از تیرماه ۹۵ رژیم آخوندی با دادن تعهدی مبنی برطرف کردن نواقص قوانین بانکی و اقتصادی خود در زمینهٔ پول‌شویی و تأمین مالی تروریسم، از لیست سیاه اف.ای.تی.اف خارج و به‌حالت تعلیق درآمد. این خروج هر چند که به‌صورت موقت انجام‌گرفته بود تا رژیم خودش را با قوانین اف.ای.تی.اف منطبق کند، اما زمانی که بحث به تصویب کنوانسیونهای پالرمو و تأمین مالی رسید، شقه و شکاف در درون حاکمیت مانع از انجام آن شد. در نهایت به‌رغم تصویب لوایح پالرمو و سی اف تی در مجلس، شورای نگهبان آن را رد کرد و شورای تشخیص مصلحت رژیم هم آن را مسکوت گذاشت.
هدف کنوانسیون پالرمو مبارزه با قاچاق انسان و اسلحه و تولید غیرقانونی سلاح و مهمات است و کنوانسیون سی‌اف‌تی نیز به‌منظور نظارت بر مبادلات مالی و بانکی برای جلوگیری از تأمین مالی سازمانهای تروریستی است.
حاکمیت آخوندی توانست با بازی روی این لایحه برای خود زمان زیادی بخرد و شاید اگر معادلات در داخل ایران و منطقه، به‌مانند امروز دچار تحولات عمیق نشده بود، می‌توانست هم‌چنان به این بازی موش و گربه با اف.ای.تی.اف ادامه دهد. شعله‌ور شدن ۲قیام در آبان ماه و بهمن‌ماه سال جاری که ارکان رژیم را به لرزه درآورد. جنبش‌های بزرگ اعتراضی در لبنان و عراق، کشته شدن سلیمانی نفر شمارهٔ ۲ رژیم، تحولاتی بودند که نظام ولایت فقیه را در تعادل‌قوای منطقه‌ای و بین‌المللی پایین کشید. به بیان دیگر این تحولات بالاترین ضربه را به دستگاه مماشات‌گران وارد آورد و به آنها گوشزد کرد که دیگر زمان تعامل با تروریسم دینی به پایان رسیده است. وارد کردن دوبارهٔ نام رژیم در لیست سیاه اف.ای.تی.اف بیانگر همین تعادل‌قوای جدید است. تغییر رویکرد اروپا نسبت به رژیم ولایت فقیه در حرکت بعدی خود می‌تواند به ارجاع پرونده رژیم به شورای امنیت سازمان ملل در زمینهٔ نقض قوانین برجام هم برسد و مکانیزم ماشه را عملیاتی کند.
سرخ نگه‌داشتن صورت با سیلی
با وجود وارد شدن به لیست سیاه اف.ای.تی.اف، رژیم ولایی هم‌چنان در تلاش برای پیدا کردن روزنه‌ای برای رهانیدن خود از این مخمصه است و آن سوراخ موش هم قسمتی از بیانیه اف.ای.تی.اف است که دولت چین به‌منظور تشویق آخوندها در آن وارد کرده است؛ این تبصره می‌گوید «کشورها باید قادر باشند خودشان اقدامات تقابلی را مستقل از هر گونه درخواست از سوی اف.ای.تی.اف اجرا کنند».
رژیم ولایت فقیه هم‌چنان تلاش می‌کند که نشان دهد چیزی در عرصه مبادلات او با کشورهایی که تاکنون با آنها روابط تجاری داشته تغییر نکرده و این‌که می‌تواند هم‌چنان بر روی دوستان خود مانند چین و روسیه حساب باز کند. اما در ورای این آرزو و خیال‌ها، در عرصه تبلیغاتی تمایلی به نشان دادن عواقب سیاه این تصمیم‌گیری بین‌المللی ندارد.
بااین‌وجود ناگزیر است به انزوای خود این‌گونه اعتراف کند:
«... مسأله دیگری که اجماع علیه ایران نشان می‌دهد، این‌که برای چین و روسیه نیز ملاحظات سیاسی تا جایی بر ملاحظات فنی ارجحیت دارد و پس از آن که ایران از ۶مهلت تمدید استفاده نکرد، آنها نیز به جرگه مخالفان پیوستند. برخی مدعی بودند که اف.ای.تی.اف برای چین و روسیه اهمیت چندانی ندارد که این گزاره نیز باطل شد.» (دنیای اقتصاد-۳اسفند ۹۸)
از این پیش‌تر هم قبل از این‌که این بیانیه صادر شود جاگاریان، سفیر فدراسیون روسیه در تهران اشاره کرده بود که کشورش علاقه دارد که ایران اف.ای.تی.اف را پذیرا باشد.
این سفیر گفت: «کشور متبوع او نظر خود را در این رابطه به‌صورت کتبی و مفصل به ایران اعلام کرده است»؛ او افزود: «ما علاقه‌مند هستیم که ایران اف.ای.تی.اف را بپذیرد وگرنه مشکلاتی در این میان ایجاد می‌شود. روسیه به‌عنوان یک کشور دوست به‌طور کتبی و البته مفصل، نظر خودش را به ایران اعلام کرده اما تصمیم‌گیرنده نهایی تهران است». (روزنامه ایران_ ۲۱بهمن ۹۸)
یا همین کشور چین هم که آخوندها حتی در روزهای شیوع ویروس کرونا چهار دست‌وپا به آن چسبیده‌اند، زمانی که چماق اقدام مشترک برای قطع کردن کامل خرید نفت از رژیم بالا رفت میزان واردات نفت از رژیم را به ۱۰۰هزار بشکه در روز کاهش داد که البته آن‌هم به‌خاطر بدهی دیکتاتوری آخوندی به شرکت نفت چین است و پولی از این بابت آن به خزانهٔ آنها واریز نمی‌شود.
خیال‌های خوش با ورژن جدید
با همه این احوال ناخوش رژیم، مصلحت اندیشان، پیشنهادهای تکراری را تکرار! می‌کنند که رژیم دست از سماجت‌های ویرانگر بردارد: «.. روزنه‌ای ایجاد شده که ایران را از طی تمام مراحل بی‌نیاز می‌کند که می‌تواند فرصت خوبی باشد؛ به این معنی که ایران با پیوستن به دو کنوانسیون مبارزه با تأمین مالی تروریسم و کنوانسیون مبارزه با جرایم سازمان‌یافته فراملی، بتواند شانس خارج شدن از اقدامات متقابل را داشته باشد..» (دنیای اقتصاد-۳اسفند ۹۸) این‌که با پیوستن به این دو کنوانسیون رژیم مجدداً از لیست سیاه این سازمان بین‌المللی خارج می‌شود امکانی است که می‌تواند قند را دل برخی از دلواپسان نظام آب کند، اگر قرار بود رژیم به کنوانسیونهای پالرمو و سی اف تی بپیوندد چه نیاز داشت که در طی ۳سال و نیم گذشته که تمام امکانات هم حاضر و آماده بود از پذیرش آنها امتناع بورزد.
بد و بدتر برای خامنه‌ای کدام است؟
سیر پیشرفت تحولات خامنه‌ای را مجبور کرد که بین بد و بدتر یکی را انتخاب کند او ترجیح داد که راه صعب‌العبور ارتباط خودش را با گروه‌های نیابتی در منطقه نبندد و هم‌چنین بتواند درآمدهای لازم برای صدور تروریسم از طریق پول‌شویی‌های مافیایی را کسب کند. به‌طور قطع میزان پول‌شویی و ارتباطات با سازمانهای تروریستی آن‌قدر حیاتی و مهم است که در انتخاب بین نگه‌داشتن چنین روابطی و انتخاب اف.ای.تی.اف، خامنه‌ای امکان اول را انتخاب کرد. بعد از خروج ترامپ از برجام و جا زدن اروپا در حمایت اقتصادی از رژیم، خامنه‌ای فهمید که دیگر به هیچ کشوری نه می‌تواند اطمینان و نه می‌تواند تکیه کند؛ بنابراین به‌دنبال انقباض و به تبع آن انزوای هر چه بیشتر رژیم خود حرکت کرد.
انزوای افزایش یابنده
انزوایی که به این وسیله رژیم به آن دچار شده به‌طور قطع برای خامنه‌ای بسیار تلخ خواهد بود. اندک دوستانی هم که در صحنه بین‌المللی برای او باقی مانده بودند با توجه به لیست سیاه پول‌شویی، باید که رفتار جدیدی در قبال نظام ولایت فقیه از خود نشان بدهند؛ چرا که هر چند اف.ای.تی.اف اقدام مقابله با بانک‌های رژیم را به اختیار دولت هر کشوری نهاده است اما مراودات مالی با کشوری که مارک پول‌شویی و حمایت از تروریسم بر پیشانی آن خورده است، خود می‌تواند باعث ایجاد دردسر و فاصله گرفتن بانک‌های دولتهای ثالث از آنها شود و این سرنوشت در انتظار دولتهایی است که سعی در ادامه این مراودات با بانک‌های رژیم را در سردارند.
هنوز ۲روز از بازگشت رژیم به لیست سیاه اف.ای.تی.اف نگذشته، دلار و طلا در بازارهای ایران سیرصعودی خود را آغاز کرده‌اند.
با تحریم انتخابات به دست مردم ایران که خود نمودی از دادخواهی شهدای آبان ۹۸است، به‌زودی شاهد آفتاب درخشان پیروزیهای مقاومت و مردم بپا خواسته در برابر فاشیسم تبهکاری خواهیم بود که در لیست‌های سیاه جهانی رکورددار است.
