رژیم آخوندی در چنبرهٔ بحرانهای بین‌المللی، منطقه‌ای و داخلیش بیش از هر زمان دیگر دغدغهٔ بقا دار و تهدید اصلیش را در مردم بپاخاسته می‌بیند، از همین رو اعتراضات و اعتصابهای اقشار به جان آمده برایش هم‌چون ناقوس مرگ و سرنگونی است.
کابوس سرنگونی آنجا برایش مضاعف می‌شود که در خاموش کردن قطعی اعتراضات گسترده و فراگیر ماههای اخیر مانند اعتصابهای سراسری کامیون‌داران، اعتصاب و تظاهرات کارگران هفت‌تپه و کارگران فولاد اهواز شکست خورده است. خصوصاً دو اعتصاب اخیر که هر یک نزدیک به یک ماه ادامه داشتند.
کند شدن تیغ سرکوب رژیم و کاهش تأثیر رعب‌آفرین آن منجر شده است که این روزها وحشت سراپای حاکمیت را فرابگیرد و رسانه‌ها و مهره‌های رژیم پی‌درپی نسبت به حرکت ارتش بیکاران و گرسنگان هشدار بدهند بدون این‌که هیچ راه‌حلی برای این مشکلات داشته باشند.
مجلس ارتجاع یکی از کانونهای هشدارهای باندی نسبت به خیزش اعتراضی اقشار به‌جان آمده است. علیرضا محجوب از گردانندگان نهاد سرکوب کارگران موسوم به خانهٔ کارگر در جلسهٔ علنی مجلس ارتجاع روز ۲۸آذر گفت: «جناب آقای رئیس اول من یک نکته‌ای عرض کنم متأسفأنه تعداد قابل‌ملاحظه‌ای از کارگران گروه ملی فولاد که عین قانون اساسی اعتراض صنفی داشتند نه هیچ موضوع سیاسی داشتند، از پریروز در بازداشت هستند و این نقض قانون اساسی است».
روزنامهٔ ابتکار ۲۸آذر ۹۷ کمی بیشتر به‌علت این وحشت اشاره کرده و با یادآوری این‌که اسحاق جهانگیری اذعان کرده است که «بیش از ۴۰۰هزار میلیارد تومان بودجه ۹۸» سهم «نهادهای خاص» شده، است؛ در مورد تضاد رژیم با جامعه جهانی گفته است «نمی‌توانیم به‌راحتی به مردم بگوییم که وارد جنگ شده‌ایم». ابتکار سپس می‌افزاید: «تاوان این جنگ را چه کسی باید پرداخت کند؟» و هشدار می‌دهد که در این صورت «مردم احساس مورد ظلم قرار گرفتن خواهند کرد و حرف‌های‌شان را در خیابان و با فریاد می‌زنند».
یک عضو مجلس ارتجاع نیز به خورده شدن حق بازنشستگان در بودجه اذعان کرد: «جناب آقای روحانی با ۲هزار میلیارد تومان نمی‌توانیم حقوق بازنشستگان محترم کشوری و لشگری و تأمین اجتماعی را همسان‌سازی نمود در این شرایط نیاز به اعتباری بالغ بر ۳۰هزار میلیارد تومان می‌باشد».
با اشاره به همین چپاولهاست که محمد خوش‌چهره، اقتصاددان حکومتی گفت: «در شرایط کنونی ماشین اقتصاد ملی در سراشیبی سقوط قرار گرفته است».(سایت سرپوش اقتصادی ۲۸آذر ۹۷)
آرمان روزنامه همسو با روحانی نوشت: «امروز مشکلات معیشتی به سایر حوزه‌ها اعم از اجتماعی، فرهنگ و سیاسی نیز نفوذ کرده و به مشکل اصلی و مهم مردم تبدیل شده است» و هشدار داده است «در علوم اجتماعی و اقتصادی چنین وضعیتی احتمال این‌که شکل امنیتی به خود بگیرد وجود دارد».
روزنامهٔ جهان صنعت ۲۸آذر ۹۷ با بیان این‌که «سال آینده بدترین سال مالی برای دولت» است به‌نقل از محمدصادق الحسینی، از اقتصاددان رژیم که به رانت‌های بودجه ۹۸ اشاره می‌کرد، نوشت: «عملا حمایتی از اقشار ضعیف صورت نمی‌گیرد. این مسأله موجب گسترش نابرابری و افزایش احساس تبعیض می‌شود که در نتیجه به ناآرامی‌های اجتماعی دامن می‌زند».
هر چند کارشناسان حکومتی تلاش می‌کنند وحشت از قیام را با کلمات «احساس تبعیض» و «ناآرامی‌های اجتماعی» بیان کنند، روزنامه مردم‌سالاری نوشت: «خطرها و تهدیدهایی در سال ۹۸ متوجه ماست که با سال ۹۷ تفاوت ماهوی و مغایر دارد... انبوه غیرقابل‌باور زیر خط فقری‌ها، در سال آینده، توان و تحمل کمتری خواهند داشت... تحمل این انبار قابل انفجار و اشتعال هم حدی دارد».
واقعیت این است که رسانه‌ها و مهره‌های حکومتی از جمله آنهایی که در بالا به آنها اشاره شد دغدغه‌شان معیشت مردم نیست زیرا سردمداران و مهره‌های باندهای خودشان بوده‌اند که طی مدت ۴۰سال با ربودن آب، نان و مسکن مردم وضعیت معیشتی آنها را به وضعیت کنونی رسانده‌اند.
بنابراین دغدغه اصلی آنها امنیت نظام است که این روزها به‌دلیل قیام و اعتراضات مردم و همچنین به‌خاطر فعالیت‌های کانونهای شورشی سخت به خطر افتاده است.
نگرانی آنها بر اساس این واقعیت است که در ماههای اخیر شعارهای صنفی اقشار مختلف مردم به سرعت به شعارهای سیاسی و حتی به شعارهایی تبدیل می‌شود که اصل نظام را نشانه رفته و سمت‌وسوی براندازی و سرنگونی آن را دارد.
این حرکت‌های اعتراضی صنفی صرف نیست که مهره‌ها و سردمدارن حاکمیت از آن وحشت دارند، بلکه وحشت آنها از این حرکت‌ها از این بابت است که شعارهای مطرح شده در آنها به سرعت سیاسی می‌شوند.
بنابراین نگرانی اصلی از سرنگونی حاکمیت است. خطر عاجل سرنگونی است که باعث دل‌مشغولی نویسنده آن روزنامه وابسته باند روحانی(مردم‌سالاری) شده است و به درستی روی «خطرها و تهدیدهایی که در سال ۹۸» متوجه نظام است و با تهدیدهای «سال ۹۷ تفاوت ماهوی و ماغیر دارد» انگشت می‌گذارد.
تهدیدی هم که چند روز پیش خامنه‌ای روی آن انگشت گذاشت و نسبت به تهدیدات مقاومت ایران در سال ۹۸ ابراز نگرانی کرد.
علی خامنه‌ای ضمن این‌که اعتصابها و تظاهرات خشمگینانه کارگران و اقشار به جان آمده را کشمکشهای خیابانی و ناشی از توطئه دشمنان قلمداد نمود، در ادامه وحشت خود را از آینده برملا کرد و گفت: «توصیه من به همه جوانهایمان، به همه مجموعه‌های گوناگون کشور، به همه اصناف کشور، به همه جریانهای سیاسی کشور این است که مراقب باشند به دشمن پهلو ندهند، مراقب باشند میدان را برای دشمن آماده نکنند، بیدار باشند. اگر ما غافل بشویم، ما به خواب برویم، همان دشمن زهر خودش را خواهد ریخت».
ابراز وحشت خامنه‌ای از دشمنی مردم و جریان برانداز در سال ۹۸ آن‌چنان بود که در این سخنرانی گفت: «از دشمن نباید غافل بود!دشمن بیدار است! دشمن نقشه دارد! و نباید فکر کنید اگر امسال گذشت و خبری نشد، خطر رفع شده؛ نه ممکن است این فریب باشد و نقشه اصلی برای سال ۹۸ باشد!».
بنابراین مطرح شدن دغدغه معیشتی مردم توسط مهره‌ها و رسانه‌های رژیم امری پوشال است، زیرا این حاکمیت ضدمردمی‌تر از آن است که مهره‌های وابسته به آن دغدغه معیشت مردم داشته باشند. آنجایی هم که سخنی از معیشت مردم به میان می‌آید به‌مثابه ریختن اشک تمساح برای مردم است ولاغیر.
