یکی از مهمترین معضلات بافتهای فرسوده شهری، وسعت فرسودگی بعضی از محله‌ها است که با یک زلزله متوسط وقوع فاجعه در آنها حتمی است. کارشناسان و مهره‌های حکومتی بافتهای فرسوده را نوعی بیماری در ساختار مناطق شهری می‌دانند. بافت فرسوده یک ظرفیت عظیم و بالقوه‌ای است که به‌عنوان یک تهدید بزرگ برای بسیاری از مردم تهران و مردم سایر مناطق ایران مطرح می‌شود.
یکی از اهالی منطقه اتابک تهران در زمینه اقدامات ادارات شهرداری و شهرسازی در مناطقی با بافت فرسوده می‌گوید: «نه اجازه ساخت به ما می‌دهند و نه می‌گذارند تعمیر بکنیم. خانه‌مان در داخل بافت فرسوده قرار دارد. چرا نباید داخل بافت فرسوده ما را کمک کنند. ما را به امان خدا رها کردند. آن مقامات بالا قول دادند در ۴سال این منطقه را برایتان درست می‌کنیم، الآن بالای ۱۵سال است هیچکاری نکردند...».(تلویزیون شبکه ۵ رژیم ۸آبان ۹۷)
در حالی که نگرانی عمومی از زلزله به‌خصوص در تهران هیچ‌گونه پاسخی از سوی حکومت آخوندی پیدا نمی‌کند و جان مردم به‌دلیل فرسودگی خانه‌هایشان در خطر است، عوامل رژیم در شهرداری تهران با بهانه‌های مختلف خانه را بر سر ساکنان خراب می‌کنند و به جز عوامل ریز و درشت حکومتی اجازه تعمیرات و جواز ساخت هم به کسی نمی‌دهند.
این در شرایطی است مردم در معرض تهدیدهای بسیاری از جمله در معرض تهدید زلزله قرار دارند و نزدیک به ۵میلیون نفر در تهران در بافتهای فرسوده و قدیمی زندگی می‌کنند.
عبدالرضا هاشم‌زهی، یک عضو مجلس آخوندی، درباره خطر وقوع زلزله در تهران گفت: «اگر یک زلزله ۷ریشتری در تهران بیاید، امداد هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد و بقیه مواردی که مطرح می‌شود فقط در حد تبلیغات و حرف است».(خبرگزاری ایسنا ۳۰آذر ۹۶)
در زمینه فرسودگی خانه‌ها در تهران یکی از مردم در مصاحبه با تلویزیون شبکه ۵ حکومتی ۸مهر ۹۷ می‌گوید: «در خصوص منازل تک‌پلاکی که بافت فرسوده هست و احتمال ریزش دارد، شهردار ناحیه با دستور مؤکد آقای شهردار نسبت به رفع خطر آنها اقدام کرده است، اما چه‌جوری اقدام کردند؟ رفع خطرشان با دیوار حائل‌هایی که انجام می‌دهند اگر که املاکی قابلیت سکونت نداشته باشه نسبت به جابه‌جایی ساکنینش... یک پلاکاردی نوشته شده بود که سلب مسئولیت کردند از خودشان».
هر چند انتظار تسهیلات و خدمات از ارگانهایی مانند سازمان مسکن و شهرسازی و شهرداران دزد و غارتگر توقعی بی‌جا است، ولی کارگزاران حکومتی به‌جای پاسخگویی، وقیحانه دروغ می‌گویند، یعنی خانه در حال خراب شدن را قابل‌سکونت می‌دانند، اگر هم آن‌را قابل سکونت ندانند حکم بر تخلیه می‌دهند بدون این‌که سرپناهی به مردم بدهند و تنها چیزی که برای آنها اهمیت ندارد جان مردم است.
خطر برای مردم در بافتهای فرسوده در تهران آن‌چنان است که به‌گفته یک نماینده مجلس رژیم: «متأسفأنه فجایع ناشی از وقوع هر بحرانی از جمله زلزله در پایتخت وحشتناک خواهد بود، تهران روی گسل‌های زلزله‌خیز قرار داشته و تهران با دارا بودن جمعیت بسیار و بافت فرسوده انبوه به‌ویژه در مناطق حاشیه‌ای و جنوب پس از وقوع هر بحرانی دچار فاجعه انسانی شده».(خبرگزاری مجلس ۸آذر ۹۷)
تنها در مناطق تهران نیست که در بافتهای فرسوده جان مردم در خطر است، بلکه در سراسر ایران جان یک‌سوم مردم ایران در بافتهای فرسوده در خطر است.
در این رابطه روزنامه حکومتی جهان صنعت می‌نویسد: «این‌که یک‌سوم جمعیت کشور در بافت فرسوده زندگی می‌کنند، بارها و بارها از سوی مسئولان اعلام شده است اما کو گوش شنوا!... اگر در این مناطق سیل یا زلزله بیاید سرنوشت ساکنان چه خواهد شد...».(جهان صنعت ۸آذر ۹۷)
واضح است که حاکمیت پلید آخوندی مقصر این حجم گسترده از بافت فرسوده در کشور است.
این حاکمیت بودجه کشور را به جای این‌که صرف پروژ‌ه‌های عمرانی شهری و نوسازی کند، ثروتهای مردم را توسط سردمداران و مهره‌هایش می‌دزدد و به حلقوم نیروهای سرکوب برای سرکوب مردم در داخل کشور می‌ریزد و یا صرف جنگ‌افروزی و صدور تروریسم در خارج کشور می‌کند.
شهرداری‌های رژیم و دستگاههای ارایهدهنده خدمات شهری هیچ اقدام جدی در جهت اصلاح و بهبود زیرساختها و تأسیسات شهری بافت قدیمی و فرسوده شهرها انجام نمی‌دهند.
این نهادها به جای ارایه خدمات به مردم در جهت ترمیم و نوسازی خانه‌هایشان، با هزار ترفند خانه‌های مردم را تحت عنوان قیمتهای کارشناسی شده، توسط سازمان املاک که شعبه‌ای از خودشان است، با نازل‌ترین قیمت از دست آنها خارج می‌کنند تا به قیمت کلان به فروش برسانند و جیب‌های خود را پر کنند.
در چنین وضعیتی است که روزبه‌روز به آمار آلونک‌نشینان، حاشیه‌نشین‌ها و ساکنان حلبی‌آبادها افزوده می‌شود.
