در روزنامههای حکومتی پنجشبنه ۲۵آذر عقبنشینی رژیم در برابر آژانس بینالمللی انرژی اتمی برای نصب دوربینها در سایت اتمی تسای کرج. در کنار ضرورت مذاکرات در هراس از تنگتر شدن حلقهٔ انزوای جهانی از یکسو و انفجار خشم اجتماعی از سوی دیگر بیشترین مطالب را به خود اختصاص داده است. بحرانهای اقتصادی اجتماعی هم هر یک مقالات متعددی را به خودش اختصاص داده. از کمبود دارو تا پناهنده شدن ورزشکاران، از اعتراض مجدد معلمان به مصوبه مجلس ارتجاع برای رتبهبندی معلمان، مقوله خودکشی و ناامنی اجتماعی و هشدارها پیرامون تورم و گرانی با حذف ارز ۴۲۰۰تومانی در بودجه.
مذاکرات وین چه سودی دارد؟
در روزنامههای باند مغلوب از این عقبنشینی استقبال شده است.
در روزنامههای باند خامنهای اما شکاف در درون باند ولیفقیه بیرون زده است. از یکطرف پاسدار حسین شریعتمداری در یادداشت روز کیهان به ضدونقیضگوییهای امیرعبداللیهان اشاره کرده که ابتدا گفته بود «لغو تمامی تحریمها» اما دو روز قبل گفته: «لغو تحریمهای مرتبط با برجام» پاسدار شریعتمداری در ادامه خطاب به مذاکرهکننده نوشته است: «اگر قرار است لغو تحریمها فقط شامل تحریمهای برجامی باشد و همان تحریمها به بهانههای واهی و خصمانه دیگر نظیر حقوقبشر و تروریسم و صنایع موشکی و حضور در منطقه و امثال آن باقی بمانند، مذاکرات وین چه سودی دارد و با چه انگیزهای صورت پذیرفته و قابل توجیه است؟!».
تیتر گویای «توافق سؤالبرانگیز با آژانس قبل از پیشرفت در مذاکرات وین» عنوان مطلب دیگری است در کیهان، که نارضایتی کاسبان تحریم را از عقبنشینی رژیم انعکاس داده و نوشته: «منابع رسمی از توافق ایران و آژانس درباره فعالیت دوباره دوربینهای نظارتی در سایت هستهیی کرج خبر دادند. توافقی که در وضعیت فعلی، میتوان آن را امتیازی سؤالبرانگیز و نالازم خواند»... جالب اینکه فرهیختگان روزنامه دیگر باند خامنهای از این عقبنشینی استقبال کرده و با دوتن از کارشناسان حکومتی که مقامات قبلی رژیم هستند در این مورد گفتگو کرده است.
در روزنامههای باند مغلوب علاوه بر استقبال از این عقبنشینی، ضدونقیضگوییهای باند خامنهای را هم برجسته کردهاند.
دنیای اقتصاد در مطلبی با عنوان «توافق کلیدی نظام و آژانس» یک جا بهنقل از سایت نور نیوز وابسته به شورای عالی امنیت رژیم نوشته است: «جمهوری اسلامی در اقدامی داوطلبانه، اجازه جایگزینی دوربینهای جدید به جای دوربینهای آسیبدیده را به آژانس داده است». چند پاراگراف بعد بهنقل رئیس سازمان انرژی اتمی رژیم نوشته است: «گفتگوهای ما با آژانس و آقای گروسی همان بحثهای ادعایی و کرج است و در حال گفتگو است و بیشتر ملاحظات روانی، سیاسی و فشار حداکثری بر آنها حاکم است تا منطق و ضوابط». کمی بعد تر هم نوشته: «ایلنا» بهنقل از منبع نزدیک به تیم مذاکرهکننده هستهیی خبر داده که اقدام (نظام) برای اجازه نصب دوربین در سایت کرج اقدامی داوطلبانه نبوده است». شایان ذکر است که در همین مقاله مواضع تند سه کشور اروپایی علیه رژیم، اظهارات تحقیرآمیز گروسی خطاب به رژیم که گفته است «نمیتوانید بازرسان آژانس را دور بزنید» و مواضع کشورهای منطقه از جمله عربستان علیه سیاستهای هستهیی رژیم، تصویر روشنی از انزوای جهانی و منطقهیی رژیم به خواننده خود میدهد.
زمینه چینیهای خطرناک
در مورد وحشت از پیآمد شکست مذاکرات مقالات متعددی در روزنامهها دیده میشود. «تبعات ورود دوباره شورای امنیت» یکی از این مقالات است در آرمان به قلم رضا نصری کارشناس حکومتی که نوشته است: «کاری که علیه عراق در دهه۱۹۹۰ انجام دادند، علیه (نظام) پیاده خواهند کرد؛ روسیه و چین نیز همراه خواهند شد. جلوی یک آسیب جدی امنیتی - و یک بیثباتی بلندمدت اقتصادی و روانی - را اگر شده با زیانهای قابل جبران فعلی بگیرید؛ اما نگذارید سندی دست طرف مقابل قرار بگیرد که دستاش برای زمینهچینیهای خطرناک و اِعمال انواع آسیبهای دائمی باز شود».
جوان وابسته به سپاه پاسداران در مطلبی با عنوان: «جانهایی که در سکوت از دست میرود» به آثار بحرانهای اقتصادی در جامعه اشاره کرده و نوشته: «معضلات مطرح شده در فضای عمومی سلامت روان را تهدید میکند و خوراک مناسب برای میل به خودکشی فراهم میکند. بهدلیل پیامدهای ناگواری که خودکشی بهدنبال دارد عمدتاً خبرهای آن منتشر نمیشود، اما عدم انتشار اخبار به منزله عدم بروز اتفاق نیست بلکه آمار هولناک فراوانی آن نزد متولیان امر محفوظ است».
«آموزش و پرورش اولویت دولت نیست» عنوان مطلب جهان صنعت است که ضمن انعکاس اعتراض معلمان به مصوبه روز قبل مجلس ارتجاع در مورد رتبهبندی معلمان یادآوری کرده سه دسته از معلمان را از این طرح محروم کردهاند و در ادامه هم نوشته است: «پس از این همه اعتراضات سراسری معلمان، حالا که طرح رتبهبندی تصویب شده اما وزارت آموزش و پرورش بودجهیی ندارد که این طرح را اجرایی کند». در ادامه با یادآوری افزایش ۵۶درصدی بودجه صداوسیما نوشته است: «سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی باید۲۰ درصد باشد. این در حالی است که سهم آموزش و پرورش در بودجه امسال از بودجه عمومی هشت و نیم درصد است! با چنین اعداد و ارقامی وزارت آموزش و پرورش بیش از گذشته به عقب برمیگردد.»