هفتم دیماه ۱۳۹۶، نقطه عطفی تعیینکننده در تاریخ مبارزات مردم ایران برای آزادی و سرنگونی دیکتاتوری ولایت فقیه رقم خورد. قیامی که در اعتراض به گرانشدن تخممرغ در مشهد آغاز شد و به فاصله یک ساعت پس از شکلگیری یک تجمع بزرگ با شعارهای صنفی، به یک تظاهرات سیاسی با شعار «مرگ بر خامنهای» تبدیل شد و درکمتر از چند روز به بیش از ۱۴۰شهر ایران گسترش یافت. این خیزش نشان داد که انباشت خشم و نفرت چهار دهه سرکوب و فساد و غارت سازمانیافته به نقطه انفجار رسیده است.
سرعت و گستردگی بیسابقه قیام دی ۹۶ به جوانان شورشی نشان داد که نیروی عظیم و شگرفی در دست دارند و این جسارت، خمیرمایه قیامهای بعدی شد.
عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور دولت روحانی، در اعتراف به وحشت رژیم گفت: «چون سطح انباشتگی نارضایتیها بالا رفته و عمومی شده بود و در هر کجایی که امکان بروز پیدا میکرد، ابراز میشد».
نکتهای که به نماد یکی از سرفصلیترین مقاطع قیام تبدیل شد، شعاری است که روز ۱۵دی ۹۶ دانشجویان سردادند و به شناسنامه این قیام تبدیل شد. شعاری که خود به تنهایی تابلویی شد برای قیام بزرگ مردم.
«اصلاحطلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا!»
در جریان قیام، جوانان با شعارهایی همچون شعارهای فراگیر فوق و «مرگ بر اصل ولایت فقیه»، ولایت ضحاک و بازی کثیف جناحبندیهای حکومتی را برای همیشه به چالش کشیدند. عباس عبدی، از عناصر باند مغلوب رژیم، در اعتراف به فاز جدید قیام نوشت: «سال ۹۶ یک سال ویژه در تاریخ سیاسی ایران است... در سال ۹۶ در جامعه ایران، یک تحول کیفی رخ داد و آن، اینکه حکومت و ساختار سیاسی دیگر قادر به کنترل مردم از طریق ابزارها و شیوهها و نهادهای قبلی نیست؛ نه از طریق نظام آموزش و پرورش، نه نیروی نظامی و انتظامی، نه سازوکار ایدئولوژیک و فکری و از همه مهمتر نه از طریق نظام رسانهیی»(فرارو، ۱۲ اسفند ۱۳۹۶).
روزنامه جوان(ارگان بسیج سپاه) نیز در همان ایام نوشت: «برای اولین بار هیچیک از احزاب و جناحهای سیاسی داخلی در یک فتنه بزرگ مستقیماً دست نداشتند و... بدنه مردمی هیچکدام از احزاب سیاسی(اصلاحطلب و اصولگرا و...) در شهرها با فتنهگران همراهی نکردند».
راستی که از نقطه قیام ۹۶ به بعد میتوان گفت: دیگر همه چیز در کف خیابان تعیینتکلیف میشود.
شعارهای راهگشا
یکی از برجستهترین ویژگیهای قیام دی ۹۶، انتشار شعارهای انقلابی و آتشینی بود که هر گونه راهحل سازشکارانه و استعماری را باطل کرد. جوانان با فریاد «ما بچههای جنگیم، بجنگ تا بجنگیم»، «وای به روزی که مسلح شویم»، «اسلامو پله کردید، مردمو ذله کردید»، «این همه سال جنایت، مرگ بر این ولایت» و «حکومت آخوندی، نمیخوایم نمیخوایم»، تمامیت استبداد زیر پرده دین را به چالش کشیدند و نشان دادند که نسل جدید دیگر فریب روشهای بیهزینه و اصلاحات درون نظام را نمیخورد.
تکثیر نسلی از شورشگران و قیامآفرینان
در قیام ۹۶، زنان و جوانان نیروی محرک اصلی بودند؛ همان نسلی که امروز با سازماندهی دقیقتر و عملیات هدفمند در قالب کانونهای شورشی، قلب تپنده مقاومت سازمانیافته داخلی را تشکیل میدهند. کانونهای شورشی بهعنوان پیشتازان واقعی قیام، هر ساله در ایام سالگرد دیماه با تهاجم مستقیم به مراکز سرکوب و اختناق، یاد شهیدان و قیامآفرینان را زنده نگهمیدارند و نشان میدهند که آتش دی ۹۶ هرگز خاموش نمیشود.
شامگاه شنبه ششم دیماه، در آستانه نهمین سالروز قیام دیماه ۱۳۹۶، کانونهای قهرمان شورشی با ۱۵شعلهٔ آتشین، مراکز سرکوب و جنایت رژیم را در شهرهای تهران، قم، زنجان، اصفهان، مشهد، یزد، کرمان، قزوین، همدان، دزفول و ایذه درهمکوبیدند.
شماری از شعلههای فروزان شورشگران در این روز به شرح زیر است:
- به آتش کشیدن حوزه جهل و جنایت و سرکوب زنان
- به آتش کشیدن حوزه جهل و جنایت
- به آتش کشیدن حوزه بسیج سپاه پاسداران
- انفجار در کمیته غارتگر امداد خمینی ملعون
- به آتش کشیدن پایگاه بسیج با پرتاب کوکتل
- به آتش کشیدن عکس خمینی ملعون و خامنهای ضحاک و نماد جلاد سلیمانی
کانونهای شورشی نه تنها ادامهدهنده راه قیام دی ۹۶ هستند، بلکه آن را به مرحلهای سازمانیافتهتر و هدفمند ارتقا دادهاند. عملیاتهای شبانه و دقیق آنها در مناسبتهای مختلف، پاسخ مستقیم به موج اعدامها، سرکوب و جنایات رژیم است و نشان میدهد که هر چه رژیم بیشتر به ارعاب و کشتار متوسل میشود، مقاومت داخلی جسورتر و گستردهتر میگردد. این کانونها با شعار «آتش جواب اعدام» و «شعلههای آتشین در سالروز قیام دی ۹۶»، عملاً ثابت کردهاند که مسیر سرنگونی با اراده و آتش باز میشود. آتشی که شورشگران امروز آن را به توفان تبدیل کردهاند.
