اخیرا اظهارات ۲وزیر دولت آمریکا را شنیدیم که گفتند تحریمهایی که قرار است از روز دوشنبه ۱۴آبان ۹۷(آخرین دقیقه از روز ۴نوامبر به وقت واشنگتن) شروع شود سخت‌ترین تحریمهایی توصیف کردند که تاکنون بر رژیم اعمال شده است.
تحریمهای ۱۴آبان چه مواردی را دربرمی‌گیرند؟
تحریمهای رژیم شامل انرژی اعم از نفت و گاز، تحریم بانک مرکزی رژیم(شامل سیستم سویفت و در نتیجه قطع همه مبادلات بانکی و مالی است) هم می‌شوند. یعنی جدای از این‌که رژیم قادر نخواهد بود مثل گذشته نفت خود را یا محصولات پتروشیمی خود را بفروشد، حتی اگر هم بفروشد، قادر نیست پول آن را وصول کند. تنها می‌تواند کالا، آن هم کالاهای به‌اصطلاح بشردوستانه یعنی غذا و دارو و تجهیزات پزشکی وارد کند.
ضمن این‌که تا الآن روشن شده که حتی سازوکار اروپایی‌ها هم تنها و تنها سیستمی برای مبادله نفت در برابر کالا یا در واقع نفت در برابر غذاست و نه بیشتر.
علاوه بر اینها، تحریمها شامل کشتیرانی و هواپیمایی رژیم هم می‌شود یعنی وقتی کشتیرانی رژیم تحریم شود، بنادر جهان به روی کشتی‌های رژیم یا به مقصد رژیم یا از مقصد رژیم هم بسته می‌شوند و رژیم از این طریق نمی‌تواند نفت و کالا صادر کند. و این یعنی خفگی اقتصادی.
راه‌حل‌های احتمالی رژیم چیست؟
خامنه‌ای در سخنرانی خود در روز ۱۲آبان اشاره مستقیمی به کنفرانس خبری ۲روز قبل ۲وزیر دولت آمریکا و تحریمهایی که از روز ۱۴آبان شروع می‌شود، نکرد و سعی کرد که تحریمها و آثار آن را هم بی‌اهمیت و بی‌تاثیر جلوه بدهد و در این رابطه ضمن شرح کشافی از به‌اصطلاح دشمنی‌های آمریکا با رژیم تماماً به دود و دمهای دجالگرانه رایج رژیم پرداخت. اما هیچ راه‌حلی ارائه نداد.
یک جای دیگر هم به «الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت» در ۵۰سال آینده را که برای پخته‌شدن و تکمیل در اختیار صاحب‌نظران قرار گرفته، اشاره کرد و این‌که: «برنامه‌ای فکر شده...»! که اصلاً روشن نیست چیست!
چرا که تا همین‌جا هم این الگوی کذایی در خود رژیم تبدیل به جوک شده که رژیم برای یک روز بعدش نمی‌تواند برنامه‌ریزی کند، حالا آمده و الگوی ۵۰سال بعدی را می‌دهد و فرض را هم بر این می‌گذارد که ۵۰سال بعد هم هم‌چنان حاکمیت ولایت فقیه در ایران برقرار است!
نکته جالب دیگر این‌که راجع به اصل موضوع و این‌که در قبال اصل موضوع و این‌که شروط ۱۲گانه آمریکا را می‌پذیرد و در کنفرانس ۲وزیر آمریکا هم به آن اشاره شد، مسکوت گذاشت و حتی مثل دفعات قبل نگفت که مذاکره نمی‌کنیم.
بقیهٔ حرفهایش هم در مورد افول و شکست آمریکا هم بی‌ارزش‌تر از آن است که کسی بخواهد راجع به آن حرفی بزند.
آیا تحریمها سرنگونی می‌آورند؟
روشن است که آمریکا بارها رسماً اعلام کرده قصدش تغییر رژیم نیست بلکه هدفش از هر فشار و تحریمی، تغییر رفتار رژیم است و این را روز جمعه ۱۲آبان ۹۷ هم پمپئو تکرار کرد. واقعیت هم این است که تحریم به‌خودی‌خود منجر به تغییر رژیم و سرنگونی نخواهد شد. سرنگونی تنها بر عهده مردم و مقاومت ایران است و شعار این مقاومت هم از روز اول «کس نخارد پشت من...» بوده است. اما این تحریمها و قطع حمایتهایی که تا به‌حال قدرتهای بزرگ از رژیم می‌کردند، راه سرنگونی به دست مردم ایران را هموار می‌کند و از این نظر بسیار مغتنم است.
تأثیر تحریمها بر روی رژیم چیست؟
خامنه‌ای در سخنرانی روز ۱۲آبان خود نتوانست نگرانی رژیم را از تأثیر ضربه اصلی که تحریمها به آخوندها وارد می‌کنند پنهان کند. خامنه‌ای اشاره کرد که «قطع وابستگی اقتصاد کشور به درآمدهای نفتی از دغدغه‌های همیشگی» او و اقتصاددانان حکومتی است.
معنی این حرف، اعتراف به این واقعیت است که تحریم دمار از روزگار رژیم در خواهد آورد. خامنه‌ای به این و‌سیله دارد درست به کانون ضربه‌یی که تحریمها بر رژیم وارد می‌کنند اشاره می‌کند و آن قطع شریان حیات اقتصادی حاکمیت ولایت فقیه یعنی درآمدهای نفتی است. اقتصاد ایران تحت حاکمیت ۲دیکتاتوری شاه و شیخ اقتصادی تماماً وابسته به نفت است. درآمدهای نفتی اهرم اصلی اقتصادی است که این حکومت را قادر می‌کند سلطه غارتگرانه خود بر اقتصاد ایران را اعمال کند و پاسداران و باندهای مافیایی وابسته به آنها را بر اریکه قدرت سیاسی و اقتصادی نگه دارد. تمام هرم حاکمیت غارتگران به‌لحاظ اقتصادی بر درآمدهای نفتی بنا شده است و بنیادها و شرکتها، مؤسسات و هولدینگ‌های جور و واجور و متعددی که چنبره ویرانگر خود را بر اقتصاد ایران حفظ کرده‌اند تنها با ارتزاق از دلارهای نفتی می‌توانند به حیات خود ادامه بدهند. تحریم نفتی این شریان اقتصادی را بند می‌آورد. با کاهش درآمدهای نفتی توان رژیم در سرکوب و صدور تروریسم کاهش پیدا می‌کند و تضاد بین باندهای غارتگر شدت پیدا می‌کند. این راه پیشروی قیام را همواره می‌کند و از همین رو است که از هم‌اکنون لرزه بر پیکر آخوندها افتاده است.
راه‌کارهای رژیم چه خواهد بود؟
در مورد این‌که رژیم چه خواهد کرد؟ به هر حال از ۲راه بیرون نیست. یا رژیم تسلیم می‌شود و به طرح ۱۲ماده‌ای که وزیر خارجه آمریکا در اردیبهشت‌ماه امسال اعلام کرد، تن می‌دهد، در آن صورت، معنی تغییر رفتار رژیم، خوردن ۱۲جام‌زهر است. طبعاً مقاومت ایران از این‌که دیکتاتوری حاکم ۱۲جام‌زهر آن هم با چنان اهمیتی بخورد استقبال می‌کند و این را در مسیر سرنگونی مغتنم می‌شمارد به‌ویژه در عرصه‌ای که تا پیش از این، رژیم از حمایت و مماشات همان طرف‌حساب‌ها برخوردار بود.
یا این‌که رژیم در برابر فشارها خواهد ایستاد که اولاً معنی آن خفگی اقتصادی خودش می‌باشد، چرا که در این صورت، وضعیت جدید، بحرانهای رژیم را بسا شدت خواهد داد.
البته رژیم سعی خواهد کرد با منتقل کردن این فشارها به مردم، به خیال خودش مردم را سپر بلای خود کند. اما در وضعیت انقلابی کنونی، فشارهای اقتصادی بر مردم، به شعله‌کشیدن قیام راه می‌برد.
یعنی هر کدام از این ۲مسیر به مقصد واحدی می‌رسند که سرنگونی است.
