روز جمعه ۹مرداد۱۳۶۶پاسداران خمینی با سلاح و مهماتی که در چمدانهای زوار سالخورده و بی‌خبر حج جاسازی کرده بودند، یک جنایت تروریستی در مکه ایجاد کردند. بیش از هزار نفر کشته و مجروح شدند. خون بسیاری از حجاج از کشورهای مختلف بر زمین ریخت. پاسداران فتوای جنایتکارانه خمینی را به خونین‌ترین شکل در مقدس‌ترین سرزمین مسلمانان پیاده کردند. آن رسوایی یکی از ننگین‌ترین جنایت‌های تروریستی سپاه پاسداران بود. که در یک جنگ روانی کثیف تلاش کردند به گردن مجاهدین بیندازند.
به‌دنبال برملا شدن رسوایی روابط پنهانی و معاملات تسلیحاتی رژیم خمینی با آمریکا و اسراییل در سال۱۳۶۵(ایران‌گیت) و بحرانهای لاعلاجی که به‌دلیل جنگ ضدمیهنی و ضربات فزاینده ارتش آزادیبخش ملی که با آن روبه‌رو بود، نیاز داشت که برای تحت‌الشعاع قرار دادن وضعیت مرگبار رژیمش، با «فرار به‌جلو»، اقدام به طرح‌ریزی توطئه جنایت‌کارانه‌ای بنماید که این طرح را برای روز «جمعه ۹مرداد۱۳۶۶» (۳۱ژوئن۱۹۸۷) در مکه و ایام مراسم حج برنامه‌ریزی کرد و به این ترتیب، به رسوایی فضاحت‌بار دیگری درغلتید.
روز ۶مرداد ۱۳۶۶ خمینی در یک پیام بسیار طولانی برای زائران حج از ایادی خود خواست که در مکه در ایام حج دست به شورش بزنند.
تشویق و تحریک عوامل حکومتی و پاسداران توسط خمینی
در پی صدور این پیام سپاه پاسداران به سرکردگی محسن رضایی در آن زمان طی اطلاعیه‌یی با عنوان «لبیک یا امام» به خمینی جواب داده و برای انجام جنایت اعلام آمادگی کرد. در این اعلامیه که از رادیوی رژیم نیز پخش شد آمده بود:«…….. سپاه وفادار به شما در بین بسیجیان تمامی بلاد اسلامی، از عراق و لبنان و افغانستان گرفته تا آفریقای سیاه، به تشکّل هسته‌های مقاومت حزب‌الله پرداخته و جوانان برومند عاشقانه و با شتاب به سوی مبارزه با ستم و ظلم می‌شتابند» (رادیو رژیم، ۸مرداد۶۶).
به‌منظور سازمان‌دهی و راه‌اندازی این بلوای خونین، از این پیش‌تر، تعدادی از مهره‌ها و کارگزاران رژیم آخوندی به مکه اعزام شده بودند.
آنها با یک طرح از پیش مشخص، آشوب و درگیری خونین و بی‌سابقه‌ای را در جریان مناسک حج در حرم امن خانه خدا به‌راه انداختند که گروه کثیری از مردم و زائران قربانی آن شدند. بنا به گزارش خبرگزاریها، ۴۰۲نفر در این درگیریها کشته و ۶۴۹نفر دیگر نیز مجروح شدند.
۲۷۵نفر از کشته‌شدگان و ۳۰۳نفر از مجروحان ایرانی بودند، همچنین ۱۴۵نفر از مردم عربستان و ۲۰۱تن از زائران کشورهای مختلف مجروح شده‌اند.
مهره‌های رژیم در حال آماده شدن برای ایجاد بلوا
روزنامه نیویورک‌تایمز مورخ ۱۶مرداد۶۶ به نقل از یکی از زائران نوشت: «ایادی خمینی زیر لباس‌هایشان چاقو، چماق و همه نوع سلاح حتی بمب حمل می‌کردند و برای مجبور کردن مردم به شرکت در تظاهراتشان، مردم عادی را مضروب می‌کردند».
موج تنفر و انزجار جهان علیه جنایات تروریستی خمینی و رژیمش در مکه
جنایات تروریستی و ماجراجویی خونین و بی‌سابقه چماق‌داران و پاسداران خمینی در مکه، تنفر و انزجار شدیدی را در کشورهای عربی و مسلمان برانگیخت.
«دانشگاه اسلامی الازهر»، دبیرکل جامعه عرب،یاسر عرفات رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین، صلاح‌خلف (ابوایاذ) عضو برجسته کمیته مرکزی سازمان آزادیبخش فلسطین و از چهر‌ه‌های نامدار انقلاب فلسطین،وزیر کشور فرانسه، رئیس‌جمهور اندونزی، شورای وزرای بحرین،رئیس‌جمهور الجزایر شاذلی بن‌جدید، رئیس‌جمهور پاکستان، و دیگر کشورهای جهان هر کدام به نوبه خود از این عمل اظهار انزجار کرده و محکوم نمودند.
اعترافات مقامات رژیم به ایجاد این بلوا در عربستان
منتظری جانشین وقت ولی‌فقیه رژیم در نامه‌ای به‌تاریخ ۱۷مهر۱۳۶۵ خطاب به خمینی نوشته است:
«سپاه در وقت حج یک کار غلط ناروا انجام می‌دهد و از ساکهای حدود صد نفر حجاج پیرمرد و پیرزن بدون اطلاع آنان سوء‌استفاده می‌کند به‌نحوی که در عربستان در وقت حج آبروی ایران و انقلاب را بردند و آقای کروبی ناچار شد از ملک فهد طلب لطف کند، لابد حضرتعالی شنیده‌اید» (کتاب خاطرات منتظری، جلد دوم، صفحه ۱۱۵۵)
چند ماه بعد از آن هم در یک نامه دیگر به خمینی نوشت:
«بسیاری از افراد مورد اطمینان که خود ناظر جریان و در خط مقدم راهپیمایی بوده‌اند می‌گویند همه گناه گردن سعودیها نیست…دشمن سال قبل از آن در موضوع جاسازی و قرار دادن مواد منفجره در ساکهای حجاج با ما عاقلانه برخورد و تا اندازه‌ای اغماض کرد و ما موضوع را رسیدگی نکردیم بلکه مغرور شدیم و در سال بعد چنین مصیبت بزرگی برای عالم اسلام رخ داد.»
اعتراف میر حسین موسوی نخست‌وزیر وقت در نامه‌یی به خامنه‌ای:
موسوی نوشت: عملیات برون‌مرزی که بدون اطلاع و دستور دولت صورت می‌گیرد. شما بهتر می‌دانید که تاکنون فاجعه آفرینی و اثر نامطلوب آنها برای کشور چقدر بوده است. بعد از آن که هواپیمایی ربوده می‌شود، از آن باخبر می‌شویم. وقتی مسلسلی در یکی از خیابانهای لبنان گشوده می‌شود و صدای آن در همه جا می‌پیچد، متوجه قضیه می‌شویم. پس از کشف مواد منفجره از حجاج ما در جده، این‌جانب از این امر آگاه می‌شوم. متأسفانه و به‌رغم همه ضرر و زیانی که این حرکت متوجه کشور کرده است، هنوز نظیر این عملیات می‌تواند هر لحظه و هر ساعت به‌نام دولت صورت گیرد…
احمد خمینی هم در ۹اردیبهشت ۶۸ به انجام این کار از طرف عوامل خمینی اعتراف می‌کند.(خبرگزاری فارس ۲۰مرداد ۹۵)
کروبی، رئیس سابق مجلس، در جلسه پرسش و پاسخ در دانشگاه بو علی همدان گفت:« دوران شعبده‌بازی برای همه ما تمام شد، باید حرف بزنیم و پاسخ بگوییم…
من سال۶۴ نماینده امام بودم و در آن زمان مطابق با دستور امام در مدینه و مکه مراسم هماهنگ برائت برگزار می‌کردیم و در سال دوم متوجه شدیم یکی از هواپیماهای حجاج با ۱۱۰نفر مسافر بازداشت شده‌اند، بعد از پیگیری این مطلب فهمیدیم، نهادی در ایران با کاروان هماهنگی کرده و در ساکهای حاجیان مواد منفجره جایگزین کرده‌اند. مأموران عربستان پس از دستگیری آنان همگی را به زندان فرستاده و به‌من گفتند شما نماینده مردم و سرپرست حاجیان ایرانی هستید، این عده کار خلاف انجام داده‌اند و شما به‌وظیفه خود برسید و این را به‌عهده ما بگذارید. فقط سه نفر از متخصصان مواد منفجره در زندان ماندند و بقیه آزاد شدند.»
نکته مهمی که لازم به یادآوری است این است که رژیم این بارهم مثل همیشه این مسأله را به گردن مجاهدین انداخت. هم‌چنانکه در جریان قتل کشیشهای مسیحی و انفجار حرم امام رضا که مثل همین قضیه خودشان بلوا را راه انداخته بودند و تمام مقامات درجه یک رژیم هم اذعان کردند که این خودشان بودند که مواد منفجره به مکه می‌بردند و....
خمینی نیز بعد از همه این فضاحت‌ها، از شدت گزیدگی از ضربه سیاسی بزرگی که دریافت نموده بود، طی اطلاعیه‌یی که به‌نام دفتر تبلیغات ضداسلامی حوزه جهل و جنایت قم منتشر نمود مطابق یک قاعده شناخته‌شده که هرکجا با شکست و فضیحت فاحشی مواجه می‌شود سوزوگداز خود را نهایتاً متوجه «دشمن اصلی‌اش» یعنی «مجاهدین» کرد و گفت:
– «ما دست و همدستی «مجاهدین»… و پیوند مرموز کفر و نفاق را در این فاجعه خونین می‌بینیم»!
گذر ایام و جنگ و دعواهای باندی ایادی خمینی بعدها با سند و مدرک نشان داد، کثیف‌تر از جنایت، انداختن آن به گردن مجاهدین بود که با مساعدت‌های بنی‌صدر و دیگر اقرار او در خارج کشور تبلیغ می‌شد.
باید سال‌ها می‌گذشت تا با قرار گرفتن سپاه پاسداران در لیست تروریستی، نقطه پایانی بر تمامی رذالت‌های سیاسی نهفته در آن اتهام و اتهامات مشابه دیگر به اپوزیسیون گذاشته شود.
