داستان”فساد سیستمی“ و ”فساد موریانه‌‌یی“ در حاکمیت فاسد آخوندی داستان تکراری و کهنه‌‌یی است که دیگر کسی از مردم را متعجب نمی‌کند.
زیرا مردم به‌طور روزانه با گوشت و پوست خود طعم تلخ فقر ناشی از چپاولگری و فساد در این رژیم را می‌چشند.
اما اعتراف مهره‌‌های حکومتی از این بابت حائز اهمیت است که قیام ایران رنگ جدیدی به آنها زده است، رنگ هراس از سرنگونی و فروپاشی حاکمیت ولایت فقیه.
زیرا حرف و حدیثها در مورد فساد و اعتراف به فسادهای کلان سیستمی و... تا قبل از قیام به‌‌خاطر جنگ و جنگ و جدالهای باندی و به‌‌خاطر بردن سهمی بیشتر از قدرت و چپاول مردم بود.
دزدها نیزاز این بابت دست یکدیگر را رو می‌کردند، اما در شرایط کنونی این اعترافها در وحشت از سرنگونی است.
وحشت از سرنگونی آنان را آن‌چنان فراگرفته است که مهره‌‌هایی بر این باورند، قبل از این که هر دشمنی رژیم را سرنگون کند، این فسادها آن را از درون متلاشی و ساقط کند.
در این رابطه است که محمدرضا عارف سردمدار نمایندگان باند موسوم به امید در مجلس رژیم مهمترین چالش درونی را فساد می‌داند و در این رابطه می‌گوید: ”به نظر من مهمترین چالش درون نظام، فساد بعضاً سازمان یافته‌ای است که متأسفانه عزم جدی برای مبارزه با آن دیده نمی‌شود و در صورت تداوم آن مطمئناً به سلب اعتماد مردم به حاکمیت منجر می‌شود که این امر بسیار خطرناک است“(خبرگزاری ایسنا13بهمن 96)
آخوند محمدیان رئیس نهاد نمایندگی خامنه‌ای در دانشگاه نیز به نفرت مردم از حاکمیت منحوس به‌‌دلیل فساد و چپاول سرمداران و مهره‌‌هایش اعتراف می‌کند و در این رابطه هشدار می‌دهد: ”یک عده‌یی خسته شدند ولی مسئولیت را رها نکردند، می‌گویند ما بزرگ کردیم چه جور دل بکنیم؟!مگر می‌شود کسی در کاخ زندگی کند و بفهمد درد حاشیه‌نشینی و کوخ‌نشینی یعنی چی؟اشرافی‌گری چیزی است که جامعه ما و ما درگیرش شدیم. اعتماد مردم در نظام جمهوری اسلامی دارد لطمه می‌خورد.“(خبرگزاری فارس 14بهمن)
در مورد اشرافی‌گری سردمداران و مهره‌‌های حکومتی، ابوالفضل ابوترابی نماینده مجلس رژیم هشدار می‌دهد و آن را باعث ضربه می‌داند: ”وقتی مردم اختلاسها یا حقوقهای نجومی را میبینند و یا استخری را که در دفتر رئیس‌جمهور ساخته می‌شود و این نوع اشرافی‌گری که برخی مسئولان ما دارند، اعتمادشان نسبت به مسئولان و نظام سلب می‌شود. به‌طوری که میتوان گفت این دست از مسئولان حتی از داعشیها نیز بدتر هستند که بنده اسم این مسئولان را داعشیهای داخل گذاشتم!“(سایت بسیج 14بهمن 96)
روزنامه جمهوری اسلامی وابسته به روحانی نیز در تحلیل قیام وریشه‌‌های آن می‌نویسد: ”در تحلیل این اغتشاش نباید مسئولان در اشتباه بمانند و ریشه‌های اقتصادی آن را نادیده بگیرند و تصور کنند این پرونده بسته شده است. مطمئن باشید تا بیکاری و فاصله طبقاتی هست، این آتش هم زیر خاکستر می‌ماند...“
سایت الف 14بهمن در مورد یک قلم ناقابل از دزدی و اختلاس در وزارت نفت دولت آخوند حسن روحانی می‌نویسد: ”نایب‌رئیس اول کمیسیون انرژی مجلس با بیان این‌که اختلاس در شرکت مدیریت اکتشاف و تولید وزارت نفت از 100میلیارد تومان به 200میلیارد تومان رسیده، گفت: اختلاس صورت گرفته در دست بررسی است که در ابتدا گفته شد میزان اختلاس 100میلیارد تومان است اما بعد از بررسیها این رقم افزایش یافته و احتمال این‌که رقم خیلی بیشتر از این باشد هم وجود دارد.
پاسدار حسین شریعتمدای نماینده خامنه‌ای در کیهان در مورد معوقات بانکی می‌گوید: ”رئیس بانک مرکزی می‌گوید معوقات بانکی به 105هزار میلیارد تومان رسیده و کسی نیست بپرسد این مبالغ کلان در دست تعدادی محدود از دانه‌درشت‌های رانت‌خوار چه می‌کند؟!“(کیهان 14بهمن 96)
ملاحظه می‌شود در حالی که بیکاری در کشور بیداد می‌کند، در شرایطی که به‌‌خاطر همین فتنه و فسادهای اقتصادی و دزدی‌های کلان، اکثریت مردم به زیر خط فقر کشیده شده، فاصله طبقاتی بیداد می‌کند و بسیاری از مردم گرسنه‌‌اند، سران و مهره‌‌های رژیم از قبل فساد و چپاول چگونه فربه شده‌اند که این وضعیت باعث نگرانی‌هایی شده که به آنها اشاره شد.
اما واقعیت این است از آنجایی که فساد سیاسی و فساد اقتصادی با این ذات پلید این حکومت عجین شده است، تاروزی که این حاکمیت منحوس بر اریکه قدرت است هیچ چیز از فساد نهادینه در اقتصاد درهم‌شکسته آن کم نمی‌شود.
به عبارت دیگر پرونده فساد در این رژیم هرگز بسته نخواهد شد تا روزی که به دست مردم قیام‌آفرین و مقاومت سازمان‌‌یافته آنها سرنگون شود.
