در شرایطی که هنوز کنفرانس لهستان و گردهمایی وزیران خارجه دهها کشور برای مقابله با تروریسم و جنگ‌افروزیهای رژیم برگزار نشده است، اما از آنجایی که سردمداران، مهره‌ها و رسانه‌های حکومتی می‌دانند که این کنفرانس تبعات جدی برای حاکمیت آخوندی دربردارد، هم‌اکنون نیز آثار و پیامدهای لرزاننده آن در درون ظاهر شده است و تعادل آن‌را به هم زده است.
طفره سخنگوی وزارت‌خارجه از موضعگیری
بهرام قاسمی، سخنگوی وزارت‌خارجه دولت آخوند حسن روحانی در پاسخ به سؤال خبرنگاری که موضع حکومت را در برابر لهستان و کشورهایی که در این کنفرانس شرکت می‌کنند، مورد سؤال قرار داده بود، نهایت درماندگی نظام را به نمایش گذاشت و موضعگیری در این زمینه را به آینده موکول کرد: «من اجازه می‌خواهم از شما که در این مورد صحبت نکنم... در تماسهایی هستیم و نهایتاً بعد از تکمیل همه آنچه که باید داشته باشیم امیدوار هستم در آینده نزدیک در این خصوص بیشتر صحبت بکنیم».
دلواپسان باند خامنه‌ای توصیه می‌کنند که رژیم با لهستان و با همهٔ کشورهایی که در کنفرانس ورشو شرکت می‌کنند با قاطعیت برخورد کرده و آنها را مورد تهاجم قرار دهد.
آخوند ذوالنور، رئیس کمیته هسته‌ای مجلس، طی گفتگویی با خبرگزاری حکومتی مهر گفت: «دستگاه دیپلماسی ما باید نسبت به برگزاری اجلاس ضدایرانی در لهستان، موضعی متناسب و دندان‌شکن اتخاذ کند... هر چقدر در عالم سیاست کوتاه بیاییم و مواضع سست داشته باشیم، طرفهای مقابل جری‌تر می‌شوند و باید در زمان مناسب، پاسخ‌های قاطع و محکم به آنان دهیم».
اما وی در همین مصاحبه به‌طور متناقضی افزود: «تشخیص جمهوری اسلامی، فعلاً این است که با اروپاییها گفتگو کرده و جلو رویم تا شاید اتفاقی چون ایجاد SPV رخ دهد اما این موضوع به‌معنای این نیست که به آنان تکیه کنیم».(خبرگزاری مهر ۲۵دی ۹۷)
هراس مهره‌های باند روحانی از کنفرانس لهستان
مهره‌ها و کارشناسان باند روحانی عموماً با ابراز وحشت از نتایج کنفرانس لهستان تأکید می‌کنند که اولاً این کنفرانس جدی است و نباید آن را شوخی گرفت، ثانیاً در مورد آن بایستی با نهایت احتیاط و مدارا حرکت و موضعگیری کند.
فریدون مجلسی، از نمایندگان سابق مجلس ارتجاع نیز با ابراز نگرانی از این‌که در نتیجهٔ اجلاس لهستان «حلقهٔ محاصرهٔ (نظام) تنگ‌تر خواهد شد» می‌افزاید: «ایران در جهان منزوی است نه فقط به‌خاطر این‌که دیگران با رفتارهای ایران مخالف باشند یا موافق نباشند. علتش این است که همه روابط خودشان را با آمریکا جدی‌تر، مهم‌تر و لازم‌تر می‌دانند و نگران هستند که مبادا رابطه‌شان با ایران به روابط مهم‌ترشان با آمریکا لطمه بزند».(سایت یورو نیوز ۲۵دی ۹۷)
جلال خوش‌چهره نیز می‌گوید: «دولت ترامپ علاوه بر تلاش برای تنگ کردن حلقه‌های فشار اقتصادی، اکنون بیش از گذشته به دو راه‌کار دیگر نیز توجه دارد؛ انزوای منطقه‌ای و نیز اقدام برای ایجاد اجماع جهانی علیه ایران».(روزنامه ابتکار ۲۵دی ۹۷)
سیاست مماشات که برای سالیان راه تنفسی برای رژیم بود با شکست مواجه شده است و این مجرای تنفسی هر روز دارد تنگ‌تر می‌شود. در شرایطی که در داخل نیز مردم قیام‌کننده روزبه‌روز عرصه را بر آن تنگ‌تر می‌کنند که باعث ترس و وحشت سردمداران نظام شده است.
قطع دخالتهای بی‌ثبات‌کننده رژیم
هراس سردمداران و مهره‌های حکومتی از این کنفرانس را می‌توان در ۲زمینه زیر خلاصه کرد.
اول آن که آنها می‌دانند با شکست سیاست مماشات یک ائتلاف قاطع جهانی علیه دخالتهای تروریستی و مداخله‌جویانه آن در منطقه شکل گرفته است تا به‌گفته مایک پمپئو، وزیر خارجه آمریکا «اطمینان حاصل شود رژیم ایران یک (نیروی) نفوذ بی‌ثبات‌کننده نباشد» و به دخالتهای بی‌ثبات‌کننده آن پایان داده شود.
پیشرفت این سیاست و به‌دنبال آن قطع دخالتهای رژیم در منطقه و جلوگیری از نفوذ بی‌ثبات‌کننده آن، برای رژیم جنگ‌افروز آخوندی تبعات خطرناکی را به‌دنبال دارد. آن‌چنان‌که از یکی دو سال قبل و قبل از این‌که سیاست‌های جدید آمریکا در رابطه با رژیم آخوندی اعلام شود، سردمداران آن و به‌خصوص علی خامنه‌ای از قطع دخالتهای نظام در منطقه و قطع یاری آن به تروریست‌ها، به‌غایت وحشت داشتند و آن‌را به‌مثابه عقب‌نشینی از «عمق استراتژیک» می‌دانستند.
سیاست قاطع در برابر رژیم در کنفرانس لهستان
دوم این‌که سردمداران و مهره‌های حکومتی به این امر واقف هستند که طی ۴دهه از عمر ننگین این رژیم بسیاری از کشورها و به‌خصوص کشورهای منطقه و کشورهایی از اروپا در معرض دخالتهای تروریستی آن قرار گرفته‌اند و بسیاری از آنها هم در کنفرانس ورشو شرکت خواهند کرد و سیاست قاطعی را علیه جنگ‌افروزیها و تروریست‌پروریهای رژیم اعلام خواهند کرد.
آنها به‌خوبی می‌دانند که حاصل این کنفرانس طرد و انزوای بیش‌از‌پیش حاکمیت آخوندی و اعمال فشارهای بیشتر در زمینه اعمال تحریم‌های بیشتر بر آن خواهد بود و قطعاً در جهت‌گیری کشورهای اروپایی که خود نیز در معرض فعالیتها و عملیات تروریستی آن قرار داشته‌اند تاثیر خواهد داشت.
بنابراین باید به آنها حق داد که پیشاپیش از نتایج جدی این کنفرانس که به ضرر رژیم است وحشت کنند.
اجماع علیه سیاست‌های رژیم در کنفرانس لهستان
در زمینه پیآمد این کنفرانس برای رژیم، علی خرم از دیپلماتهای سابق رژیم می‌گوید: «اگر واشنگتن بتواند از دل نشست ماه فوریه ورشو پیروزیهای نسبی کسب کند، یقینا بستری برای اقدامات بعدی محور ضدایرانی خواهد بود. پس تهران و به‌خصوص دستگاه سیاست خارجی باید با دقت عمل، روشنگریهای لازم را با ارائه ادله کافی انجام دهد. چرا که این یارگیریهای آمریکا در سایه نشست لهستان، امکان دارد شرایط را برای تهران در آینده مشکل کند... و نگرانی‌های جدی را می‌تواند برای ما در حوزه اجماع سازی جهانی شکل دهد».(سایت حکومتی دیپلماسی ایرانی ۲۵دی ۹۷)
بنابراین حاکمیت آخوندی نمی‌تواند نسبت به این کنفرانس سکوت کند و عکس العملی نشان ندهد، زیرا این کنفرانس برای آن سرمنشاء دردسرهای بزرگی خواهد بود.
شکست سیاست مماشات و تنگ‌تر شدن عرصه بر رژیم
رژیم خوب احساس می‌کند در زمینه روابط بین‌المللی روند قضایا روزبه‌روز علیه او است خصوصاً این‌که این سیاست مماشات که برای سالیان راه تنفسی برای آن بود با شکست مواجه شده است و این مجرای تنفسی هر روز دارد تنگ‌تر می‌شود
آن هم در شرایطی که وضعیت داخلی آن بسیار بحرانی است و خرابی اوضاع در داخل به‌گونه‌ای است که مهره‌های شاخصی از نظام از این وضعیت به «فروپاشیدگی درونی»، «بی‌اعتمادی مردمی»، «سردرگمی خارجی»، «بی‌برنامه‌گی» و... تعبیر می‌کنند.
به این شرایط باید اعتراضات و قیامهای روزمره مردمی را هم اضافه کرد که باعث ترس و وحشت سردمداران حکومت شده است و در این رابطه خامنه‌ای مجبور شده به نیروهایش هشدار بدهد نسبت به آنچه که در سال ۹۸ از قیام و اعتراض توسط مردم با حمایت مجاهدین صورت می‌گیرد هوشیار باشند.
