ارزیابیهای علمی از الگوی تولیدی در ایران آشکار می‌سازد که طی چهل سال گذشته یک الگوی واحد بر ساختار تولید در کشور حاکم بوده است؛ الگویی که هم‌چون پتکی ویرانگر به صنعت و تولید ملی آسیب‌زده و مسبب وابستگی به واردات در عرصه‌های گوناگون کرده است.
«چادر مشکی» شاید تنها کالای منحصر به‌فردی است که ایران بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آن حتی در بین کشورهای مسلمان دنیا است. بنابراین طبیعی است که تولید کننده اول آن نیز باشد اما نه تنها این امر تحقق نیافته است، بلکه ایران به یکی از واردکنندگان بزرگ چادر مشکی در دنیا تبدیل شده است، آن هم از کشورهایی که خودشان مصرف‌کننده این محصول نیستند و آن را برای کشورهایی مانند ایران تولید می‌کنند.
«برخی وجود گروه‌های مافیایی و دلالان را عامل اصلی از رونق افتادن تولید چادر مشکی داخلی عنوان می‌کنند. این گروه بر این باورند تا زمان ریشه‌کن شدن دلالان، صنعت ایرانی روی رونق را به خود نخواهد دید» (روزنامه حکومتی دنیای‌اقتصاد. ۱۵ آذر۹۹).
وضعیت تولید داخلی چادرمشکی
مصرف پارچه چادر مشکی، سالانه حدود ۸۰میلیون متر مربع است. این در حالی است که تنها ۱۰میلیون متر از این نیاز توسط تولیدکنندگان داخلی تأمین و مابقی از طریق واردات از کشورهای چین، کره، ژاپن، تایلند، اندونزی و حتی ویتنام تأمین می‌شود. سه کارخانه یزد بافت، حجاب شهرکرد و کرپ‌ناز کرمانشاه، تولید چادر مشکی را برعهده دارند اما به دلایل مختلف میزان تولیدات آنها به‌شدت کاهش یافته و حتی ماههاست که خط تولید آنها یک خط در میان کار می‌کند.
علی جدی نایب‌رئیس کمیسیون صنایع مجلس ارتجاع می‌گوید: «سالانه نزدیک به ۹۰میلیون متر مربع مصرف پارچه‌ٔ چادر مشکی در کشور است که تقریباً از این مقدار، حدود ۱۰میلیون متر مربع تولید داخلی است و باقی واردات ارزی چادر چیزی بین ۲۰۰ تا ۲۵۰میلیون دلار است» (شعار سال. ۲۷تیر ۹۸).
به گفته دست‌اندرکاران صنعت نساجی به‌دلیل سیاست‌های غلط و عدم پشتیبانی از تولید داخل آن تعداد کارخانه‌یی هم که در کشور چادر مشکی تولید می‌کردند، به سمت تعطیل شدن یا نیمه تعطیل شدن حرکت کردند.تا قبل از سال۹۷ که دلار ۴۲۰۰تومانی وارد بازار شود، پارچه چادر مشکی با ارز ارزان به کشور وارد می‌شده است، پس از سال۹۷ هم مدتی ارز ۴۲۰۰تومانی به آن تعلق گرفت و سپس ارز نیمایی به آن داده شد که به نوعی ارز ترجیحی است اما این سیاست یکی از عوامل تخریب تولید این رشته از صنعت نساجی بود.
ارتباط مافیای واردات با گرانی چادرمشکی
در رژیم آخوندی در هر کار و حرفه‌یی یک باند مافیایی و بعضاً چند تا از این قماش مشغول غارتگری از شیره جان مردم هستند ولی حضور مافیا در نماد تبلیغاتی نظام ولایت فقیه از آن شاهکارهایست که تنها از عهده باندهای حامی ولی و فقیه ارتجاع برمی‌آید. دکتر خدامی، عضو هیأت علمی دانشکده نساجی دانشگاه صنعتی اصفهان بر نبود عزم جزم برای جلوگیری از دلالی‌هایی که تولید کشور را فلج ساخته است، نمونه‌ای می‌آورد و می‌گوید: «دلیل گران تمام شدن هزینه‌ٔ پارچه چادر مافیاست؛ همه هم می‌دانند تلویزیون هم گفته مافیاست. مافیایی که ارزان می‌خرد گران به مردم می‌فروشد». (خبربان.۲۰آبان۹۹)
صنعتگران و تولیدکنندگان بی‌بضاعت چادر مشکی اذعان می‌کنند که «واردات چادر مشکی در دست چند نفر اختصاصی است که نوعی مافیا تشکیل داده‌اند.حتی تولید کنندگان پارچه چادر مشکی، محصول خود را با لیبل برندهای خارجی به بازار عرضه می‌کنند.کارخانه‌های تولید چادر مشکی به‌دلیل همین مافیا تعطیل شده‌اند» (کبنا. ۲۵ آذر۹۸)
البته آنها بدون این‌که جرأت نام بردن از اعضای مخوف مافیای چادرمشکی را در رسانه‌ها داشته باشند می‌گویند: «متأسفانه بازار چادر مشکی در انحصار ۱۰نفر است. مافیایی که با دستان باز هم‌چنان در حال به جیب زدن سود سرشار این صنعت و وارد کردن فشار به اندک تولیدکنندگان چادر مشکی برای بازی با قوانین آنها در این منطقه ممنوعه هستند». (همان منبع)
عضو هیأت مدیره اتحادیه صنف فروشندگان و تولید کنندگان پوشاک می‌گوید: «قیمت هر متر پارچه چادر مشکی که در کشورهای کره، ژاپن و چین تولید می‌شود بین یک و نیم تا پنج دلار است. مشخص است واردکنندگان چادر با قیمتی که در بازار برای پارچه درجه یک وجود دارد سود ۴۰۰ تا ۵۰۰درصدی دارند» (انتخاب. ۲۶آذر۹۸).
رژیم آخوندی در همه عرصه‌های اقتصادی با مؤسسات پوششی و خصولتی، واردات و صادرات کنترل شده تمامی سرمایه کشور را در چنگال خود گرفته است تا آنجا که حتی از اجناسی مثل چادر و... هم نمی‌گذرد. و برای این منظور حتی اجازه نمی‌دهد این کالاها در داخل کشور تولید شود و تا با واردات انحصاری غارتگری‌اش را تکمیل کند.
