در روزنامه‌های حکومتی پنجم اسفند بحرانهای رفتن در لیست و فراگیر شدن کرونا تبدیل به موضوع دعوای جدیدی بین باندهای حاکم شده است. فضاحت آمار مهندسی شده میزان شرکت در نمایش انتخابات رژیم هم موضوع دیگر روزنامه‌های امروز است. در حاشیه اینها بحرانهای دیگر اقتصادی و اجتماعی و هم‌چنین بحرانهای بین‌المللی رژیم دیده می‌شود.
در مورد بحران کرونا اغلب روزنامه‌های هر دو باند حاکم در همسویی با دروغپردازیهای رژیم مقالات متعددی را برای کوچک‌نمایی و بی‌اهمیت جلوه دادن این بحران عمومی منتشر کرده‌اند. در این میان برخی روزنامه‌های مربوط به محافل حاشیهٔ قدرت به نظام هشدار داده‌اند که این بحران ظرفیت انفجار اجتماعی دارد.
ابتکار: توصیه های وزیر و مسئولان وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از یک‌سو و راهنمایی های پزشکان حاضر در صدا و سیما از سوی دیگر، هیچ‌کدام نمی‌تواند اعتماد لازم را کسب کرده و بخشی از دغدغه های عمومی را سامان دهد. این همه اما چرا ایجاد شده و چاره کار چیست؟
به نظر می‌رسد در این فقره هم بحران «اعتماد اجتماعی» و «ناکارآمدی مدیریت بحران» از خود بحران پیشی گرفته و میرود تا زمینه را برای یک بحران فراگیر مهیا کند.
اعتماد: «بیماری کرونا هنگامی که با فقدان اعتماد عمومی به منابع خبری رسمی همراه شده، فشارها و ترس‌های روحی و روانی زیادی را به خانواده‌ها به‌خصوص طبقه متوسط و پایین وارد کرده و می‌کند که عوارض آن اگر از ویروس بیشتر نباشد، کمتر نیست و خانواده‌های با اقتصاد پایین قادر به انجام کامل توصیه‌های ایمنی نیستند. مثلا توصیه شده که از مترو و اتوبوس استفاده نکنند یا رژیم‌های خاص غذایی داشته باشند. در حالی که به نان شب محتاج‌اند. بنابراین وارد کردن استرس به این خانواده‌های در حال فشار از عوارض ویروس کرونا خطرناک‌تر است.
ستاره صبح: برای مقابله با شیوع کرونا در ایران باید در ابتدا شفافیت را در دستور کار قرارداد و اطلاعات موجود را به مردم ارائه کرد و سپس در صورت لزوم تصمیم‌های قاطع و جمعی گرفت تا امکان گسترده شدن این ویروس از بین برود.
روزنامه حکومتی آرمان در وحشت از انفجار اجتماعی به رژیم آخوندی هشدار داده تأمین سلامت مردم از وظایف حاکمیتی است و اگر نظام قیمت شفافیت و بیان حقایق را به مردم ندهد هزینه‌های سنگین‌تری به او تحمیل خواهد شد.
روزنامه حکومتی اعتماد هم با یادآوری خسارت ۱۸۵میلیارد دلاری کرونا به چین گفته این خسارت برای ایران هم هست. با تعطیلی صنعت گردشگری و تمام مراکز عمومی این خسارات طبقات محروم را هم هدف قرار خواهد داد.
تشدید فشارهای اقتصادی در نتیجه تحریم‌های بیشتر منجر به فشار بیشتر روی مردم خواهد شد و این موضوع باعث وحشت باندهای مغلوب که موافق پذیرفتن لوایح اف.ای.تی.اف بودند شده. و در همین مورد به نظام هشدار می‌دهند که تا فرصت هست باید به پای تصویب لوایح برویم چرا که تهدید انفجار اجتماعی جدی است.
آفتاب یزد: یک اقتصاددان: «سکوت در قبال ورود ایران به لیست سیاه F.A.T.F می‌تواند بر تنش و آثار سوء روانی آن بیفزاید ضمن آن‌که افکار عمومی چندان پذیرای عدمِ تاثیر این مسأله بر اقتصاد و بازارهای مالی و بانکی نیست.»
مستقل: محمد مرادی عضو مجلس: ما با این کار بهانه به دست دشمن دادیم و امیدواریم بعدها زمینه اظهارنظر مجدد در این موضوع به دست بیاید.
آرمان: اولین نتیجه این اقدام، قرار گرفتن در تنگنای اقتصادی و تشدید فشار تحریم‌ها خواهد بود... داخلی‌بودن اقتصاد فخرفروشی ندارد که آقایان به این صورت مطرح می‌کنند. اقتصاد ایران تحت فشار تحریم‌های شدید آمریکا و به‌اجبار داخلی شده و مردم نیز از این موضوع لطمه دیده‌اند.
روزنامه‌های باند ولی‌فقیه تمام هم وغمشان را صرف این کرده‌اند که ثابت کنند این مشارکت ۴۲درصدی برای نظام پیروزی است. و کاهش مشارکت را به پای کارنامه باند مغلوب بنویسند. و هر چه بیشتر نوشته‌اند بیشتر وحشت نظام از انزوای برملا شده‌اش نمایان شده. باند مغلوب هم با طرح مجدد تأخیر در اعلام نتایج تلویحا به مهندسی آمار اشاره کرده.
همدلی: تأخیر در اطلاع‌رسانی درباره میزان مشارکت مردم در انتخابات مجلس در حالی است که طی ماه‌های گذشته حوادث مختلفی در کشور رخ داده که هنوز آمار آن از سوی دولت اعلام نشده است. از جمله حوادث آبان ماه که دولت هر بار آن را به نهادها و قوای دیگر واگذار می‌کند. به‌نظر می‌رسد حالا یک سیکل معیوبی درباره اطلاع‌رسانی در حوادث مختلف در کشور شکل گرفته باشد.
کیهان: کار کرد دولتهای شبه‌لیبرال، تزریق نارضایتی و ناامیدی به جامعه بوده است. روزنامه غربگرای شرق چند هفته قبل، با اذعان به این‌که شدید‌ترین اعتراضات در دولتهای هاشمی و روحانی رخ داده، نوشت «مطمئنا گسترده‌ترین اعتراضها مربوط به شورشهای اجتماعی و اقتصادی مردم حاشیه‌نشین بوده است؛ مانند آنچه در آبان ۹۸رقم خورد. اگر بخواهیم مقایسه‌ای میان اعتراضهای سیاسی و اقتصادی داشته باشیم، تا قبل از آبان ۹۸، گسترده‌ترین تظاهرات در خرداد ۱۳۷۱در مشهد و پُرتلفات‌ترین حادثه در فروردین ۱۳۷۴در اسلامشهر رقم خورده. نخستین اعتراضها از جنس نارضایتی مردم از برنامه‌های اقتصادی دولت، برای اولین بار در کوی طلاب مشهد شروع شد و تا شیراز و اراک پیش رفت. موج تظاهراتی که خرداد ۱۳۷۱ و پس از آن آغاز شد، برآمده از تورم ۵۰درصدی در دولت سازندگی بود. هاشمی در جریان برنامه پنج ساله اول توسعه، طرح تعدیل ساختاری را اجرا کرد و نتیجه آن، کوچک شدن سفره مردم بود».
روزنامه‌های حکومتی به بحران گرانی شب عید و بالارفتن قیمت اقلام غذایی به‌خصوص مرغ اشاره کرده‌اند. در کنار آن به بن‌بست رابطه با اروپا و فشارهای اتحادیه اروپا برای کشاندن نظام به پای میز مذاکره با آمریکا یرای برجام های بعدی اشاره کرده‌اند. نکته مشترک روزنامه‌های هر دو باند حاکم در مواجهه با بحرانها باید درمانی و وعده‌درمانی است. در واقع روزنامه‌های امروز تصویری ازبی راه‌حلی نظام در مورد کوچکترین تا بزرگترین بحرانها هستند.
