سؤال: گردهمایی بزرگ مقاومت ایران در پاریس هر روز با اعلام همبستگی‌ها و حمایتهای بیشتری روبه‌رو می‌شود. این هفته شاهد حمایت شهرداران و منتخبان فرانسوی در منطقه ۱ پاریس بودیم. از آلمان و نروژ و استرالیا گرفته تا آمریکا و کانادا تاکنون دهها پارلمانتر و شخصیت سیاسی حمایت خود را اعلام کردند. هم‌چنین شاهد حمایتهای گسترده داخلی هستیم. در آستانه گردهمایی بزرگ سالانه مقاومت اولین سؤالم این است که به‌نظر شما پیام گردهمایی امسال چیست؟
اسحاق علی‌نژاد: پیام گردهمایی امید است و باور. امید به تغییر. امید و باور به این‌که مردم ایران می‌توانند بر سرنوشت خود حاکم شوند و نظام ولایت فقیه را تغییر دهند. امیدی که با قیام دیماه ۹۶ در سراسر ایران شکفت و با استمرار اعتراضات هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود. الآن که با شما صحبت می‌کنم یاد صحنه جنگ و گریز خیابانی در کازرون می‌افتم که دختران و جوانان شهر با سنگ نیروهای گارد ویژه را فراری می‌دادند. می‌دانید روز پنجشنبه این هفته ۳۱خرداد چهلم شهدای کازرون است. هزار درود بر آنها.
یاد آن جوان دلیر می‌افتم که در متروی تهران شعار مرگ بر خامنه‌ای سرداد. یاد آن خواهرم افتادم که چشم در چشم پاسداران شعار مرگ بر خامنه‌ای داد. یا آن جمعیت خشمگین که در مقابل اوین خطاب به دژخیمان شعار می‌دادند: «بترسید، بترسید، ما همه با هم هستیم».
این شجاعت و این جسارت و این ایستادگی یعنی امید. یعنی باور به این‌که می‌توان اختناق مطلق را درهم‌شکست و هیبت پاسداران ظلمت را به چالش کشید.
در گردهمایی پارسال در روز ۱۰تیر ۹۶ خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور مقاومت گفت:
«بزرگ‌ترین تهدید رژیم برخلاف تبلیغاتش دشمن خارجی نیست؛ بلکه قیام‌های کمین‌کرده در دل جامعه ایران است».
آن موقع کسی پیش‌بینی نمی‌کرد که چنین قیام قهرمانانه‌یی در دل زمستان اختناق سر بربیاورد. اما شد. ۱۴۲شهر همزمان بپاخاستند. با شعاری واحد: مرگ بر خامنه‌ای، مرگ بر روحانی، یعنی نفی تمامیت رژیم.
خانم مریم رجوی در همان سخنرانی گردهمایی پارسال ۳حقیقت اساسی را گفتند که سرچشمه امید است:
اول: سرنگونی رژیم ولایت فقیه ضروری است.
دوم: سرنگونی این رژیم در دسترس است.
و سوم: یک آلترناتیو دموکراتیک و مقاومت سازمان‌یافته برای به‌زیر کشیدن استبداد مذهبی وجود دارد.
سؤال: شما وجه مقاومت را گفتید. از پارسال تا امسال وضع طرف مقابل یعنی دشمن مردم ایران چطور است؟
اسحاق علی‌نژاد: ناامیدی از ادامه بقا. نگرانی و کابوس دائمی از سرنوشت نظام.
این جملات عباس عبدی، تئوریسین اصلاحات قلابی، در روز ۲۳خرداد ۹۷ را بشنوید:
«نگرانیم. با هر کس که سخن می‌گوییم، نگران است... نگرانی به‌سر عت در روان و ذهن ما ریشه دوانده است».
این هم حرفهای آخوند روحانی در روز ۲۳خرداد ۹۷ امسال خیلی گویاست. ما را بی‌نیاز از توضیح می‌کند. روحانی وضع و حال نیروهای رژیم را به تصویر می‌کشد. در جمع اصحاب رسانه رژیم است:
«به هیچ عنوان ناامیدی در کشور را نمی‌پسندم. ناامیدی پایان ماجراست و اگر تسلیم‌شدن ناپسند و زشت است، ناامیدی، تسلیم‌شدن در برابر بدخواهان است. با وجود نگرانی‌ها و مشکلاتی که در بخش‌های مختلف کشور وجود دارد چرا باید به آینده کشور، نظام و انقلاب، ناامید باشیم».
بله ناامیدی پایان ماجراست. اما پایان ماجرای رژیم است. وارفتگی است و روحیه‌باختگی. دیگر امیدی به بقا نیست.
پایان ماجرای رژیم. پایان ماجرای بازی اصلاح‌طلب و اصول‌گراست، اما آغاز ماجرا و داستان، مردم ایران است. در مقابل ناامیدی رژیم و امثال روحانی. امید و شورش و قیام مردم ایران برای تغییر است.
گردهمایی امسال در پاریس پیام این امید است. امید به تغییر رژیم. این گردهمایی صدای قیام‌کنندگان است. صدای آزادی است. به همه هموطنانی که در این گردهمایی شرکت می‌کنند و پژواک امید و خواست مردم ایران برای آزادی هستند پیشاپیش هزاران درود می‌فرستم.
