طی روزهای اخیر چندین حرکت اعتراضی در شهرهای مختلف کشور ثبت شده که ویژگی‌های جدیدی دارند.
این ویژگی نه در کمیت حرکت‌ها، بلکه در کیفیت آنها مشاهده می‌شود. در هفته‌ای که گذشت روزانه حداقل ۱۰مورد حرکت اعتراضی در سطح کشور دیده شد، این عدد، محتاطانه‌ترین و محافظه‌کارانه‌ترین عددی است که می‌توان ارائه داد چرا که عدد ۱۰، تنها نشان‌دهنده اعتراضها و اعتصاب‌هایی است که از کمیت نسبتاً بالایی برخوردار بوده و اضافه بر شبکه‌های اجتماعی در رسانه‌های رسمی نیز بازتاب یافته‌اند.
برای درک روشن‌تر و واقعی‌تر از این پدیده، ضروری است که ابتدا نگاهی کنیم به وجه خبری برخی از این حرکت‌ها.
نگاهی کلی به اعتراضهای روزهای اخیر
کماکان مهم‌ترین و پرسروصداترین خبر هفته، اعتصاب کارگران گروه ملی فولاد اهواز بود، حرکتی که هنوز ادامه دارد و روزبه‌روز هم انبوه‌تر و رادیکال‌تر می‌گردد. امری که خود، تضمین استمرار آن است. صبح روز سه‌شنبه ۲۰آذر ۹۷ کارگران فولاد تجمع خودشان را در مقابل استانداری رژیم در اهواز با پوشیدن کفن آغاز کردند. کارگران با نشستن در مقابل خانه و حوزه آخوند جزایری، خیابان را بدون هیچ طرح و برنامه‌ای عملاً به کنترل خود درآوردند.
کارگران نیشکر هفت‌تپه نیز پس از یک فراز و نشیب چند روزه مجدداً روز یکشنبه ۱۸آذر در محوطه کارخانه تجمع اعتراضی برپا کرده و زنگ اعتصاب را بار دیگر به صدا درآوردند، حرکتی که رژیم برای اجتناب از روبه‌رو شدن با آن هزاران ترفند و حیله به کار برده بود!
روز دوشنبه ۱۹آذر چندمین تجمع اعتراضی کارگزاران صندوق بیمه کشاورزی در تهران برگزار شد، آنها پیش از این نیز بارها به تهران آمده و خواستار روشن شدن شرایط شغلی خود شده بودند. این گروه از شهرها و مناطق مختلف به تهران آمده و در یک نقطه از پیش تعیین شده، تجمع کردند.
مالباختگان مؤسسه کاسپین نیز روز دوشنبه ۱۹آذر ۹۷ در برابر دفتر کاسپین در رشت تجمع اعتراضی برگزار کردند. معترضان که عمدتاً زنان بودند با در دست گرفتن پلاکاردهایی نسبت به غارت اموالشان در این مؤسسه مالی اعتراض کردند. آنها شعار می‌دادند: «نه محکمه، نه دادخواست، پول‌های ملت کجاست»؟!
همگان به یاد دارند که همین هفته پیش کشاورزان اصفهانی چگونه تلمبه‌خانه انتقال آب و خط لوله آب را به کنترل خود در آورده و هنگامی که با بی‌اعتنایی حکومت روبه‌رو شدند خودشان سرقت آبی که حقآبه‌اش را هم سالهاست پرداخته‌اند، متوقف کردند.
تظاهرات اعتراضی کارگران برق کاشان نیز روزهای گذشته برگزار شد و امروز با مسدود کردن مسیر کارخانه، دست به یک اقدام جدید زدند و موفق شدند صدایشان را به‌گوش جهانیان برسانند.
پدیده جدید چیست؟
پدیده جدید در این حرکت‌ها، همان‌طور که از متن خبره پیداست، بستن مبادی ورودی کارخانه یا به کنترل درآوردن منطقه تلمبه‌خانه آب و خطوط انتقال آب مسروقه یا حوزه آخوندی نماینده خامنه‌ای و... است.
این حرکت(یعنی به کنترل در آوردن کارخانه یا....) در دوران دیکتاتوری خمینی، برای اولین بار در اصفهان(سال ۱۳۶۳) و در جریان اعتصاب بزرگ کارگران ذوب‌آهن اصفهان به‌وقوع پیوست و نتیجه آن شد که سرانجام آخوندها در اوج اقتدار خمینی(یعنی زمانی که هنوز خمینی دجال خودش زنده بود و کنترل اوضاع را شخصاً به دست داشت) به زانو در آمده و به خواسته‌های کارگران تن داد. این یک پیروزی بزرگ برای کارگران در آن مقطع محسوب می‌شد.
نمونه دیگر، حرکت کارگران هپکو و آذرآب اراک بود که سال گذشته با مسدود کردن شاه‌راه تهران ـ جنوب و بستن مسیر خط آهن تهران ـ جنوب، ارتباط جاده‌ای و ریلی رژیم با جنوب کشور و سواحل و لنگرگاه‌هایش را ولو برای چند ساعت قطع کرده و در سطح کل مملکت، خبرساز شده و صدایشان را به تمامی ایران رسانده و حتی مورد توجه خبرگزاریهای بین‌المللی هم قرار گرفته و مسأله‌اشان از چارچوب بسته داخل ایران هم فراتر رفت، امری که باعث شده دست رژیم در سرکوب بسته شده و امکان جمع کردن تظاهرات برایش محدود‌تر از قبل گردد.
بی‌تردید اعمال چنین محدودیتهایی به رژیم سرکوبگر حاکم، نیاز به تجمعی مستحکم و یکپارچه دارد که بلافاصله خبرش را در بیشترین تعداد رسانه‌های داخلی و خارجی اعم از مجازی و حقیقی منعکس کرده و دست و بال رژیم را به سرعت در پوست گردو بگذارند.
استفاده از تکیه‌گاه مقاومت و آلترناتیو انقلابی
اکنون جنبش‌های اعتراضی مردم ایران در وضعیت و نقطه‌ای قرار گرفته‌اند که در تعادل‌قوای سیاسی با رژیم، دست بالا را داشته و با تحمل حداکثر چند دستگیری می‌توانند بلافاصله مسأله خود را در سطح ملی و بین‌المللی منتشر کنند به‌ویژه که مقاومت بزرگ مردم ایران به‌عنوان یک وزنه سنگین و معتبر و پشت و پناه این حرکتهای اعتراضی، نقش خود را به‌سرعت ایفا کرده و تمامی توان بین‌المللی‌اش برای به صحنه کشاندن بزرگترین اتحادیه‌های کارگری و... را به‌کار گرفته و از سوی دیگر کانونهای شورشی و شوراهای مقاومت نیز با ایجاد پوشش خبری و حمایت عملی به هر نحو ممکن، وظایف انقلابی خود را در این مورد انجام می‌دهند.
بی‌شک ایران در روزها و ماه‌های آینده، شاهد پیوستگی هر چه بیشتر و انسجام هر چه رزمنده‌تر حرکتهای اعتراضی گوناگون اقشار و طبقات گوناگون با یکدیگر خواهد بود. امری که ضامن پیروزیهای بزرگتری برای قیام در حال اوج‌گیری مردم است.
