شلیک به هواپیمای اوکراینی توسط سپاه پاسداران خامنهای، جرقهای برای انفجار خشم دانشجویان و مردم علیه نظام ولایت شد. خشم و خروشی که تمامیت رژیم را به وحشت انداخته است.
سردمداران رژیم فریبکارانه خود را داغدار قربانیان سقوط هواپیما و مدافع مردمی میدانند که درسوگ آنها نشستهاند، اما صرفاً عزاداری و ناله و شیون برای قربانیان حادثه را مجاز میشمرند، و قیام مردم و شعارهای آنان را که ظرف دو روز گذشته مجدداً لرزه بر ارکان نظام انداخته است را بر نمیتابند.
آنها «دلخوری و عصبانیت» بیسمت وسو توسط مردم را بهاصطلاح حقشان میدانند، اما هر گونه شعار براندازانه توسط مردم را محکوم میکنند و توصیه میکنند که نباید«عصانیت» مردم نسبت به جان باختن ۱۷۶ بیگناه، منجر به خیزش و قیامی دیگر شود.
روزنامه جمهوری اسلامی ۲۳ دی ۹۸ به قیامآفرینان قیام دیماه ۹۸ مارک «بازیگر دشمن»و کسانی که« در زمان جنگ خاکریزهای خودی را میتراشند» میزند.
واقعیت این است که بین مردم ایران و این رژیم که رو در روی هم هستند هیچ خاکریز مشترکی وجود ندارد و هر کدام خاکریز خود را دارند.
واقعیتی که مردم ایران آن را طی روزهای ۲۱ و ۲۲ و ۲۳ دیماه ۹۸ با شعارهای سرنگونی طلبانه خود به جهانیان اعلام کردند.
نویسنده روزنامه حکومتی جمهوری اسلامی اضافه میکند که این شعارهای براندازانه «در فضای مجازی دارد موج میزند» و «برخی کلمات و پستها بوی«آلبانی» میدهد» و در ادامه سوز و گداز نسبت به مردم و شعارهای ساختار شکنانه آنها، اضافه میکند: «آنچه شنبه شب و یکشنبه در تهران و برخی شهرها، روی داد. آنچه بر برخی زبانها رفت. آنچه شعار شد... همه و همه ایفای نقشی است که برایمان نوشتهاند و من نمیتوانم بپذیرم دانشجویان بهعنوان نخبگان جامعه پلک را هم گذاشته در میدانی چنین قدم بگذارند... باور کنند همانها که کلماتی از جنس سنگ داشتند که اگر برج و باروی بنای امنیت بشکند، سنگهای بعدی بر سر خودشان فرود خواهد آمد».
واقعیت این است که مقاله نویس جمهوری به این واقعیت اعتراف میکند که جنگ اصلی در جامعه ایران بین حاکمیت ولایت فقیه از یک طرف ومردم، مقاومت سازمانیافته آنها از طرف دیگر است. این صورت مسأله اصلی ایران امروز است.
روزنامه جمهوری در مقاله دیگری قیامآفرینان روزهای ۲۱ و ۲۲دی ۹۸ را «موج سواریهایی» مینامد که «بهخاطر یک دستمال قیصریه را به آتش میکشند» و«اینکه عدهای بهخاطر کوتاهی در اعلام واقعیت چگونگی سقوط هواپیمای مسافری اوکراینی برای قربانیان این حادثه دلخراش تجمع اعتراضی تشکیل بدهند و برای آنها بر سر و سینه بزنند و در شعارهایشان خواهان برخورد با مقصران شوند، بسیار طبیعی، منطقی و مقبول است، اما اینکه عدهای به همین بهانه علیه اساس و اصول و آرمانها شعار بدهند، بهمعنی این است که در جامعه ما افراط توانسته افراط بزاید. اینکه بهخاطر یک خطای انسانی توسط یک نفر در سپاه، عدهای به خود اجازه میدهند کل سپاه را زیر سؤال ببرند».(جمهوری ۲۳دی ۹۸ )
این هم از وقاحت حکومت آخوندی است که کشته شدن ۱۷۶نفر انسان بیگناه را ناچیز و و قیحانه به «دستمالی» و امری کوچک تشبیه میکند، و خیزش و خروش مردم را در قبال این جنایت بزرگ «موجسواری میخواند.
قابل توجه آن که برای شیون و زاری که هیچ خطری نداشته باشد نسخه پیچی میکنند که مردم هر چه میتوانند «بر سرو سینه بزنند» اما شعارهای آنها نظیر «خامنهای هیا کن مملکت را رها کن، سپاه جنایت میکند رهبر حمایت میکند، مرگ بر خامنهای، مرگ براصل ولایت فقیه و... » مذموم و افراطیگری است.
روزنامه وطن امروز از باند خامنهای تجمعات دانشجویان و مردم را تجمعاتی مینامد که چون در آنها شعارهای سرنگونی طلبانه داده شد «رنگ و بویی از ماهیت مردمی و حتی دانشجویی نداشت». (وطن امروز ۲۳ دی ۹۸ )
بسیار واضح است که چرا این رسانه باند خامنهای هم از شعارهای مردم در تجمعات دو روز گذشته وحشتزده است، زیرا مردم در شعارهایشان ولیفقیه و اصل حاکمیت را هدف قرار دادهاند. وحشت از این است که وقتی اصل نظام هدف باشد مزدوران قلم به مزد هم رفتنی هستند.
واقعیت این است که مردم قیامکننده و دانشجویان که بهقول جمهوری نویس شعارهایشان بوی «آلبانی» میدهد با براندازان پیوند خوردهاند. با کانونهای شورشی، مجاهدین و ارتش آزادی هم جبهه هستند و این تمام وحشت را در تارو پود نظام ساری و جاری کرده است.
نویسنده کیهان هم از مردم و دانشجویان قیامکننده طلبکار این است که چرا«تجمع آرام» نداشته، و شعارهای آنها«به جای توجه به سانحه هوایی صرفاً به شعارهای رادیکالی(بخوانید براندازانه) معطوف شد». (کیهان ۲۳ دی ۹۸ )
روزنامه آرمان وابسته به باند روحانی نیز تجمعات مردم در شهرهای مختلف را «تجمعات پراکندهای» مینامد که «در پی فراخوان گسترده در فضای مجازی و تبلیغات شبکههای ماهوارهیی به بهانه بزرگداشت جانباختگان هواپیمای مسافربری اوکراینی صورت گرفت». (آرمان ۲۳ دی ۹۸ )
نگرانی واقعی این رسانهها این است که بهرغم سرکوب شدید مردم در قیام آبانماه و کشتار۱۵۰۰ نفر از آنها، شعله قیام خاموش نشد و دوباره زبانه کشید، مضاف براین که از همان ابتدا و در بدو تشکیل اجتماعات دانشجویی و مردمی، شعارها تماماً سیاسی و ازجنس نفی تمامیت نظام ولایت است.
آنها نگران بلوغ جنبش و قیام مردم ایران هستند که به سرنگونی حکومت آخوندی بیانجامد.
مردمی که اراده کردهاند ریشه نظام ولایت فقیه را از بیخ و بن برکنند.