این روزها همراه با اوج‌گیری کرونا، بالا و پایین شدن قیمت نفت، حاکمیت آخوندی را با خود بالا و پایین می‌کند و بیشتر از پیش بودجهٔ بادکنکی ۹۹ را زیر سؤال می‌برد. انعکاس این نگرانی و ترس از معادلات نفتی و سرنوشت قیمت نفت، معمولاً با ارزیابی رژیم آخوندی از اوضاع کشورهای نفتی رقیب و همسایه‌ها شروع می‌شود و این به‌معنی سوت زدن در تاریکی از ترس است. به‌عنوان نمونه، تیتر خبرگزاری حکومتی تسنیم در ۱۷فروردین ۹۹ این است:
«آینده اقتصادی تاریک کشورهای عرب خلیج‌فارس در سایه کاهش قیمت نفت و کرونا ـ شیوع ویروس کرونا بر وضعیت اقتصادی کشورهای عرب خلیج‌فارس که اساساً قبلاً از آن از کاهش قیمتهای نفت رنج می‌بردند، تاثیر منفی گذاشته است...» و سپس شروع می‌کند یک به یک کشورهای خلیج‌فارس را که اتفاقاً آسیب کمتری از کرونا متحمل شده‌اند مورد بررسی قرار می‌دهد و این‌که «بعد از سقوط نزدیک به ۳۰درصدی قیمتهای نفت و توقف توافق سازمان اوپک برای کاهش تولید، عربستان بیشترین زیان را متحمل شد، زیرا تداوم این وضعیت روزانه صدها میلیون دلار ضرر برایش به‌همراه خواهد داشت. این وضعیت باعث شد که عربستان هزینه دولتی را نزدیک به ۱۳میلیارد دلار یعنی ۵درصد بودجه کل سال ۲۰۲۰ میلادی کاهش دهد...» و بعد کشورهای دیگر از طرف این خبرگزاری حکومتی مورد ارزیابی‌های وحشتناک قرار می‌گیرند که به‌زودی چه بلاهایی بر سرشان می‌آید!...».
یک سوزن به خود، یک جوال‌دوز به دیگران
اما بالاخره کاهش قیمت نفت برای رژیم آخوندی شوخی‌بردار نیست و نمی‌شود دیگران را به‌خاطر پایین آمدن قیمت نفت سرزنش نمود اما حال و روز خود را که در گرداب بحرانها و ابرچالشها به نفس‌نفس زدن افتاده و هنوز از تحریم‌های کمرشکن و بحران تصویب بودجه ۹۹ فارغ نشده، به بلای ویروس کرونا گرفتار آمده و حالا هم با سقوط قیمت نفت دست به گریبان است، فراموش کرد و خود را به کوچه علی چپ در انتهای میدان چه کنم زد!
اینجاست که رسانه‌ها و محافل رژیم آخوندی به تکاپو می‌افتند تا شاید بتوانند راه چاره‌ای پیدا کرده و یا لااقل مقصری بیابند و برایش حکم صادر کنند؛ به‌خصوص این‌که پای آمریکا و عربستان و روسیه و یک دوجین رقیب و دشمن فرضی هم در کار است.
خطر انحلال، در کمین اوپک؟
خبرگزاری حکومتی ایسنا(۲۶فروردین ۹۹)، ضمن یادآوری تحولات سازمان اوپک و این‌که در طول حیات خود چه فراز و نشیب‌هایی را از سر گذرانده و در نهایت توانسته است بازار نفت را مدیریت کند، تأکید می‌کند: «در دهه اخیر بازیگران جدیدی وارد بازار نفت شدند که این مسئولیت را احساس نمی‌کنند، یکی از این بازیگران آمریکاست؛ امروز تولید شیل به ۸میلیون بشکه افزایش یافته است... روس‌ها نیز توانسته‌اند میزان تولید خود را تا ۱۱میلیون بشکه افزایش دهند... هدف این دو کشور این است که عربستان را نیز هم‌سو با خود کنند و از این طریق بتوانند بازار نفت را به‌دست آورند و تسلط اوپک را کاهش دهند. در واقع اوپک ۲۸میلیون بشکه تولید می‌کند که از این میزان ۱۰میلیون بشکه مربوط به عربستان است و این کشور نقش اساسی در اوپک دارد که اگر عربستان از اوپک خارج شود، اوپک بسیار ضعیف خواهد شد و دیگر تاثیرگذار نخواهد بود».
ترس رژیم آخوندی نه از ضعیف شدن اوپک است و نه از تقویت آن بلکه روی کار آمدن بازیگرانی است که به‌خاطر سیاست‌های اقتصادی ـ نفتی خود رگ حیات او را در دست بگیرند و خواسته‌هایشان را پیش ببرند و با این‌که خبرها حاکی از یک توافق نیم‌بند بین اوپک و سایر دوستانش به‌عنوان اوپک پلاس و دیگر بازیگران نظیر آمریکا و روسیه است، باز دل رژیم آخوندی آرام و قرار ندارد که البته پر بی‌راه نیست.
توافق اوپک پلاس؛ تاریخی اما کم‌اثر
یک تحلیلگر نفتی در یک رسانهٔ حکومتی، این توافق ناپایدار را چنین توضیح می‌دهد: «روز پنجشنبه هفته گذشته ائتلاف اوپک پلاس بر سر کاهش ۱۰میلیون بشکه در روز تا آوریل ۲۰۲۲ به توافق رسیدند. این توافق از لحاظ میزان کاهش عرضه یک توافق تاریخی بود اما به‌نظر نمی‌رسد برای به تعادل رسیدن بازار کافی باشد. پیوستن کشورهای گروه ۲۰ به توافق نیز باز هم کافی نخواهد بود چرا که تقاضا طی هفته‌های آینده به شکل بی‌سابقه‌ای کاهش می‌یابد به‌گونه‌ای که میزان کاهش ۲برابر توافق اوپک پلاس خواهد بود... نکته مهمی که باید بدان توجه کرد این است که در حال حاضر سازوکار کارآمدی جهت اجماع عملی همه کشورها برای کاهش تولید وجود ندارد. در درون کشورهای اوپک، سابقه طولانی از عدم پایبندی به سهمیه‌ها توسط اعضای مختلف وجود دارد...».(دارایان ۲۵فروردین ۹۹)
کاهش تولیدات نفت قادر به جبران کاهش شدید تقاضا نیست
از سوی دیگر محافل و بنگاه‌های تاثیرگذار بین‌المللی نیز وضعیت نگران‌کننده‌ای حتی با وجود این توافق نیم‌بند پیش‌بینی می‌کنند و با این تحلیل‌هایشان قلب دیکتاتور مستقر در بیت ولایت را به‌لرزه در می‌آورند.
«بانک گلدمن ساکس با استناد به این‌که توافق تاریخی اوپک پلاس برای کاهش تولیدات نفت قادر به جبران کاهش شدید تقاضا نیست، از ادامه روند کاهشی قیمت نفت طی هفته‌های آتی خبر داد. نیویورک تایمز در گزارشی نوشت: «سازمان کشورهای صادرکننده نفت(اوپک) و متحدانش در قالب گروهی موسوم به اوپک پلاس شب گذشته اعلام کردند که به‌منظور ممانعت از کاهش قیمتها، بر سر کاهش روزانه ۹.۷میلیون بشکه نفت برای ماههای مه و ژوئن به‌توافق رسیده‌اند در نتیجه این تصمیم، گلدمن ساکس برای قیمت نفت در کوتاه‌مدت، روند نزولی نگران‌کننده‌ای را پیش‌بینی می‌کند به‌طوری که طبق پیش‌بینی این بانک نفت خام برنت حوالی بشکه‌ای ۲۰دلار نوسان خواهد کرد...».(ایبِنا ۲۶فروردین ۹۹)
در همین رابطه نماینده اسبق رژیم آخوندی در اوپک از حتمال افت بیشتر قیمت نفت در صورت عدم پایبندی کشورها به توافق کاهش تولید، ناله و آه و فغان سر داد و این‌که توافق ابهامات و ایراداتی دارد! سید محمدعلی خطیبی با ابراز این‌که کاهش ۱۹میلیون بشکه‌ای عرضه روزانه نفت، در صورت تحقق، یک کاهش بی‌سابقه در بازار جهانی نفت خواهد بود، گفت: «همیشه توافقات کاهش عرضه در حدود ارقام یک تا ۲میلیون بشکه بوده و اگر ۸۰ تا ۹۰درصد این کاهش ۱۹میلیون بشکه‌ای نیز محقق شود، شاهد واکنش مثبت بازار و ترمیم نسبی قیمت ها خواهیم بود».(تسنیم ۲۶فروردین ۹۹)
تحلیل خام از نفت خام
بالاخره هر چه که تحلیلگران خودی و غیرخودی از آینده قیمت نفت بگویند برای رژیم آخوندی و دولت ورشکسته روحانی و مقام عظما، دلار سبز رنگ در صندوق‌خانه‌هایشان نمی‌شود و عموماً نگرانی را حتی تا آستانه وحشت جلو می‌برند و این‌که در نهایت قیمت نفت بین ۲۰ تا ۴۰دلار در نوسان خواهد بود و دست کم تا سال ۲۰۲۱ شاهد این‌چنین نرخ‌های بی‌رمقی هستیم. یادمان باشد که دولت آخوند روحانی در بودجه ۹۹ خود تعهد داده است ۱۸میلیارد دلار درآمد از فروش نفت آن هم بشکه‌ای ۵۰دلار و به میزان یک میلیون بشکه و با معاف بودن از سهمیه‌بندی اوپک کسب کند. در همان زمان طرح چنین خام‌اندیشی‌هایی در میان کوچه و بازار هم به‌دیده طنز و شوخی نگریسته می‌شد، چه رسد به اوضاع کرونایی در سطح جهان و رکود بی‌سابقه اقتصاد جهانی و از رمق افتادن مشتریان دائمی رژیم آخوندی و دیگر شرکای درجه چندم.
نفت‌سالار سارق
در همین اوضاع و احوال وخیم که رژیم آخوندی با بیرون کشاندن مردم از خانه‌هایشان به‌منظور کسب درآمدی از جیب مردم، خود را به آب و آتش می‌زند، خبر دیگری از سرقت دلارهای نفتی بیرون زد و بار دیگر این موضع مقاومت ایران به‌اثبات رسید که هر درآمدی از هر طریقی به دست حاکمیت آخوندی برسد برای دردهای مردم هزینه نخواهد شد.
«بررسی گزارش تفریغ بودجه ۱۳۹۷ نشان می‌دهد، شرکت پخش فرآورده‌های نفتی ایران بخشی از منابع حاصل از صادرات فرآورده‌ها را به‌حساب سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها واریز نکرده است.
شرکت پخش فرآورده‌های نفتی ایران بخشی از منابع حاصل از صادرات فرآورده‌های نفتی به‌مبلغ ۴۱۴میلیارد(۴۱۴.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰) تومان، یک میلیون و ۲۲۹هزار (۱.۲۲۹.۰۰۰) دلار، ۱۱میلیون و ۵۵۸هزار(۱۱.۵۵۸.۰۰۰) یورو و ۲۲میلیون و ۳۷۴هزار(۲۲.۳۷۴.۰۰۰) درهم را وصول کرده، لیکن به حساب سازمان هدفمندسازی یارانه‌ها نزد خزانه‌داری کل کشور واریز نکرده است».(تسنیم ۲۶فروردین ۹۹)
***
این فقط مشتی از خروار است و بسیاری از پرونده‌های غارت و فساد هنوز مکتوم است. در یک‌کلام، قیمت اگر بالا برود، خامنه‌ای تا دلار آخر فروش آن را به کیسه گشاد خود و آخوندها و پاسدارانش خواهد ریخت. اگر قیمت نفت پایین بیاید به آینده‌فروشی ذخایر این آب و خاک دست خواهد زد. مردم ایران دیری‌ست دریافته‌اند که بدون سرنگونی تام و تمام این حاکمیت دزد و چپاولگر، نمی‌توانند سرنوشت میهن خود را به‌دست بگیرند. بی‌تردید روز حسابرسی نهایی نزدیک است.
