اعتراف باز هم بیشتر به وضعیت وخیم پرستاران در رسانه‌های حکومتی
وضعیت پرستاران در نظام آخوندی آن‌چنان رو به وخامت گذاشته که در رسانه‌های وابسته به حکومت نیز انعکاس می‌یابد. دبیرکل خانه پرستار ایران، در گفتگو با خبرگزاری حکومتی مهر، به تاریخ ۲آبان ۹۷، ایران را به‌لحاظ نیروی پرستاری جزء کشورهای عقب‌افتاده توصیف کرد.
او ضمن مقایسهٔ ایران اسیر با کشورهای گرجستان و ارمنستان گفت:
«در کشورهایی هم‌چون گرجستان و ارمنستان، به ازای هر ۱۰۰۰نفر جمعیت، ۶نیروی پرستاری وجود دارد. در حالی که در کشور مابه‌ازای هر ۱۰۰۰نفر جمعیت ۱.۵نیروی پرستاری وجود دارد. این در حالی است که بیش از ۲۰هزار پرستار فارغ‌التحصیل جوان در کشور داریم که بیکار هستند».
در این گفتگو همچنین به‌خوبی می‌شود پی برد که چرا وزارت بهداشت پرستاران شاغل را استثمار می‌کند و از آنان به اندازه چند نفر کار می‌کشد.
«بیمارستانها در حال تعدیل پرستاران طرحی هستند و قرارداد پرستاران شرکتی را تمدید نمی‌کنند. در واقع، ورودی بیمارستانها دچار محدودیت شده و خروجی نیروهای پرستاری رو به افزایش است... موضوع کمبود شدید نیروی پرستاری در مراکز درمانی کاملا درست است متأسفانه وزارت بهداشت، در حال حاضر توان جذب پرستاران در قالب طرح نیروی انسانی و استخدام را ندارد و فارغ‌التحصیلان جوان پرستاری در سراسر کشور، ماههای زیادی است که در انتظار ورود به بیمارستانها هستند».
خبرگزاری حکومتی مهر طی گزارشی درباره کمبود پرستار در بیمارستانها با وجود بیکاری پرستاران فارغ‌التحصیل گفت: «حدود ۲۰هزار فارغ‌التحصیل پرستاری بیکار وجود دارد، اما بیمارستانها از کمبود نیروی پرستاری، به‌شدت تحت فشار قرار گرفته‌اند و همین مسأله باعث شده تا پرستاران شاغل، اضافه‌کار اجباری داشته باشند و همراهان بیمار نقش پرستار را برای جبران این کمبود ایفا کنند. این در حالی است که ساعتهای طولانی کار و چند شیفت کار کردن پرستاران، سلامت جسمی و روحی آنها را تهدید می‌کند و نمی‌توانند خدمات باکیفیتی به بیماران ارائه دهند. در نتیجه، این بیمار است که آسیب می‌بیند».
در شمارهٔ دوم این سری از مقاله‌ها با استناد به رسانه‌های حکومتی و گزارشات ارائه شده از سوی آنان به ناهمخوانی تعداد بیماران و تخت‌های بیمارستانی با تعداد پرستاران شاغل اشاره کردیم. گزارش خبرگزاری حکومتی مهر که جدیدترین گزارش در این زمینه می‌باشد، مؤید این واقعیت است.
در گزارش این خبرگزاری اشاره شده است:
«بر اساس یافته‌های پژوهشی شورای بین‌المللی پرستاری، تعداد پرستار به بیمار در بخش عمومی در وضعیت مطلوب یک پرستار به ۴بیمار است و افزایش تعداد بیماران به ۶نفر با احتمال ۱۴درصد بیماران را در معرض خطر مرگ در طی ۳۰روز بعد از پذیرش قرار می‌دهد و افزایش ۸بیمار در برابر ۴بیمار با افزایش حدود ۳۱درصد مرگ و میر همراه است. همچنین در همه بیمارستانها با هر درجه در بخشهای بعد از زایمان، باید به‌ازای هر ۵مادر یک پرستار و یک نفر مسئول شیفت در صبحها و یک پرستار به ۶بیمار در شیفت بعدازظهر حاضر باشد.
بر اساس این استاندارد در هر اتاق عمل باید ۳پرستار حضور داشته باشد و در بخشهای مراقبتهای بعد از عمل ریکاوری در همه شیفت‌ها به‌ازای هر بیمار بیهوش یک پرستار حاضر باشد.
در حال حاضر در بیمارستانهای بزرگ پایتخت هم‌چون بیمارستان خمینی و شریعتی و... که بیشترین مراجعان را از اقصی نقاط کشور دارند، کمبود پرستار به‌شدت بحرانی است».
نتیجه و برآیند چنین گزارشی پرده از استثمار وحشتناک پرستاران در بیمارستانها و مراکز درمانی ایران تحت حاکمیت آخوندها برمی‌دارد. از این‌رو پرستاران به هیچ‌وجه حاضر نیستند به قوانین قرون‌وسطایی وزارت بهداشت رژیم تن بدهند. آنها یا دست به مهاجرت از ایران می‌زنند یا اگر برای یک لقمه نان بخور و نمیر به استخدام وزارت بهداشت دربیایند، در هر فرصتی اعتراض خود را بیان می‌کنند.
اعتراض پرستاران
مهاجرت سالیانه پرستاران از جهنم آخوندی
مدیر روابط بین‌الملل سازمان نظام پرستاری رژیم در مصاحبه با خبرگزاری حکومتی مهر به تاریخ ۱۰شهریور ۹۵ اعتراف کرد: «سالانه بیش از ۱۰۰۰پرستار از کشور مهاجرت می‌کنند».
او با اعتراف به شرایط سخت زندگی پرستاران در ایران تحت حاکمیت آخوندها گفت:
«پرستاران به‌دنبال یافتن شرایط بهتر کاری، دوری از خانواده و جامعه، مشکلات عدیده مهاجرت را تحمل می‌نمایند که به اهداف خود دست یابند. بنابراین، می‌توان علل مهاجرت پرستاران از ایران را فشار کاری بالا، دستمزد کم، عوامل اجتماعی و... دانست».
این مهاجرت جامعه پرستاران کشور در حالی است که به‌گفته این کارگزار رژیم «در نشست اخیر جامعه جهانی پرستاری WHO در ژنو، عنوان شد که حدود ۲۸میلیون نفر کمبود نیروی کار پرستاری در دنیا وجود دارد که همین مسأله باعث شده است کشورهای توسعه‌یافته به‌راحتی به جذب نیروهای آموزش‌دیده سایر کشورها اقدام کنند. و یکی از کشورهای هدف برای جذب نیروی پرستاری ایران است، زیرا پرستاران ایرانی به علل مختلفی از جمله توانمندی، هوش و کارآیی بالا، مورد استقبال دیگر کشورها هستند و ایجاد شرایط کاری بهتر برای پرستاران در کشورهای پیشرفته باعث شده است سالیانه بیش از ۱۰۰۰پرستار از ایران مهاجرت نمایند».
نامهٔ ۱۷هزار پرستار به وزارت بهداشت
پرستاران در سال‌های گذشته بارها در اعتراض به حقوق اندک، شرایط نامناسب کار و تبعیض، اعتصاب و تجمع کرده‌اند. ما در ادامهٔ این مقاله به پیشینهٔ این اعتراضات خواهیم پرداخت. این خواسته‌ها هرگز برآورده نشده است. نمایندگان پرستاران در تاریخ ۳۰خرداد ۹۷ طی نامهٔ سرگشاده‌ای به وزارت کشور رژیم مطالبات صنفی خود را ارائه کرده و خواستار پاسخ شدند. گفتنی است که این نامه به امضای ۱۷هزار پرستار رسیده است.
برخی از خواست‌های پرستاران در نامه سرگشاده‌شان به وزارت کشور دولت آخوند روحانی عبارت است از:
«اجرای قانون تعرفه‌گذاری خدمات پرستاری، سامان دادن به اضافه‌کاری و کارانه، کاهش اختلاف در پرداختها بین گروه‌های مختلف پزشکی و پرستاری، تبدیل قراردادهای موقت به قرارداد دائم، واگذاری صلاحیت حرفه‌ای به سازمان نظام پرستاری، به‌رسمیت شناختن کار پرستاران به‌عنوان کار زیان‌آور و منظور کردن آن در بازنشستگی، اجرای قانون همسان‌سازی، تأمین مطالبات دانشجویان پرستاری و ایجاد محیط امن برای خدمت پرستاران».
پرستاران در این نامه تأکید کرده‌اند در صورت بی‌توجهی حکومت به مطالبات‌شان، راهی جز اعتصاب برایشان باقی نمی‌ماند.
ادامه دارد...
بیشتر بخوانید:
