مراسم چهارشنبه‌سوری ۹۸ در ایران، با همهٔ پراکندگی و وضعیت امنیتی که رژیم آخوندی برقرار کرده بود، بازتاب اراده‌ای قدرتمند از جانب مردم و جوانان بود. این اراده و عزم را باید در شرایطی دید و فهمید که با تمام سال‌های پیشین متفاوت بود.
رژیم آخوندی بنا بر ماهیت ضدایرانی و ارتجاعی‌اش همواره با چهارشنبه‌سوری مردم ایران سر عناد و رسم سرکوب‌گرانه داشته است؛ اما امسال برای این سرکوب‌گری، زمینهٔ اپیدمی کرونا را بهانه و توجیه عناد و رسم همیشگی‌اش جلوه داد.
واقعیت این است که شرایط ویژهٔ امسال پس از شیوع کرونا در ایران، گویای این بود که اگر هم کسی برای برگزاری چهارشنبه‌سوری به خیابان و کوچه و محله و میدان نیاید، امری عجیب نیست. این واقعیت را باید به شرایط سرکوب‌گرانه‌ای که رژیم در تبلیغاتش رواج می‌داد اضافه نمود، تا متوجه اراده و قدرتی شد که همهٔ این زمینه‌ها را شکست داد.
دو روز مانده به چهارشنبه‌سوری، دستگاه تبلیغاتی و سایبری نظام آخوندی هشتگ #چهارشنبه_سوری_در_خانه_می‌مانیم را به جریان انداخت. علاوه بر این، با این هشتگ یادداشتها و مقاله‌ها نوشته‌اند تا فضا را پر از یأس و خمودگی و چهارشنبه‌سوری را سوت و کور جلوه دهند.
به گزارش رسانه‌های حکومتی روز دوشنبه ۲۶ اسفند، پاسدار رحیمی، سرکردهٔ انتظامی تهران بزرگ ضمن اشاره به کشف هزار درصدی مواد محترقه و منفجره در روزهای اخیر گفت: «برای چهارشنبهٔ آخر سال درخواست پلیس از مردم این است که در خانه بمانند. با برهم زنندگان امنیت! قاطعانه برخورد می‌کنیم».
هم‌چنین پاسدار امجدیان، سرکردهٔ نیروی سرکوبگر ویژهٔ تهران گفت: «مردم در چهارشنبه آخر سال در منازل خود بمانند و با این حال یگان ویژه از آمادگی در این روز برخوردار خواهد بود تا با افرادی که آرامش مردم را سلب می‌کنند، برخورد کند».
از طرفی این واقعیت هم قابل توجه است که موضوع کرونا برای رژیم بهانه‌ای بود که امسال با خیال راحت، چهارشنبه‌سوری را از سر بگذارند و نان کرونا را بخورد و تبلیغات آن را به جیب نظام بریزد.
با تمام این زمینه‌ها، شعله‌های آتش که در بسیاری شهرها فروزان شد و جوانانی که به میدان شتافتند، شرایط به‌ظاهر قفل شده توسط کرونای ولایت را شکست دادند. مردم و جوانان با روشن کردن آتش و مقابله با سکون و سکوت و دلمردگی، به مبارزه علیه کرونای ولایت برخاستند.
بنابراین مراسم چهارشنبه‌سوری امسال دو هدف را به‌طور موازی پیش برد و موفق هم شد: فضای کرونازدگی و خمودی را که نظام آخوندی همواره مروج آن بوده و آن را فرصت فروکش کردن قیام و شورش می‌دانست، بر هم زد و سنت چهارشنبه‌سوری که همواره صحنهٔ نبرد با حاکمیت بوده است، در سخت‌ترین شرایط به‌جای آورده شد.
شعله‌های چهارشنبه‌سوری امسال را باید عبور از دیوارهای تو در توی ویروس و کرونای ولایت دانست.
آری! شعله‌های آتش زیر سایه‌های سنگین پاسداران سرکوب و جنایت از دیوارها گذشت و مردم با روشن کردن آتش و سپردن تصاویر سران استبداد به شعله‌های سرکش، به جنگ با ویروس مرگزای استبداد؛ کرونای ولایت برخاستند.
در این روز جوانان و کانون‌های شورآفرین علاوه بر تهران در شهرهای کرج، قزوین، رشت، اردبیل، ارومیه، تبریز، خرم‌آباد، دزفول، تبریز، مشهد، تنکابن، شاهرود، سمنان، اهواز، کرمانشاه، گچساران، شیراز، بندرعباس، ایلام، کرمان، زاهدان، قم، داراب، نقده، خاش، بهشهر و بهبهان و... آتش‌ها به‌پا کردند و با شعارهایی هم‌چون «آتش جواب آتش!» و «توپ تانک فشفشه آخوند باید گم بشه!»، پاسداران مسلح و نیروهای آماده‌باش نظامی را بور کردند.
