و نعش نماد پاسداران نظام را به خودرویی بسته و در میان جشن و شور شادی در شهر چرخاندند.
سخت‌ترین روزهای نظام
حکومت ولایت فقیه در حالی به جشن آغاز چهل سالگی نشست که تمامیت نظامش در عزای پایان و اندوه سرنگونی فرورفته است. دیگر نه فقط مردم کوچه و خیابان و نه تنها دانشجو و معلم و بازنشسته و غارت‌شده که این یاران و مسئولان بالای نظام هستند که در اعتراف‌هایشان از سخت‌ترین روزهای حکومت در چهل سال گذشته می‌گویند.
آخوند رسول منتجب‌نیا در سرمقاله رسانه حکومتی آرمان ـ اول اسفند ۹۷ـ نوشت:
«با کمال تأسف باید بگوییم سوءاستفاده و اختلاس به امری عادی بدل شده و قبح خیلی از مسائل در جامعه ریخته است. از طرف دیگر عقل و منطق ایجاب می‌کند که انسان هر سخن و کاری را در شرایط زمانی و مکانی مناسب انجام دهد. امروز نه فقط دولت آقای روحانی بلکه نظام جمهوری اسلامی در سخت‌ترین شرایط قرار گرفته است. امروز آمریکا و اقمارش تصمیم گرفته‌اند که کشور را از پا در آورند...».
آتشی که خاموشی ندارد
روایت سخت‌ترین روزهای نظام در ۴۰سال گذشته ناشی از همین شرایط انفجاری و خشم عمومی از سرکوب و چپاول و نفرت از نمادهای شیطانی رژیم است. در سالهای گذشته رژیم با دست باز تمام شهر را از بنرهای خمینی و خامنه‌ای و تابلوهای «جنگ» پرمی‌کرد و با چماق «دفاع مقدس» و تشییع استخوانها و «دفاع از حرم!» به نفرت مردم و سرکوب گسترده جوانان می‌افزود. اما اکنون نه فقط بنر خامنه‌ای که دکل بزرگ «مدافعان حرم نظام» هم امنیت ندارد.
آتش زدن نماد ولایت فقیه توسط کانون‌های شورشی
پاسداران منفور وزارت و مزدوران ولایت طی ماههای اخیر ـ بعد از شعله‌های فروزان کانون‌های شورشی ـ تلاش می‌کند با روشهای مختلف کنترلی(نصب دوربین و پاسدار و تهدید و...) مانع از به آتش کشیدن و تخریب بنرهای خامنه‌ای ـ لااقل در خیابانهای اصلی ـ شوند اما روزانه چندین بنر بزرگ خامنه‌ای در آتش خشم و شراره‌های کانون‌های شورشی می‌سوزد.
از طرف دیگر در نگرانی از قیام ارتشی از گرسنگان که در آتش غارت و چپاول به فقر مطلق رسیده‌اند هر راه‌کاری را بررسی می‌کند تا از تغییری است که به دست مردم در کف خیابان ایجاد می‌شود جلوگیری شود.
پاسدار ابراهیم اصغرزاده، دبیرکل انجمن اسلامی مهندسان، در وحشت از قیام و حق‌خواهی مردم، در مطلبی با عنوان «مردم آزادی و عدالت را با هم می‌خواهند» نوشته است:
«باید اصلاحات اساسی و ساختاری انجام دهیم، بدون اصلاحات ساختاری، هر گونه رفرم، هر گونه بزک کردن، هر گونه اصلاحات با برد کوتاه، شرایطی را ایجاد می‌کند که اصل نمایندگی برای حکومت در ذهن مردم ضعیف جلوه می‌کند. وقتی ضعیف جلوه می‌کند، مردم سخنگوی خود را در حکومت نمی‌بینند، بنابراین راه می‌افتند در خیابان تا حق خود را بگیرند».(رسانه حکومتی آرمان ـ اول اسفند ۹۷)
وحشت از قیام مردم در کف خیابان برای احقاق حقوق‌شان همه حرف و آتشی است که به جان و خرمن شیخ افتاده است و نمی‌داند از کدام مسیر برود تا آتش خشم و خروش مردم را کنترل کند. آتشی که خاموشی ندارد.
