عصر دوشنبه ۲مرداد ۹۷ خبرگزاری حکومتی ایرنا اعلام کرد نماینده رژیم حاکم بر ایران(غلامعلی خوشرو) در نامه‌یی به شورای امنیت سازمان ملل به تاریخ ۲۶تیرماه امسال(یعنی درست در شب سالگرد اعلام پذیرش آتش‌بس توسط همین رژیم به همین شورا در سال ۶۷) و پیرو نامه‌های پیشین در ۱۳دیماه، ۲۱ مهرماه و ۲۹خرداد سال ۱۳۹۶ شکایتی به آن شورا تسلیم و خواستار ثبت آن به‌عنوان یک سند شورای امنیت شده است.
موضوع شکایت آخوندها، مجاهدین و شخصیت‌های آمریکایی است که در گردهمایی سیاسی مجاهدین شرکت کرده‌اند، امری که تازه می‌نماید! بگذریم که شخصیت‌های سیاسی و سفرا و نمایندگان بسیاری کشورهای دیگر غربی و عربی و اسلامی هم همانجا و در همان گردهمایی حضور داشتند و سخنرانی کردند.
اتهام چیست؟
در نامه نمایندگی رژیم آمده است: «برخی از شخصیت‌های سیاسی و همکاران دولت آمریکا هم‌چون رودولف ویلیام لوئیس جولیانی و نیوتن لروی گینگریج در نشست ۳۰ژوئن ۲۰۱۸(۹تیرماه ۹۷) یک فرقه تروریستی ضدایرانی حضور یافتند که به‌طور آشکار خشونت علیه شهروندان ایرانی را ترویج می‌کرد».
خوشرو تصریح کرده است: «این همکاران دولت ایالات متحده در واردساختن اتهامات بی‌اساس و اظهارات دروغین علیه جمهوری اسلامی ایران مشارکت داشته‌اند».
شکایت اصلی، از مجاهدین است
رژیم آخوندی در شکایت خودش به شورای امنیت فهرستی از برچسب‌های آخوندساخته علیه مجاهدین از تروریسم، سکتاریسم و فرقه‌گرایی گرفته تا نقض حقوق‌بشر توسط مجاهدین و انحراف ایدئولوژیکی مجاهدین و... همه را قطار کرده است و مدعی شده است که افشاگری‌های مقاومت ایران علیه رژیم «ادعاهای گمراه‌کننده» است. رژیم آخوندی سپس شاکی شده است که چرا شخصیت‌های سیاسی می‌توانند آزادانه در گردهمایی مجاهدین در پاریس شرکت و سخنرانی کرده و از مقاومت ایران حمایت کنند و خواستار متوقف شدن اقدامات مجاهدین شده است.
به گزارش ایرنا، نماینده خامنه‌ای در سازمان ملل یادآور شد: «سازمان مجاهدین... سالها به‌عنوان گروه تروریستی از سوی آمریکا و دیگر دولتها و اتحادیه‌های منطقه‌ای به‌دلیل ارتکاب جرایم تروریستی در فهرست گروه‌های تروریستی و تحریم قرار گرفته بود. حذف این فرقه از لیست آمریکا در ۲۰۱۲ با پرداخت پول به لابی‌های سیاسی آمریکا انجام شد».
پیشاپیش روشن است که این حرکت آخوندها چه بخواهند چه نخواهند، یکی از نمودهای آشکار استیصال رژیم در رویارویی با آلترناتیو شورای ملی مقاومت و مجاهدین خلق است. آخوندها در همان زمانی که دست‌اندرکار طرحهای تروریستی در قلب اروپا برای ضربه‌زدن به مقاومت ایران هستند، دست‌به‌دامن بزرگترین مرجع بین‌المللی یعنی شورای امنیت نیز می‌شوند و از این ارگان می‌خواهند که جلوی اعتبار و شناخته‌شدگی مقاومت ایران در عرصه بین‌المللی را بگیرد!
نگاهی به شورای امنیت و وظایف آن
شورای امنیت یکی از مهمترین ارگانهای سازمان ملل‌متحد است که مطابق منشور آن، مسئولیت حفاظت از امنیت و صلح بین‌المللی را به‌عهده دارد.
طبق فصل هفتم منشور ملل‌متحد، شورای امنیت می‌تواند هنگامی که صلح جهانی با تهدید روبه‌رو است، از نیروهای مسلح نظامی "برای نگهداری یا بازگرداندن صلح و امنیت جهانی" استفاده کند.
سابقه شکایت‌ها و پرونده‌های ایران در شورای امنیت
بنا بر اسناد موجود، از آغاز تشکیل سازمان ملل‌متحد و شورای امنیت که به دوران پس از جنگ جهانی دوم برمی‌گردد، ایران تاکنون چند پرونده در شورا داشته است. چند مورد از مهمترین آنها به قرار زیر بوده‌اند:
- اولین پرونده، شکایت حکومت وقت ایران از اتحاد جماهیر شوروی پس از پایان جنگ جهانی دوم است که شوروی نیروهای خود را از ایران بیرون نمی‌برد؛ اما سرانجام ایران را ترک کردند. این به وقایع سال ۱۳۲۵ خورشیدی برمی‌گردد.
- دومین پرونده، شکایت دولت بریتانیا از دولت مصدق بود. زمانی که دکتر مصدق قانون خلع‌ید از شرکت نفت ایران و انگلیس را به‌اجرا گذاشت، دولت انگلستان به بهانه تهدید جانی برای کارکنان بریتانیایی شرکت نفت انگلیس در آبادان به شورای امنیت شکایت برد. پرونده‌‌یی که البته مقدمه یک دعوای بزرگتر بر سر ملی‌شدن نفت ایران بود. آن پرونده نیز سرانجام با ورود دیوان داوری لاهه و دفاعیات دکتر مصدق، به پیروزی مردم ایران منجر شد.
- پرونده دیگر ایران در شورای امنیت مربوط به شکایت عراق، الجزایر، یمن جنوبی و لیبی بود که مدعی اشغال جزایر سه‌گانه ابوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک از سوی ایران بودند. شورای امنیت این شکایت را وارد ندانست و رد کرد.
- یکی از پروندهای طولانی در شورای امنیت به جنگ ضدمیهنی رژیم و عراق و تلاش‌های مکرر شورای امنیت برای برقراری صلح بین دو کشور برمی‌گردد که به صدور ۱۳قطعنامه انجامید و نهایتاً خمینی در آستانه شکست کامل ناگزیر از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ و قبول آتش‌بس شد.
- پرونده دیگری که در شورای امنیت در رابطه با رژیم آخوندی طرح شده است مربوط است به ماجراجویی‌های اتمی آخوندها که این پرونده هنوز هم ادامه دارد و در محتوا تمام نشده و پرونده بسته نشده است.
پرونده اتمی آخوندها در ۱۸اسفند ۱۳۸۴ از سوی شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به شورای امنیت ارجاع شد. امری که رژیم را ناگزیر از پذیرش صوری برخی توافق‌ها برای توقف فعالیت‌های غیرقانونی اتمی خود کرد.
حرکتی که اگر انجام نمی‌گرفت، به ارجاع پرونده رژیم آخوندها به ذیل فصل هفتم منشور ملل‌متحد مبنی بر تهدید صلح جهانی، منتهی می‌شد.
اشکالات فنی در شکایت آخوندها
اگر چه شکایت‌های رژیم آخوندی از مجاهدین به شورای امنیت و درخواست برای ثبت آن به‌عنوان سند رسمی این شورا، از اعتبار و وزن حقوقی برخوردار نیست اما صرف همین نامه‌نگاری‌ها و شکایت‌پراکنی‌ها بیانگر نکات درخور توجهی از وضعیت رژیم آخوندی در مقابل مقاومت ایران است.
در شکایت به شورای امنیت، آخوندها به‌نحو بلاهت‌باری از ایدئولوژی یک نیروی سیاسی داخلی خود شکایت می‌کنند! چیزی که بیش از هر چیز ماهیت قرون‌وسطایی حکومت مربوطه را معرفی می‌کند و تلاشش در تفتیش عقاید در قرن بیست‌ویکم را!
این نکته هم که آخوندها در بحبوحه لورفتن اقدامات تروریستی‌شان در قلب اروپا بخواهند سر شورای امنیت را با شکایت از شرکت شخصیت‌های سیاسی کشورها در گردهمایی سیاسی مجاهدین شیره بمالند، از آن «خرمردرندی‌های سیاسی»ای است که تنها و تنها در جهان از حکومت آخوندهایی برمی‌آید که خودش پدرخوانده تروریسم دولتی و دخالت و توسعه‌طلبی در کشورهای دیگر است و همان لحظه‌ای که سفیرش در ملل‌متحد در حال تقدیم شکایت‌نامه به شورای امنیت بوده، دیپلمات-تروریستش در آلمان به جرم اقدام تروریستی در بازداشت به‌سر می‌برد!
نتیجه‌گیری از شکایت آخوندها
آخوندها این روزها وضعیت بحرانی و به‌هم‌ریخته‌ای دارند، برخی حرکاتشان حقیقتاً نامعقول و باعث مضحکه است. هیچ حکومتی نمی‌آید از دعوای خودش با مقاومتی که در مقابلش صف‌کشیده به شورای امنیت شکایت بکند و به این ترتیب، آلترناتیو خودش را به دست خودش به تمامی جهان معرفی کند!
در انتها نیز برای گرفتن درجه تب آخوندها که آنها را به چنین هذیان‌گویی‌هایی واداشته خوب است به چند جمله از صحبت‌هایی که عواملش همین ۲-۳روز پیش در مجلس و دیگر نهادهایش گفته‌اند نگاه شود تا وضعیت نظام و شدت به‌هم‌ریختگی درونی‌اش روشن شود.
محمدعلی وکیلی، عضو هیأت‌رئیسه مجلس رژیم، اول مرداد ۹۷: «در جامعه امروز ایران همه سلایق روی یک موضوع توافق داریم و آن این‌که وضع کنونی کشور خوب نیست/ ما در شرایط فعلی باید یک تصمیم شوک‌آور بگیریم با این وضعی که ما الآن گرفتار هستیم هر تجویزی در دولت و به‌خصوص در آن کمیته‌یی که تدبیر و رهبری معظم شکل گرفته... حتی در آن سطح هم به‌نظر من تجویزها کارساز نیست چون ما شرایط‌مون از مسأله عبور کرده وارد یک مرحله عمیقی از بحران شدیم».
