روز جمعه ۲۸آبان مردم و کشاورزان اصفهان، یک روز فراموش‌نشدنی را در تاریخچهٔ مقاومت مردم ایران رقم زدند. در دوازدهمین روز تحصن کشاورزان محروم اصفهان، در بستر خشک زاینده‌رود، دهها هزار تن از مردم این شهر در حمایت از اعتراض کشاورزان به‌بی‌آبی، به‌آنها پیوستند و همراه با آنها فریاد اعتراض علیه رژیم آخوندی و سیاست‌های غارتگرانهٔ آن سر دادند. همان سیاست‌های ضدمردمی که به‌خشکیدن زاینده‌رود و انهدام کشاورزی و دامپروری اصفهان منجر شده است.
تظاهرات و تجمع انبوه مردم معترض و به‌جان آمده به‌حدی گسترده بود که تلویزیون حکومتی در اصفهان ناگزیر اعتراف کرد که بیش از ۳۰هزار نفر از مردم در این تجمع حضور داشتند، اما گزارش ناظران عینی و تصاویری که از این تظاهرات عظیم مردمی به‌سراسر جهان مخابره شده، حاکی از جمعیتی به‌مراتب بیشتر است. مردم شعار می‌دادند: «اصفهانی می‌میرد ذلت نمی‌پذیرد» «توپ تانک فشفشه، آخوند باید گم بشه»، «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران»، «اگر آب باز نشه، اصفهان قیامت میشه»، «زاینده رود جاری حق مسلم ماست».
عظمت و هیبت جمعیت خروشان چنان بود که نیروهای انتظامی و امنیتی رژیم جرأت عرض اندام نداشتند.
این خروش و خیزش، لرزه بر پیکر تمامی رژیم افکند. تلویزیون اصفهان پی‌درپی خبر می‌داد که تا ساعتی دیگر مخبر معاون اول رئیسی جلاد به‌طور زنده با مردم اصفهان سخن خواهد گفت، اما این «تا ساعتی دیگر» عملاً چند ساعت به‌درازا کشید که نشان از سردرگمی و وحشت‌زدگی رژیم داشت. هنگامی هم که مخبر به‌صحنه آمد، در حالی که از حرفهایش استیصال و بی‌راه‌حلی می‌بارید، گفت: «هم به‌وزیر نیرو و هم به‌وزیر کشاورزی دستور داده‌ام که این موضوع را به‌سرعت تدبیر کنند تا انشاءالله این مسأله را به‌هر نحوی که هست مدیریت بکنیم و انشاءالله این دوره سخت را پشت سر بگذاریم». اما وزیر نیرو که به‌گفتهٔ مخبر مأمور تدبیر قضیه شده، وقتی در تلویزیون اصفهان ظاهر شد، صراحتاً اظهار عجز کرد و گفت: «شرمنده کشاورزان هستیم و نمی‌توانیم آنچه که لازم هست برای کشت آنها آب را تأمین بکنیم» (سیمانیوز ـ ۲۸آبان).
واقعیت این است که فساد و غارتگری رژیم، هیچ جای آبادی در کشور باقی نگذاشته و بر اثر دهها سال غارتگری بی‌حد و حصر زیرساختها چنان منهدم شده که رژیم پوسیدهٔ آخوندی نه می‌خواهد و نه می‌تواند قدمی در جهت حل مسألهٔ آب مردم اصفهان بردارد. از جمله به‌گفتهٔ مقامات آب منطقه‌یی اصفهان، ٨۶درصد از مخزن و دریاچهٔ پشت سد زاینده رود خالی است و اگر رژیم ۱۴درصد باقیمانده را هم رها کند، جز چند روزی آب در زاینده‌رود جریان نخواهد داشت. این وضعیت ناشی از آن است که رژیم حقابهٔ کشاورزان اصفهان را به‌غارت برده و آن را به جانب صنایع فولاد و صنایع نظامی، یا به‌باغات و کشتزارهایی که اساساً در چنگ سپاه پاسداران و سردمداران آن است، منحرف کرده.
بر اساس مصوبات شورای عالی آب و شورای هماهنگی زاینده‌رود، قرار بوده ۷۴.۳درصد آب رودخانه متعلق به‌کشاورزان و ۲۵.۷ درصد آن در اختیار دولت و وزارت نیرو باشد (روزنامهٔ حکومتی همدلی ۲۵آبان ۱۴۰۰). اما رژیم ضدمردمی تمام حقابهٔ کشاورزان را به‌یغما برده است.
بحران آب و در پی آن بحران فرو نشست زمین مختص اصفهان نیست. اکنون سراسر کشور دچار همین بلیه است و تازه این تنها یکی از بلایایی است که رژیم پلید آخوندی گریبانگیر مردم ایران کرده است.
بنابراین آنچه که روز جمعه در اصفهان شاهد آن بودیم و البته این یک آغاز است، تصویری است از سراسر ایران. از همین روست که رژیم چنین هراسان و سرآسیمه شده است؛ چرا که می‌داند اگر خروش و خیزش مردم و کشاورزان اصفهان ادامه پیدا کند؛ این آتش به‌زودی در همهٔ استانهای ایران از خوزستان و سیستان و بلوچستان تا خراسان و آذربایجان و تهران شعله‌ور می‌شود و دریای طوفانی توده‌های محروم و به‌پاخاسته، آبانی به‌مراتب آتشین‌تر و سهمگین‌تر از آبان۹۸ را برای رژیم رقم می‌زنند. بی‌جهت نبود که رژیم درمانده و هراسان در گرماگرم خروش و خیزش مردم اصفهان، چند تن انگشت‌شمار از عوامل خود را به‌عنوان کشاورزان اصفهان جلو دوربین تلویزیون آورد و از زبان آنان شعار «مرگ بر منافق سر داد» و به‌این ترتیب به‌روشنی نشان داد که از سمت و سو گرفتن این تظاهرات به‌جانب سرنگونی، که مجاهدین و کانون‌های شورشی تجسم آن هستند تا کجا وحشت دارد. اما این دست و پا زدنها بیهوده است و همان‌گونه که خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیدهٔ مقاومت گفت: پایداری و اتحاد مردم و کشاورزان اصفهان «فراخوانی است به‌همه زحمتکشان در سراسر ایران برای زنجیر کردن اعتراضات علیه رژیم پلید آخوندی. حق گرفتنی است باید با ایستادگی و همبستگی آن را به‌دست آورد».
