قیام ۱۴۰۱ با آثار گسترده‌ٔ سیاسی و اجتماعی‌اش در درون حاکمیت و در جامعهٔ ایران، نگاه به قیامهای پیش از آن ــ به‌طور خاص قیام آبان ۹۸ ــ را متفاوت کرده است. چرا؟
قیام ۱۴۰۱ اثری استراتژیک داشته است؛ یعنی اثر آن هنوز بر رژیم آخوندی بار است. از قضا یکی از علل جنگ‌افروزی اخیر، اثر استراتژیک قیام ۱۴۰۱ بر سرنوشت محتوم این نظام در مواجه شدن ناگزیر با امر سرنگونی است. خروجی قیام ۱۴۰۱، تعیین‌تکلیف نهایی میان اکثریت قاطع جامعهٔ ایران و حاکمیت ملایان است.
دست‌آورد باز بینی قیام آبان ۹۸ را باید از این منظر مد نظر داشت؛ چرا که خروجی آن قیام با آثارش، منجر به مدار بالاتر قیام ۱۴۰۱ در تعیین‌تکلیف نهایی حاکمیت شد.
اکنون نگاهی داریم به‌ویژ‌گی‌های آن قیام توفانی و برق‌آسا که آثار سیاسی و اجتماعی‌اش، راه به کیفیت استراتژیک قیام ۱۴۰۱ برد.
چهار سال پیش بر اثر گرانی بنزین، ناگهان روز ۲۴ آبان آتش‌فشانی از خشم علیه نظام طبقاتی‌ساز ولایت فقیه، بیش از ۱۹۳ شهر ایران را فراگرفت.
توفان خشمی اجتماعی که دهه‌های متمادی زیر پوست شهرهای ایران متورم شده بود، در یک روز بر تبار دیکتاتوری ولایت فقیهی وزیدن گرفت. ناگهان صاعقه‌یی بر سنگرهای سرکوب‌گری، چپاول‌گری، غارت‌گری و نهادهای فاسد پشتیبانی‌کننده و نگاهدارنده‌ٔ دیکتاتوری آخوندی فرود آمد. صاعقه، جوان بود و پرانرژی، شتاب‌گیرنده بود و گسترش‌یابنده. آن‌چنان تکثیر شد و شمار افزون، که طی دو روز، تمامیت نظام تا دندان مسلح ناجمهوری ولایی را به لبه‌ٔ پرتگاه سرنگونی کشاند. وحشتی که چشم‌انداز سرنگونی را تا پیش پای ولی‌فقیه آورد، سراپای ساختار و کارگزاران نظام را فراگرفت. ویژ‌گیِ ترکیبیِ این صاعقه سازمان‌یافته‌گی، هدف‌مند، ضدطبقاتی و تکامل‌یافته‌ٔ قیامهای ۸۸ و ۹۶ بود.
[یادآوری: در قیام دی ۱۳۹۶ ماجراهای هر دو جناح حاکمیت، تمام شده و پایان یافته اعلام شد.]
ویژ‌گی قیام آبان ۱۳۹۸ را در محورهای زیر باز بینی می‌کنیم:
۱ـ علل بنیادین شعله‌ور شدن قیام با خصلت فورانی و توفانی، نشانه‌روی دو فساد ساختاری و موازی در حاکمیت بود: سرکوب سیاسی ـ چپاول‌گری اقتصادی.
۲ ـ با آن قیام، فصلی ورق خورد که آثار سیاسی و اجتماعی‌اش، مهیا نمودن قیام بزرگ بعدی بود. کشاکش بی‌انقطاع آثار آن قیام میان مردم و حاکمیت، در قیام شهریور تا بهمن ۱۴۰۱ به کمال رسید.
۳ ـ مشروعیت مردمیِ قیام آبان ۹۸، درون حاکمیت آخوندی را متلاطم کرد و آن را دچار انشقاق و جنگهای باندی نمود. از آن پس خامنه‌ای مجبور به حذف کامل باند مغلوب از بالا و بدنه‌ٔ نظام شد. تبعات این جراحی بزرگ، موقعیت خامنه‌ای را در درون نظام فرو ریخت و آثار آن هنوز جاری‌ست.
۴ ـ قیام آبان ۹۸، نسل بالنده‌ٔ جوان را بر سکوی جهش به‌سوی آینده نشاند. پتانسیلی چنین دینامیک با چاشنیِ مهیای خشم اجتماعی، زیر پوست جامعهٔ ایران گسترش یافت، به موعد ناگزیر در ۱۴۰۱ رسید و هم‌اکنون جریان دارد.
۵ ـ حجم جنایات تحت فرمان خامنه‌ای در قیام آبان ۹۸ ــ با ثبت ۱۵۰۰ کشته ــ جهشی به جوامع حقوق‌بشری علیه نظام آخوندی داد. شاهد بودیم که پرونده‌ٔ همیشه باز قتل‌عام شدگان تابستان ۶۷ مورد توجه بیشتری در مجامع سیاسی و حقوقی جهان واقع شد؛ طوری که جنبش دادخواهی را به سراسر ایران تعمیم داد.
۶ ـ امواج متراکم زندانی سیاسی و پدیده‌ٔ زندان و زندانی، آواری بر سر نظام ملایان شد. با هر قیامی، هزاران زندانی بر بحران زندان و زندانی در نظام زندان‌ساز ولایی افزوده شدند. اکنون ناجمهوری آخوندی در زندانهایش با بحران چندین نسل از زنان و مردان زندانی سیاسی چنگ‌درچنگ است.
۷ ـ اثر استراتژیک قیام آبان ۹۸ به تشکیل جبهه‌ٔ سیاسی ـ اجتماعی مردم ایران در مقابل حاکمیت انجامید. محصول این جبهه: سرنگونی‌خواهی به‌وسعت ایران.
۸ ـ در چهار سال گذشته، خون ۱۵۰۰ گل سرخ آزادی در قیام آبان ۹۸ حتا یک روز هم گریبان ولی‌فقیه و اتاق فکر و کارگزاران نظام را رها نکرده است؛ خونی که در تار و پود جامعهٔ ایران دویده و مردم و میهنی را مترصد لحظه‌ٔ موعود خیزش و خروش برای تعیین‌تکلیف نهایی حاکمیت اشغالگر ولایی نگاه داشته است.
دستاوردهای برشمرده شده در محورهای بالا، آثار استراتژیک قیام آبان ۹۸ را تکیه‌گاه قیام بزرگ و سراسری در شهریور ۱۴۰۱ نمودند؛ قیامی که جامعهٔ ایران را در مداری فراتر از قیام آبان ۹۸ به جبهه‌ٔ سرنگونی‌خواهیِ چندین میلیونی بالغ کرد. چنین است مراحل تکاملیِ قیامهای دو دهه‌ٔ اخیر ایران که اکنون به مدار نهایی در نبرد پایانی میان جبهه‌ٔ خلق و ضدخلق رسیده است.
