در کشوری که بین مردم و نظامش تعارض در بنیانهای اساسی و ساختاری نباشد، ممکن است بسیاری مشکلات وجود بیاید و حتی برخی از این مشکلات برای مدتی تبدیل به بحران هم بشوند، یا حتی منجر به تعویض دولت و روی کارآمدن دولت سایه بشود، اما اساس نظام حفظ می‌شود. اما اگر بین مردم و نظام تعارض باشد، در این صورت بحرانها نتایج خاص خود را خواهند داشت. با نگاهی به نظام ولایت این واقعیت به‌خوبی بارز می‌شود
واقعیت این است که در قیامهای مردمی به‌محض شکل‌گیری یک تجمع بلافاصله، صحنه سیاسی و از نظر رژیم امنیتی می‌شود، چرا که خواسته‌ها به شعارهای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای بالغ می‌شوند. در درون نظام هم در عرصهٔ بحرانهای اقتصادی، یا اجتماعی و حتی مذاکرات هسته‌یی بلافاصله نگرانیها تبدیل به هشدار می‌شوند و چشمها و دست‌ها با ایماء و اشاره و گاهی به صراحت نقطهٔ سرنگونی را آدرس می‌دهند. این اشاره‌ها با کد های متفاوت از جانب بدنه تا رأس نظام دیده و شنیده می‌شوند.
آخوند اژه‌ای سردژخیم قضاییه آخوندها روز ۷بهمن۱۴۰۰ در جلسه شورای اداری استان خراسان گفت: «ما در شرایط کنونی واقعاً به آرامش، به امنیت، به همدلی... بیش از همیشه نیاز داریم» (تلویزیون شبکه خبر رژیم).
آخوند اژه‌ای که می‌داند فتیلهٔ انفجاری جامعه در بحرانهای اقتصادی و معیشتی مردم نهفته است با دجالگری این بحرانها را به دشمن بیرونی نسبت می‌دهد و می‌گوید: «بدخواهان ما دشمنان ما امید بسته‌اند به این‌که با فشار اقتصادی با فشار روانی با بعضی از مسائلی اجتماعی زندگی مردم را تلخ بکنند آزرده خاطر بکنند».
هر چند آخوند اژه‌ای سمت این بحرانها را به‌صورت سربسته با عبارت «مردم آزرده خاطر» می‌شوند به کار برده، اما رسانه‌های حکومتی در وحشت از همین «آزرده خاطر» شدن مردم صریح‌تر تهدید را بیان می‌کنند.
روزنامهٔ حکومتی آفتاب یزد در روز ششم بهمن با اشاره به پیدایش شکاف‌های طبقاتی در اثر سیاست‌های چپاولگرانه حکومتی، هشدار داد که گسل‌های اجتماعی، «امکان بروز نابسامانی‌های اجتماعی و برون ریزیهای ناشی از خشم را بالا می‌برد». آن هم خشمی که به نوشتهٔ این روزنامه: «برای انتخاب گروه هدف خود آداب و ترتیبی نمی‌جویند و طوفان ناشی از آن تمام گروه‌های اقتصادی و اجتماعی را در می‌نوردد».
روزنامهٔ حکومتی آرمان هم در روز هفتم بهمن در بررسی وعده‌درمانیهای آخوند رئیسی جلاد، در گفتگوی اخیر رادیو تلویزیونی‌اش، سمت فرود بحرانها را روی «نقطهٔ امنیت» نظام تشخیص داده و یادآور شد رئیسی «راه‌حل خاصی برای برون‌رفت از وضعیت موجود و مشکلات» ارائه نکرد. و در ادامه افزوده است وضعیت موجود: «می‌تواند مشکلات امنیتی به‌دنبال داشته باشد».
«نارضایتی عمومی» کد دیگری است که رسانه‌های حکومتی در مورد «بحران امنیت» و «تهدید قیام و سرنگونی» نظام آنرا به کار می‌برند. روز هفتم بهمن روزنامه حکومتی اعتماد از باند مغلوب نوشت: «فساد در اقتصاد ایران افزایش پیدا کرده است، نابرابری، شکاف طبقاتی، نارضایتی عمومی، کسری بودجه، هدر رفت منابع مالی بیشتر شده».
برخی روزنامه‌های حکومتی با مشاهده بلوغ رویارویی بین مردم و نظام به ریشهٔ این موضوع اذعان کرده‌اند که چرا هر بحرانی در نظام بلافاصله خصلت امنیتی و سرنگون کننده پیدا می‌کند.
«پشت به واقعیت» عنوان مطلبی است در روزنامه حکومتی جهان صنعت که در مورد وعده‌درمانیهای رئیسی در گفتگوی تلویزیونی‌اش نوشته است: «تجربه نشان داده که شرایط همواره در جهتی خلاف منافع مردم حرکت می‌کند و عملکرد دولتمردان نیز در جهت لطمه زدن به جامعه و مردم است. به‌نظر نمی‌رسد مسئولان کشور متوجه باشند که در حال انجام چه کاری هستند».
