روز گذشته به‌رغم این‌که شورای نگهبان خامنه‌ای اعلام کرد ۲هزار نفر از رد صلاحیت شده‌ها برای نمایش انتخابات را تأیید کرده اما باند مغلوب قانع نشدند و از خود روحانی تا بقیه مهره‌ها و رسانه‌ها حملاتشان به‌شورای نگهبان را برای سهم‌خواهی بیشتر ادامه دادند.
روزنامه‌های حکومتی بیشترین تیترهای صفحات اولشان را به‌کشمکشهای باندی بر سر سهم قدرت و غارت در مجلس آخوندی اختصاص داده‌اند. کیهان خامنه‌ای تیتر بزرگ صفحه اولش را به‌این موضوع اختصاص داده و نوشته است: «اصلاح‌طلبان چند برابر دورهٔ قبل نامزد دارند». اما روزنامه‌های باند مغلوب به‌چانه زنی و سهم‌خواهی ادامه داده‌اند. روزنامه ایران ارگان دولت روحانی نوشته است «انتخابات باز هم رقابتی نشد». بقیه روزنامه‌های اقماری این باند هم مهم‌ترین مطالبشان را به‌این سهم‌خواهی اختصاص داده و همه به«لیست ندادن» یعنی شرکت نکردن در نمایش انتخابات تهدید کرده‌اند. البته از آنجا که پای سهم قدرت در میان است نه پرنسیپ‌های سیاسی و اخلاقی، در مورد شرکت نکردن با طیفی از ضدو نقیض گویی بین روزنامه‌ها و مهره‌های باند مغلوب مواجه هستیم. یکی گفته تحریم نکنیم، لیست هم ندهیم، باید احتیاط کرد و دور از روشهای رادیکال واکنش نشان داد». یکی دیگه گفته هر جا نامزد داشتیم لیست بدهیم. بسته به‌کم و زیاد بودن توقعشان از سهم قدرت مواضعشان شل و سفت شده است. برخی هم سمت باد را خلاف مصالح ولی‌فقیه تشخیص داده و دوباره علم رفراندوم بلند کرده‌اند. برای نمونه روزنامه حکومتی اعتماد سه مقاله به‌این موضوع اختصاص داده است. باید تأکید کنم به‌رغم وفور مطالب در مورد سهم‌خواهی در مجلس بعدی ولی بر اساس نوشته‌های روزنامه‌ها این موضوع جدی‌ترین بحران درون نظام نیست. الآن موضوع به‌گل نشستگی کشتی نظام در عرصه‌های مختلف و اذعان به‌شکست نظام بعد از ۴دهه حاکمیت جدی‌ترین مطالب روزنامه‌ها را شامل می‌شود.
جوان: قرار بود عدالت جایگزین تکاثر و فاصله طبقاتی شود. میان کوخ‌نشینان و کاخ‌نشینان فاصله‌ها کم و کمتر شود. جامعه‌یی الگو و عاری از فساد و مظاهر آن داشته باشیم. وحدت، همدلی و اخلاق و برادری سرآمد آن باشد. متأسفانه از این حیث ضعفهای فراوانی داریم... کم نیست حرف‌ها، گفتارها، وعده‌ها و رفتار‌هایی که فقط برای ظاهر و شعارگرایی در میان جامعه و صد افسوس مسئولان صورت می‌گیرد. از نوع لباس پوشیدن، تا تکریم و درود و مرگ بر این و آن. اینها فضای واقعی جامعه را به‌بیراهه برده است
مستقل: مسیح مهاجری: این میزان ریزش برای آینده انقلاب خطرناک است. ابراهیم فیاض: پیرمردهای خسته و فسیل شده‌ای هستید که فقط می‌خواهید بمانید و جیبتان را پرکنید... اهالی سیاست، چه اصلاح‌طلب و چه اصول‌گرا، پیر و خسته شده‌اند. با این حال می‌خواهند بمانند، اما نمی‌توانند
ساختار کنونی فاقد شرایط لازم برای سیاست‌گذاری اقتصادی و اجتماعی و سیاسی است. بهترین سیاست‌ها نیز جواب نمی‌دهد به‌ویژه این‌که مردم به‌سیاست‌گذاران و سیاست‌ها اعتماد ندارند و با آن همراهی نمی‌کنند.
اینها بخش ناچیزی از اعترافاتی است که در روزنامه‌های هر دو باند حاکم دیده می‌شود. دامنهٔ اعترافات در عرصه‌های مختلف خیلی وسیع و جدی است. از ناکارآمدی تا فساد تا بن یست‌های سیاسی و حتی شکست ایدئولوژیک در این اعترافات دیده می‌شود. مثلا روزنامه ابتکار به«بلای قشری‌گری» در نظام اذعان کرده است. مثلا روزنامهٔ ابتکار نوشته « دیرزمانی است که بسیاری از مفاهیم در جامعه ایران با بحران «قشری‌گرایی» روبه‌رو شده‌اند». و در ادامه هشدار داده:« بروز این وضعیت ممکن است در کوتاه‌مدت برخی از اصحاب قدرت را راضی کند، اما بی‌گمان در درازمدت ره‌آوردی جز «یاس عمومی»، «خشونت افسارگسیخته»، «ناامیدی» و «سکوت مرگبار» نخواهد داشت».
به این دلیل من این بحران را جدی‌تر و عمیق‌تر از جنگ قدرت بر سر کرسیهای مجلس آخوندی دیدم.
روزنامه‌های حکومتی در مورد جدی‌ترین بحرانهای منطقه‌یی نظام امروز ساکت بودند. یکی ادامه قیام مردم عراق علیه مهره‌های عراقی رژیم مثل مقتدی صدر و هادی عامری را مسکوت گذاشته‌اند. راه ندادن نمایندگان رژیم به‌اجلاس مربوط به‌فلسطین را در جده و در سازمان ملل را هم مسکوت گذاشته‌اند. هم‌چنین روزنامه‌های حکومتی که روزهای قبل خبرهای مربوط به‌استیضاح رئیس‌جمهور آمریکا را با بزرگنمایی و دود و دم به‌تیتر اول ارتقاء داده بودند در دو روز اخیر با روشن شدن چشم‌انداز شکست این طرح یک دفعه سکوت کرده‌اند. امروز جدی‌ترین بحرانی خارجی که در روزنامه‌ها مطرح هست سفر رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا به تهران است. که قبل از این‌که پای او به تهران برسد واکنش‌ها حاکی از ضعف و وضعیت نظام در بن‌بست برجام است که در روزنامه‌های هر دو باند حاکم دیده می‌شود.
آرمان: به‌نظر می‌رسد این سفر نیز در راستای مذاکره با ایران برای تغییر جزیی در سیاست‌های منطقه‌یی باشد تا بتواند امتیازهایی در مقابل برای ایران اخذ کند... در این برهه زمانی که اتحادیه اروپا قد‌م پیش گذاشته است باید اند‌کی در سیاست‌های منطقه‌یی خود تجد‌ید نظر کنیم.اتحادیه اروپا آخرین راه کشور ما به‌سمت فضای بین‌الملل است و ما نباید‌این فرصت را از دست د‌هیم. اگر سیاست‌های ما هم‌چون گذشته و بد‌ون تغییر در قبال اروپا و منطقه باقی بماند عرصه بر ما تنگ‌تر خواهد شد.
وطن امروز:. سفر بورل به تهران در حالی انجام می‌شود که ۳کشور اروپایی ۲۴دی با انتشار بیانیه‌یی به‌صورت رسمی از آغاز فرآیند حل و فصل اختلافات موسوم به‌مکانیسم ماشه خبر دادند... آغاز روند اجرای حل‌و‌فصل اختلافات را می‌توان به‌مثابه چکاندن ماشه‌ای در نظر گرفت که منجر می‌شود به‌این‌که به‌صورت خودکار در مدت کوتاهی و پس از چند مرحله، گلوله از تفنگ شلیک شود.
سیاست روز:گفتگو پیرامون برجامی که به‌گفته مقامات کشور مان اروپا حتی یک درصد از آن را نیز اجرا نکرده است چه معنا و دلیلی دارد؟ بطورحتم آقای بورل برای اجرای تعهدات به‌ایران سفر نمی‌کند، به‌نظر می‌رسد تلاش برای تحمیل شرایط و خواست آمریکا برای آوردن تهران پای میز مذاکره موشکی و توان دفاعی یکی از اهداف شوم این سفر باشد!
بحران مهم بعدی که در روزنامه‌های هر دو باند حاکم به‌آن اذعان شده بحران اقتصادی است. البته تا آنجا اذعان شده که همه شاهد هستند و می‌بینند. در مورد آمار و ارقام اقتصادی ساکت هستند.
کیهان: در شرایطی که حسن روحانی این روزها اغلب مشغول نطق‌های جنجالی سیاسی است و معلوم نیست چقدر به‌وضعیت اقتصادی کشور توجه دارد بازار خودرو با آشفتگی قیمتها مواجه شده تا حدی که فقط طی یک روز قیمت برخی خودروها تا ۴میلیون تومان افزایش یافته است!
جهان صنعت: بن‌بست بودجه: با وجود تخصیص بودجه‌های سالانه برای اجرا و به‌نتیجه رساندن پروژه‌های عمرانی، دولت کمبودهای مالی خود را با برداشت از بودجه این طرح‌ها جبران می‌کند و هزینه‌های جاری خود را مقدم بر اجرای طرح‌های عمرانی می‌داند.
ابتکار: ایرانی در حیرت است؛ حیرت از ساخت بیمارستانی هزار تخت‌خوابی در چین. بیمارستانی که اگر قرار باشد در ایران ساخته شود، قاعدتاً در خوش‌بینانه‌ترین حالت ۱۲سال یا بیشتر به‌طول می‌انجامد. البته اگر شرایط خوب پیش‌رود و ویروسی مرگبار چون کرونا راهی کشور نشده باشد. ویروسی که هر روز بیش از گذشته به‌ما نزدیک می‌شود و این سؤال در ذهن ما بیشتر و بیشتر ریشه می‌دواند: «اگر ایران، چین بود و اگر تهران، ووهان؛ با این مدیریت بحران چه بر سر ما می‌آمد؟»
طیف وسیعی از بحرانهای اجتماعی در روزنامه‌های حکومتی امروز دیده می‌شود. از گرانی و رکود تا بحران کرونا و مرگ کولبران. جالب است که نمایشهای دههٔ زجر هم در روزنامه‌های باند خامنه‌ای به‌صورت بحران مطرح شده. دست روی فیلمهای ساخته شده و به‌نمایش درآمده در جشنوارهٔ فیلم زجر رژیم گذاشته و تأکید کرده‌اند که این فیلمها همهٔ حاوی ارزشهای ضد نظام هستند. به‌این ترتیب مشاهده می‌کنید که جمع خبرهای امروز تصویری از تشدید انزوای جهانی و منطقه یی نظام و تعمیق بحرانها در رأس حاکمیت آخوندی را به‌نمایش گذاشته است.
