در شرایطی که رژیم ولایت فقیه در چنبرهٔ بحرانهای مرگبار مجال نفس کشیدن ندارد، پزشکیان در مجلس ارتجاع نمایشی از «وفاق و وحدت» به راه انداخت. این نمایش با هدف حل بحرانهای ساختاری و کاهش شکاف‌های عمیق میان جناح‌های قدرت و افکار عمومی صورت گرفت به سیاهه رسوایی‌ها و ناکامی‌های رژیم افزود. «از قضا سرکنگبین صفرا فزود».
«وفاق و وحدت» در گرداب بحرانها
پزشکیان در سخنرانی ۱۱آذر ۱۴۰۳ خود در مجلس ارتجاع خواهان «وفاق و وحدت» به‌عنوان یک «میثاق مشترک» شد و از نمایندگان خواست تا برای حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی «دست به دست هم بدهند». او مدعی شد که اگر وحدت میان جناح‌ها و ارکان نظام ایجاد شود، «هیچ مشکلی در مملکت وجود نخواهد داشت». این اظهارات در حالی بیان می‌شود که واقعیت‌های عینی، حکایت از بحرانی عمیق در همه ابعاد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی دارد.
نمایش «وحدت و وفاق»! در مجلس بیش از آن که یک برنامه واقعی برای حل مشکلات باشد، تلاشی است برای نمایش همگرایی درونی در حالی که شکافها و تضادها میان جناح‌های حکومتی هر روز عمیق‌تر می‌شود. از طرفی، صدای اعتراضات مردمی و بحرانهای اجتماعی نظیر تورم فزاینده، فقر گسترده، و بی‌اعتمادی عمومی، این ادعای بی‌اساس را به چالش می‌کشد.
بحران در سیاست خارجی
پزشکیان و سایر مقامات رژیم تلاش دارند بحرانهای منطقه‌یی را با «توبه میان‌تهی» از گسترش جنگ و خون‌ریزی ماستمالی کنند. رئیس‌جمهور ارتجاع از کشورهای اسلامی خواست تا در بحران سوریه مداخله کنند و جلوی «سوءاستفاده آمریکا و اسراییل» را بگیرند. این درخواست، آشکارا نشان‌دهنده بن‌بست استراتژیک رژیم در منطقه است.
ادعای پزشکیان مبنی بر این‌که «ما به‌هیچ‌وجه در پی گسترش جنگ و خون‌ریزی نیستیم» در حالی بیان می‌شود که مداخله‌های نظامی رژیم در سوریه، یمن، لبنان و غزه به‌وضوح نقض حقوق ملت‌های منطقه بوده است. این اظهارات نه‌تنها تناقض در سیاست خارجی رژیم را نشان می‌دهد، بلکه فریبکاری آشکار در پوشاندن نقش مخرب رژیم در ایجاد بی‌ثباتی منطقه‌یی است.
دجالیت حقوق‌بشری برای تطهیر موج اعدامها
رئیس‌جمهور ارتجاع با بهره‌برداری ابزاری از موضوع فلسطین، سعی دارد افکار عمومی را از وضعیت اسفناک حقوق‌بشر در ایران منحرف کندو بر موج اعدامها و نقض فاحش حقوق‌بشر در داخل کشور سرپوش بگذارد.
«من تعجب می‌کنم اینها چه جوری دم از حقوق‌بشر می‌زنند. چه جوری ادعا می‌کنند ما توی منطقه و کشور حقوق‌بشر را مراعات می‌کنیم یا نمی‌کنیم. سؤال اینجاست که آیا آنها حق دارند به ما بگویند شما حقوق‌بشر را مراعات می‌کنید یا نه؟ شما می‌جنگید با زن و بچه چی‌کار دارید؟» (تلویزیون رژیم. ۱۱آذر ۱۴۰۳)
در حالی که رژیم مدعی «حقوق‌بشر» در غزه است، آمار بالای اعدامها، شکنجه، و سرکوب گسترده زنان و اقلیتها در ایران، نافی این ادعاهاست. تنها در ماه‌های اخیر، موج گسترده‌یی از اعدام به اجرا گذاشته شده است. این تناقض آشکار، نمایانگر بی‌اعتباری رژیم در ادعای دفاع از حقوق‌بشر است.
نمایش بی‌پایه وحدت برای ماستمالی ناکارآمدی‌ها
نمایش باسمه‌یی «وفاق و وحدت» در مجلس ارتجاع بین دولت و مجلس، تلاش برای فرار از بحرانهای ساختاری است که حیات رژیم را تهدید می‌کند. وقتی پزشکیان از نمایندگان مجلس ارتجاع می‌خواهد که «دست از شلوغ کردن بردارند تا او حرف بزند»! باقی ماجرا را می‌توان حدس زد. این صحنه‌ها آشکارا نشان‌دهنده‌ٔ ناتوانی رژیم در ایجاد هر گونه وفاق واقعی است.
نمایش وحدت و وفاق، تلاشی است تا تصویری از انسجام در شاکلهٔ نظام ارائه دهد و افکار عمومی را از شکاف‌های عمیق درونی و ناکارآمدی گسترده رژیم منحرف کند. اما این تصویرسازی نتوانست بحرانهای بنیادینی را که رژیم با آنها دست‌به‌گریبان است، پنهان کند.
سرنگونی نزدیک‌تر از همیشه
واقعیت این است که رژیم ولایت فقیه در داخل با یک بحران مشروعیت روبه‌رو است و در خارج نیز به‌دلیل انزوای بین‌المللی و سیاست‌های مخربش، بیش‌از‌پیش در محاصره قرار گرفته است. این وضعیت سران حکومت را به سمت ارائه ترفندهای تبلیغاتی مانند نمایش «وفاق و وحدت» سوق داده است.
رژیمی که بنیاد آن بر پایه‌ٔ سرکوب، فریب و خشونت استوار شده، نمی‌تواند در برابر خواست مردم ایران برای آزادی و دموکراسی ایستادگی کند. همان‌طور که تجربهٔ تاریخی نشان داده، سرکوب و فریب هرگز مانع سقوط رژیم‌های استبدادی نشده است.
بالبشوی مجلس ارتجاع و اظهارات سرشار از تناقض پزشکیان و مقامات دیگر، این واقعیت را بارز می‌کند که بحرانهای اقتصادی، اجتماعی و سیاسی از یک‌سو و فشارهای بین‌المللی از سوی دیگر، ولایت فقیه را در آستانه سرنگونی قرار داده است.
