در حالی که سران رژیم یعنی خامنه‌ای و روحانی از منع مذاکره با آمریکا دم می‌زنند اما ظریف وزیر خارجهٔ حسن روحانی مذاکره را در حرف رد می‌کند اما در خفا به‌دنبال کانال مذاکره با آمریکا است. نیاز و التماس برای مذاکره از همه جای نظام به گوش می‌رسد.
با وجود منع رسمی مذاکره توسط ولی‌فقیه ارتجاع، ظریف وزیر خارجهٔ رژیم آخوندی هم‌چنان در یک جمله مذاکره را رد می‌کند و در جملهٔ بعد آنرا پیش می‌کشد. وی می‌گوید «با ترامپ وارد مذاکره نمی‌شویم» اما بلافاصله کانال مذاکره که همان برجام است را نشان داده و می گوید « مگر این‌که آمریکا تعهداتش در برجام را اجرا کند». معنای تعهد به برجام از سوی رژیم به‌معنی سرسپاریش به تعهد هسته‌ای نشدن به ۱+۵است.
هنگامی که در پنجشنبه گذشته پولیتیکو فاش کرد ظریف در جریان سفر نیویورک با «دایان فینشتاین» سناتور مطرح دموکرات دیدار کرده است. ظریف با برملا شدن دیدار غیرعلنی‌اش که به‌منظور دریوزگی برای مذاکره است سکوت کرده و سخنگوی وزارت‌خارجه رژیم را به صحنه فرستاده تا بگوید علت دیدار ظریف با سناتور آمریکایی جلوگیری از تاثیر‌گذاری گروه‌های فشار هم‌چون «گروهB» بوده است. وی فاش کرد که رژیم بیش از دو دهه است به‌دنبال این‌گونه تماسها با مقامات و اعضای کنگره آمریکا بوده است.
به‌رغم این‌که اقدامات وزیر خارجهٔ رژیم نمی‌تواند بدون اذن و اجازهٔ خامنه‌ای باشد با این حال در درون رژیم طور دیگری وانمود می‌شود:
حسن نوروزی عضو مجلس ارتجاع ۴خرداد۹۸در همین رابطه گفت: «عده‌ای معتقدند که اگر مذاکره منفعت ایجابی ندارد حداقل از خصومت آمریکا علیه کشور ما می‌کاهد و اینهم درست نیست چون در مذاکره آمریکا می‌پندارد که فشار و تهدید پاسخ مثبت داده لذا آنها می‌گویند حال زمان سخت گرفتن بر ایران است».
پاسدار رشید سرکردهٔ قرار ضدخاتم رژیم هم در مجلس ارتجاع ۴خرداد ۹۸موقعیت نظام را «یک موقعیت خاص با یک رویارویی سرنوشت ساز» توصیف کرده و گفت: «قرار گرفتن در یک موقعیت خاص با یک رویارویی سرنوشت‌ساز در برابر سیاست‌های زیاده‌خواهانه آمریکاییهای متجاوز و تروریست و متحدان آنها رژیم صهیونیست و سعودی‌ها هست.
این رویارویی به این دلیل سرنوشت‌ساز است که دشمن ما را مخیر میان بی‌ثباتی و جنگ و یا تسلیم قرار داده است، پرسش این است که برای تصمیم‌گیری در برابر رویارویی سرنوشت‌ساز چه باید کرد؟».
پاسدار رشید در پاسخ به سؤال خودش که «در برابر رویارویی سرنوشت‌ساز چه باید کرد؟ با چند باید درمانی بی‌راه‌حلی نظام را به نمایش گذاشت. در حالی که از درون نظام ضرورت غلط کردم گویی نسبت به سیاست‌های توسعه‌طلبانه رژیم به‌مثابه تنها راه حفظ نظام تنها راه‌حلی است که به گوش می‌رسد.
علی مطهری نایب‌رئیس مجلس ارتجاع در ضرورت مذاکره برای نظام گفت:« فکر می‌کنیم معنی انقلابی‌گری، یعنی روابط خود را با دنیا قطع کنیم و دیواری دور خود بکشیم و روابط بین‌المللی نداشته باشیم. اگر رابطه ما با آمریکا قطع شد، این خواسته ما نبود. به‌دنبال حادثه تسخیر سفارتخانه، آمریکا رابطه خود را با ایران قطع کرد».
وی ضمن غلط کردم گویی در مورد سیاست‌های نظام در مورد همسایگان منطقه‌یی گفت:« من عقیده دارم عربستان و امارات بعضاً هم از ترس ما به دامن اسراییل پناه بردند. باید خیال آنها را راحت کنیم و بدانند که ما به‌دنبال شیعه کردن دنیای اسلام نیستیم».
محمد مهدی مظاهری یک کارگزار حکومتی هم‌سو با باند روحانی نیز با دریوزگی و غلط کردم گویی خطاب به همسایگان گفت: «نکته‌ای است که کشورهای همسایه ایران به‌ویژه عربستان و امارات باید به جای ائتلاف سازیهای جدید به آن توجه کنند. منطقه ما بیش از آن که به گرو کشی‌ها و نشست‌های فوق‌العاده برای جبهه بندی‌های جدید نیاز داشته باشد، محتاج یک «سیستم امنیتی مشترک» با حضور همه کشورهای همسایه است».
فریدون مجلسی یک کارگزار دیگر رژیم موضع پایین نظام را خاطرنشان کرده و برای حفظ مذاکره هشدار می‌دهد: «امروز بسیاری از این کشورها هزینه می‌کنند تا غرب علیه ایران وارد جنگ شود. حضور ادوات نظامی آمریکا در خلیج‌فارس موضوع ساده‌ای نیست و نمی‌توان این مهم را نادیده گرفت. طرف مقابل بر گفتگو پافشاری می‌کند. البته این گفتگو با گذشته متفاوت است. آنها انتظارشان از گفتگو با ایران اجرایی شدن تمام خواسته‌هایشان است. از این‌روست که نباید باب مذاکره را مسدود کرد».
