اهواز در این روزها، میدان مبارزه کارگران فولاد، این فرزندان زحمتکش و دلیر خود با کارگزاران غارتگر خامنه‌ای است.
روز ۸ بهمن کارگران شریف فولاد اهواز برای کسب خواسته‌های به حق خویش دست از کار کشیده و در خیابانهای اهواز به راهپیمایی پرداختند. این ششمین روز اعتراض آنها به پایمال‌شدن حقوق قانونی‌شان بود. همسان سازی مشاغل، اجرای طرح طبقه‌بندی و از همه مهمتر مشکلات معیشتی و تأمین هزینه‌های سرسام‌آور ضروری‌ترین مایحتاج زندگی، این زحمتکشان استوار را به میدانها و خیابان‌ها کشاند.
آنها به سوی ساختمانهای استانداری، فرمانداری و بانک ملی اهواز رفته و سپس در سطح شهر با صفوف فشرده به اعتراض و دادخواهی پرداختند.
دور جدید مبارزه کارگران پس از آن که مدیریت شرکت فولاد از اجرای ۵۰ درصد طرح طبقه‌بندی مشاغل خودداری کرد و تنها پیشنهاد ۵ درصدی آن را داد، آغاز گردید.
خبرگزاری حکومتی ایلنا (۴ بهمن ۱۴۰۲) در این باره نوشته است:
«کارگران شرکت گروه ملی فولاد اهواز از آغاز دوباره اجتماعات کارگران این شرکت در اعتراض به‌عدم اجرای طبقه‌بندی مشاغل برخلاف وعده‌های داده شده خبر دادند. قرار بوده است که طبقه‌بندی مشاغل کارکنان این شرکت در حقوق دیماه کارگران منعکس شود اما اخبار حاکی از عدم اجرای این طرح با وجود قول مدیران مجموعه تا پایان دیماه بوده است».
نبرد برای حق مسلم
بیش از یک‌سال است که کارگران فولاد اهواز در شرایط وخیم به‌سر می‌برند. در این مدت سرکوبگران حکومتی بارها برایشان خط و نشان کشیده و آنها را را متهم به «اخلال در نظم عمومی از طریق ایجاد هیاهو و جنجال» نمودند. به شلاق و زندان و جریمه محکوم کردند، اما آنها دست از پیکار برای کسب حقوق چپاول شده خود نکشیدند.
کارگران فولاد اهواز در کارخانه‌ای کار می‌کنند که چرخ‌هایش بر اساس اختلاس و دزدی و بهره‌کشی و ستم می‌چرخد. از پرونده اختلاس سه هزار میلیارد تومانی تا واگذاری مدیریتش به قوه قضاییه آدمشکان، تا بانک ملی وابسته به حکومت و همدست سارقان نظام ولایت مطلقه فقیه.
تاریخچه‌ای از مبارزه کارگران فولاد اهواز
گروه ملی صنعتی فولاد ایران نخستین کارخانه نورد فولاد کشور است که در سال ۱۳۴۲ در اهواز تأسیس شد. این مجتمع عظیم با سه هزار نفر پرسنل و ظرفیت سالانه حدود ۱.۵ میلیون تن فرآورده‌های فولادی و ۴۳۰ هزار تن شمش فولادی، بخش عمده‌یی از نیاز‌های کشور و صادرات را تأمین می‌کند.
«اعتراضات کارگری در گروه ملی صنعتی فولاد به نیمه سال ۱۳۹۴ بازمی‌گردد؛ شش سال بعد از واگذاری شرکت به گروه موسوم به «امیرمنصور آریا» و چهار سال بعد از افشای فساد سه هزار میلیارد تومانی این گروه که بزرگ‌ترین اختلاس در تاریخ ایران تا آن زمان عنوان شد. این شرکت چند سال بلاتکلیف ماند و بعد به بانک ملی واگذار شد. اعتراضات کارگران که تا اواخر سال ۱۳۹۷ به‌خاطر عدم پرداخت حقوق بود، در این سال به اوج رسید. تجمعات بیش از یک ماه ادامه داشت و درهای شرکت ۱۷ روز مسدود شد. ۴۰ نفر از کارگران نیز به مدت یک هفته تا یک ماه بازداشت شدند. سال گذشته کارگران دوباره به عدم اجرای طرح طبقه‌بندی اعتراض کردند و شش نفر از آنها به محل کار ممنوع‌الورود شدند. دادگاه ۱۷ نفر از کارگران را هم با شکایت پیمانکارشان، به شلاق و حبس تعزیری محکوم کرد... ممنوع‌الورود شدن کارگران با «هماهنگی و تصمیم شورای تأمین خوزستان» انجام شد...» (شرق۹دی۱۴۰۲)
در هفته گذشته کارگران فولاد با انتشار بیانیه خود تأکید کردند که در طول دو سال گذشته به اندازه کافی از خود حسن‌نیت نشان داده‌اند، اما با «وقت کشی» مدیران مجتمع مواجه شده‌اند. بنابراین مجدداً دست به اعتراضات، اعتصابات و بستن درهای شرکت می‌زنند و تا روز ۷ بهمن۱۴۰۲ به این اعتراض ادامه خواهند داد.
این نبرد برای تأمین حداقل حقوق کارگران شریف ایران در حالی است که فاشیسم دینی حاکم بر ایران اجازه هیچ تشکل مستقل و پایداری و علنی را به کارگران نمی‌دهد. از مبارزات گسترده و فراگیرشان جلوگیری می‌کند. با چماق تهدید و زندان و شکنجه و محروم کردن کارگران از ادامه کار و بسیاری دیگر از اقدامات ضدکارگری، سرکوب طبقه کارگر و همپیمانانشان را در دستور روز نهادهای امنیتی، وزارت اطلاعات و سپاه و بسیج و... قرار داده است. با همه سختی‌ها و مرارتی که بخشی از آنها در افکار عمومی بازتاب می‌یابد، فعالیت رو به گسترش کارگران آگاه و دلیر میهن فردای روشنی را پس از برانداختن نظام جور و غارت خامنه‌ای نوید می‌دهد.
شعارهای کارگران
عزم راسخ و روحیه استوار کارگران فولاد اهواز را می‌توان در شعارهای رادیکال آنان به‌روشنی دید:
«مشکل ما حل نشه اهواز قیامت می‌شه»
«ما را محک نزنید ما فولاد گداخته‌ایم»
«بیت الفساد اهواز، همین‌جاست، همین‌جاست».
«سفره ما خالیه ظلم و ستم کافیه»
«ما کارگران فولاد علیه ظلم و بیداد می‌جنگیم می‌جنگیم»
«همشهری به گوش باش، اهواز صاحاب نداره»
«مشکل ما همین‌جاست، دروغ می‌گن آمریکاست»
«عدالتی ندیدیم، ما دیگه رأی نمی‌دیم»
«نه تهدید نه زندان، دیگر اثر ندارد».
«فولادی! داد بزن، حقتو فریاد بزن»
«درود بر کارگر، مرگ بر ستمگر»
«هیهات مناالذله»
