در روزنامه‌های حکومتی اول آذر بیشترین عنوانها و مطالب به بحران آب و تهدید فراگیر شدن قیام از یک‌سو و بن‌بست مذاکرات و تهدید اجماع جهانی علیه نظام از سوی دیگر اختصاص یافته است. در کنار آن سایر بحرانهای اقتصادی اجتماعی دیده می‌شود که عمدتاً ناظر هستند به ادامه روند گرانیها و تورم.
«سیگنال‌های هشدار» از همه سو
مضمون مشترک در یک کلام هشدار است در تمام زمینه ها. در عرصه خارجی هشدار نسبت به اجماع جهانی و در عرصه داخلی هشدار نسبت به قیام و سرنگونی.
مثلا اعتماد در زمینه روابط خارجی رژیم در مطلبی با عنوان «تهدید سازی از ایران» که مقصودش همان نظام آخوندی است نوشته است: «واشنگتن با بهره‌گیری از تهدیدسازی از (نظام) در حال برداشتن گام‌هایی به سوی ائتلاف‌سازی است. همه این اقدامات را می‌توان به‌عنوان یک «سیگنال هشدار» به (نظام) یا «ابزار فشار» علیه جمهوری اسلامی در‌نظر گرفت».
در زمینه مسائل داخلی آرمان در مطلبی با عنوان «مسأله زاینده‌رود و نگاه سیاستمداران» نسبت به تهدید بلوغ قیام مردم اصفهان به یک قیام فراگیر هشدار داده و روی راه‌حلش هم که همان غلط‌کردم‌گویی و عقب‌نشینی است تأکید کرده و نوشته است: «اعتراضی که در کف تفتیده زاینده رود صورت گرفت، ممکن است در آن جا پایان نیابد. اگر تدبیر جدی صورت نگیرد، با بحران بزرگتری مواجه خواهیم بود. اگر دقیق مدیریت نکنیم مسأله آب ما را با بحرانهای بزرگتری مواجه خواهد کرد. تا دیرنشده بیاییم دست از برخی رویکردها و شعارها برداریم».
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه هم که تلاش دارند با دود و دم و ادعا صورت نظام را سرخ نشان بدهند این ابراز نگرانی دیده می‌شود. رسالت از باند مؤتلفه در سرمقاله‌اش با عنوان «ضرورت تغییر الگوی مدیریتی در جامعه مطالبه گر» با اشاره به گسترش قیامها از شهری به شهری دیگر، همین ضرورت غلط‌کردم‌گویی و عقب‌نشینی را به‌صورت سربسته تری مطرح کرده و نوشته: «: شیوه‌ای که اگر امروز در بحث پیگیری حقابه از شهری به شهر دیگر و از استانی به استان دیگر سرایت می‌کند یا در پیگیری حقوق صنفی از جامعه کارگری به جامعه فرهنگیان یا کادر درمان منتقل می‌شود، به‌زودی دیگر قشرها و طیف‌های اجتماعی را نیز در بحثهای مورد نیازشان به مطالبه‌گری ترغیب خواهد کرد. بر مبنای این مسیر دیگر عدم ساماندهی موضوعات و معضلاتی چون آلودگی هوای کلان‌شهرها بعد از سال‌ها معطلی در رسیدگی مدیریتی جدی و اثرگذار توجیه‌پذیر نخواهد بود».
سردرگمی بر لبهٔ تیغ
«این دولت هم می‌داند به جز برجام راه دیگری ندارد» عنوان مطالب ساداتیان سفیر پیشین رژیم در انگلستان است که به نظام گوشزد کرده که این شرایطی نیست که بشود برلبهٔ تیغ بازی کرد. و هشدار داده: «در چنین شرایطی شروطی که (نظام) مطرح می‌کند به همراه تلاش‌هایی که آمریکا برای تحت فشار قرار دادن (نظام) انجام می‌دهد به همراه تحریکاتی که اسراییل بر علیه ایران انجام می‌دهد حکایت از این دارد که (نظام) در حال وقت‌کشی است و زمان را از دست می‌دهد. از نگاه تحلیل‌گران داخلی نیز دولت رئیسی سردرگم است و نمی‌داند به‌دنبال چه هدفی است».
«سیاست تازه آمریکا در بارهٔ ایران» هم عنوان مطلب ستاره صبح است که چشم‌انداز تیرهٔ نظام در مذاکرات در پیش رو را به نظام گوشزد کرده و نوشته: «نشانه‌های خوبی از دو طرف دیده نمی‌شود. از یک‌سو ایران خواست‌های حداکثری خود مبنی بر برداشتن همه تحریم‌ها، پرداخت خسارت توسط آمریکا به‌دلیل خروج از برجام و راستی‌آزمایی و دادن تعهد عدم خروج آمریکا از برجام را دارد. از سوی دیگر در هفته‌های گذشته آمریکا دیپلماسی پیچیده‌ای را با کشورهای عربی و اسراییل آغاز کرده و مهم‌تر این‌که یک مانور مشترک با این گروه کشورها برگزار کرده که نشان از هماهنگی تعدادی از کشورهای عربی در هماهنگی با آمریکا در برخورد با (نظام) است».
در زمینه بحران آب هم روزنامه‌های حکومتی به اشکال مختلف بن‌بست مافیای آب را یادآوری کرده و با اشاره به فضای انفجاری جامعه به نظام توصیه کرده‌اند به این بساط پایان بدهد. از جمله مستقل نوشته است: «در زمانه‌ای که عربستان سعودی قصد دارد با استفاده از آب‌شیرین‌کن‌ها ۱۰میلیارد اصله درخت بکارد تا فضای سبز ایجاد کند و کیفیت زندگی را بهبود بخشد، ما در ایران هم‌چنان منافع استانی و شخصی را بر منافع ملی مقدم می‌داریم! با جسارت در برابر مافیای صنایع، ایستادگی شود تا کشور با خطرات ناشی از خشکسالی مواجه نشود».
