خامنه‌ای در سخنرانی ۲۹ بهمن خود بار دیگر از هراس عمیق خود نسبت به وضعیت متزلزل حکومت و چشم‌انداز محتوم سرنگونی آن پرده برداشت. او به ریزش‌ها و بی‌انگیزگی‌های سلسله‌وار در میان بدنه نظام و نیروهای روحیه باخته خود با عبارت «تردید در محکمات نظام»! اذعان کرد و برای روحیه دادن به آنها به یک فقره پز عالی با جیب خالی متوسل شد.
«امروز از لحاظ دفاع سخت، از لحاظ تهدید سخت‌افزاری دشمن نگرانی و مشکل نداریم. امروز بحمدالله خود ما هم می‌دانیم، دوستان ما هم می‌دانند، دشمنان ما هم می‌دانند که ایران اسلامی از لحاظ توانایی‌های مقابله با تهدیدهای سخت، در یک سطح عالی قرار دارد و مردم از این جهت احساس امنیت می‌کنند. بنابراین مسأله‌ٔ امروز ما تهدید سخت‌افزاری دشمن نیست» (۱).
اگر مسأله ولی‌فقیه تهدید سخت‌افزاری نیست، پس چیست؟
اذعان به احساس خطر از داخل کشور
اصل موضوع در اینجاست. خامنه‌ای در این سخنرانی گفت:
«امروز دشمنان ما اعتراف می‌کنند که به این نتیجه رسیده‌اند که اگر بخواهند بر ملت ایران فائق بیایند، اگر بخواهند جمهوری اسلامی را از مواضع قدرتمندانه‌ٔ خودش عقب برانند، راهش این است که در داخل کشور، در داخل ملت مشکل ایجاد کنند، مردم را دچار مشکلات و تهدیدات نرم‌افزاری کنند». (۲)
این سخنان مبین آن است که اوجب واجبات برای خلیفه ارتجاع به روال همیشگی حفظ نظام در برابر خطر سرنگونی از جانب مردم و قیام آتشین آنان است. خامنه‌ای برخلاف گذشته که تهدیدهای خارجی را بهانه‌یی برای توجیه سرکوب داخلی می‌کرد، اکنون به صراحت اعتراف می‌کند که تهدید واقعی از داخل کشور و از درون مردم ایران است.
اظهارات او را از این زاویه نیز می‌توان تفسیر کرد که دیگر با سرکوب خیابانی نمی‌توان بحرانهای عمیق اجتماعی و سیاسی را کنترل کرد. دشمن اصلی نظام، نه توهمات خامنه‌ای درباره توطئه‌های خارجی، بلکه مردم ایران هستند؛ مردمی که با آگاهی روزافزون و تصاعدی نسبت به مسائل سیاسی- اجتماعی به‌زعم او موضوع «تهدید نرم‌افزاری»! هستند و هر یک از آنان می‌توانند با سازمان دادن یک پایگاه انقلاب در خانه، کوچه و محیط کار کبریت‌های آماده قیام را شعله‌ور کنند.
پر کردن چنته خالی با نمایش‌های حکومتی
در این سخنرانی، خامنه‌ای بار دیگر تلاش کرد تا کارناوال خیابانی و نمایش لو رفته جمعیت‌سازیهای حکومتی در سالگرد انقلاب ضدسلطنتی را به‌عنوان سندی از مشروعیت رژیم خود معرفی کند. او مدعی شد که این راهپیمایی‌ها نشان می‌دهند مردم هم‌چنان حامی نظام هستند. واقعیت این است که چنین نمایش‌هایی با هزینه‌های کلان، بسیج اجباری و تهدید کارمندان و دانش‌آموزان سازمان‌دهی می‌شوند و هیچ ارتباطی با خواست واقعی مردم ندارند.
همان‌طور که در پیام سخنگوی مجاهدین به تاریخ ۲۹بهمن ۱۴۰۳ آمده بود، ادعای جمشید آموزگار، نخست‌وزیر وقت شاه در ۲۱فروردین سال۲۵۳۷ شاهنشاهی مبنی بر اجتماع ۴۰۰هزار نفر در تبریز هنوز در حافظه جمعی مردم ایران باقی است. جمعیت‌سازی با به‌صحنه آوردن ارتش و شهربانی و ساواک در هیأت لباس شخصی، در شرایطی صورت می‌گرفت که مقامات و سرکردگان نظام در خرید مستغلات در کالیفرنیا برای فرار از صحنه با یکدیگر مسابقه گذاشته بودند
چالش اصلی خامنه‌ای این است که مردم دیگر به روایت‌های رسمی اعتماد ندارند. در دنیای امروز، با گسترش شبکه‌های اجتماعی، حقایق پشت‌پرده این نمایش‌ها فاش می‌شود. صحنه‌های خیابانهای خلوت، شعارهای از پیش تعیین‌شده و حمل پلاکاردهای حکومتی دیگر نمی‌توانند جامعه را فریب دهند.
اعتراف به شکست با عبارت «تهدید نرم‌افزاری»!
خامنه‌ای اذعان کرد که مسأله امروز حکومتش تهدید سخت‌افزاری دشمن نیست بلکه تهدید نرم‌افزاری است. او این تهدید را تعریف کرد:
«تهدید نرم‌افزاری چیست؟ تهدید نرم‌افزاری یعنی دست‌کاری کردن افکار عمومی مردم، یعنی ایجاد اختلاف، یعنی ایجاد تردید در محکمات انقلاب اسلامی؛ این تهدید نرم‌افزاری است. تهدید نرم‌افزاری یعنی ایجاد تردید در پایداری در مقابل دشمن؛ این کار را دارند می‌کنند» (۳)
این اعتراف دلیلی بر این واقعیت است که رژیم در مقابل آگاهی مردم ناتوان شده است. خامنه‌ای می‌داند که مردم ایران با تکیه بر اطلاعات، آگاهی و شبکه‌های اجتماعی به مقابله با دروغهای رژیم برخاسته‌اند. دیگر با سانسور، فیلترینگ و تبلیغات حکومتی نمی‌توان ذهنیت جامعه را تغییر داد.
رژیم برای حفظ بقای خود، تلاش دارد تا مردم را در بی‌خبری و جهل نگه دارد. اما مردم روزبه‌روز هوشیارتر شده و دیگر فریب نمایش‌های حکومتی را نمی‌خورند. اعتراضات گسترده دانشجویان، کارگران، معلمان و سایر اقشار ناراضی ایران نمایانگر افزایش سطح آگاهی عمومی است. این موضوع رژیم را به وحشت انداخته است.
با دقت در فحوای اظهارات او می‌تواند فهمید که این مردم نیستند که در «محکمات نظام» [بخوانید اصل ولایت فقیه و سیاست سرکوب و صدور تروریسم] به تردید افتاده‌اند. تکلیف مردم با این نظام سالیان است که مشخص شده است. اشاره خامنه‌ای به درون نظام و بدنه ریزشی آن است که دیگر با شعارهای باسمه‌ای و تبلیغاتی حکومت نمی‌توان آنها را حفظ کرد.
تلاش بی‌ثمر برای توجیه دشمن‌تراشی‌های حکومت
خامنه‌ای در ادامه سخنانش تلاش کرد تا دشمن‌تراشی‌های رژیم را توجیه کند. او گفت: «بعضی در تحلیل‌های ناقص دوست دارند این جور وانمود کنند که ایران خودش به دست خودش دشمن درست می‌کند اینجور نیست.» (۴)
همه می‌دانند که سیاست‌های تجاوزکارانه و سرکوبگرانه رژیم، به‌دلیل ماهیت فاشیستی آن است و ساختن یک دشمن موهوم برای توجیه این سیاست‌ها از ویژگیهای ماهوی فاشیسم است.
رژیم ولایت فقیه با سرکوب مردم، حمایت از گروه‌های تروریستی منطقه و ایجاد بحرانهای داخلی و خارجی، خود عامل اصلی دشمن‌سازی است. مردم ایران نیک می‌دانند که دشمن واقعی نه در خارج از کشور، بلکه در درون این حاکمیت سرکوبگر است.
آینده‌ای بدون ولایت‌فقیه
اظهارات خلیفه ارتجاع بیش‌از‌پیش وحشت او را از آینده برملا می‌کند. می‌داند که جامعه ایران دیگر پذیرای نظام قرون وسطایی و به انتها رسیده ولایت فقیه نیست. هر روز که می‌گذرد، پایه‌های حکومتش بیشتر لرزان می‌شود و موج خشم عمومی گسترده‌تر می‌گردد. همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، تهدید واقعی که خامنه‌ای از آن سخن می‌گوید، نه از جانب دشمنان خارجی، بلکه از درون خیابانهای ایران و از میان مردمی است که دیگر نمی‌خواهند تن به اجبار و خفقان سلطنت مطلقه فقیه بدهند.
این سخنرانی در کلیت آن، اذعان به ضعف و زوال و پایان محتوم فاشیسم دینی است. مردم ایران، آگاه‌تر و مصمم‌تر از همیشه، هم‌سو با مقاومت سازمان‌یافته و کانون‌های شورشی در مسیر سرنگونی این دیکتاتوری گام برمی‌دارند. آینده بدون ولایت فقیه و نظام اهریمنی آن را از هم‌اکنون می‌توان پیش‌بینی کرد.
منابع:
(۱-۴) سایت خامنه‌ای. ۲۹بهمن ۱۴۰۳
