چهارشنبه ۱۹ آذر۹۹، خبرگزاری فرانسه گزارش داد ۷گزارشگر ویژهٔ ملل متحد در ماه سپتامبر (شهریور گذشته) طی نامه‌یی به‌رژیم ایران در مورد قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۱۳۶۷ و ادامهٔ خودداری از اعلام سرنوشت و محل دفن جان‌باختگان، هشدار داده‌اند.
این گزارشگران ویژه ملل متحد عبارت‌اند از:
رئیس گروه کاری ناپدید شدگان اجباری
گزارشگر ویژهٔ اعدامهای فراقانونی و خودسرانه
گزارشگر ویژهٔ حقوق برای آزادی اجتماع و انجمن
گزارشگر ویژهٔ وضعیت حقوق‌بشر در ایران
گزارشگر ویژهٔ ترویج و حفاظت از حقوق‌بشر و حقوق بنیادین حین مقابله با تروریسم
گزارشگر ویژه در ارتباط با شکنجه و سایر رفتارها و مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز
گزارشگر ویژهٔ ترویج حقیقت، عدالت و جبران خسارت و تضمین عدم تکرار
گزارشگران ویژهٔ ملل متحد در بیانیهٔ خود خواستار تحقیقات جامع و مستقل در بارهٔ اعدامهای سال۱۳۶۷ شده و نوشته‌اند که از نظر آنها آنچه اتفاق افتاده جنایت علیه بشریت است و تا زمانی که مقامات رژیم ایران به شکل علنی سرنوشت و محل دفن قربانیان را افشا نکنند، هم‌چنان به ارتکاب "جنایت علیه بشریت" ادامه می‌دهند.
آنها هم‌چنین هشدار داده‌اند اگر رژیم ایران به‌خودداری از ایفای تعهداتش ادامه دهد، آنها از جامعهٔ بین‌المللی خواهند خواست در جهت اجرای تحقیقات و پیگرد موارد مربوط به‌قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷، از جمله از طریق ایجاد یک روند تحقیقات بین‌المللی دست به‌اقدام بزنند.
سازمان عفو بین‌الملل نامهٔ ۷گزارشگر ویژهٔ ملل متحد در مورد قتل‌عام زندانیان سیاسی در سال۶۷ را «اقدامی بی‌سابقه» توصیف کرد و آن را هشداری به‌رژیم ایران دانست.
دیانا الطحاوی، معاون دفتر خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بین‌الملل نامه گزارشگران ویژهٔ ملل متحد به‌مقام‌های رژیم ایران در مورد کشتار ۶۷ را «تحولی بزرگ و نقطه عطفی در سه دهه مبارزه برای پایان دادن به‌این جنایات و دستیابی به‌حقیقت و عدالت» عنوان کرد.
کارزار شکوهمند جنبش دادخواهی
دادخواهی قتل‌عام شدگان ۶۷ با نامه ۲۶مرداد و سوم شهریورماه۶۷ رهبر مقاومت مسعود رجوی به دبیرکل سازمان ملل شروع شد. جنبشی که با فراخوان رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت مریم رجوی در تابستان ۹۵ اوج تازه‌یی گرفت و از جمله خواستار این شد که جامعهٔ جهانی رژیم آخوندی را به‌خاطر قتل‌عام ۳۰هزار مجاهد و مبارز در سال۱۳۶۷مورد بازخواست قرار دهد. مقاومت ایران هم‌چنین خواستار تشکیل دادگاههای بین‌المللی برای رسیدگی به‌این جنایتی شد که «بدترین جنایت پس از جنگ جهانی دوم بود» (سر جفری رابرتسون، قاضی دادگاه ویژهٔ ملل متحد برای سیرالئون-تیر ۱۳۹۹).
در پی تلاش‌های بی‌وقفه، ملاقاتهای فشرده با شخصیتهای سیاسی، پارلمانی و حقوق‌بشری، نمایشگاههای متعدد در مکانهای رسمی کشورها، تظاهراتها و آکسیونهای بسیار و سخنرانی‌های اعضای مقاومت در جلسات شورای حقوق‌بشر ملل متحد و دادن اطلاعات دقیق از شهدای قتل‌عام ۶۷ و افشای آمران و عاملان آن، در سال۲۰۱۷ تعدادی از گزارشگران سازمان ملل، از جمله خانم عاصمه جهانگیر فقید، خواستار رسیدگی به پرونده قتل‌عام ۶۷ توسط سازمان ملل و جامعهٔ جهانی شدند و نامه‌یی به همین منظور تنظیم کردند.
نتیجهٔ این فعالیت‌ها چندین محکومیت رژیم به‌خاطر نقض حقوق‌بشر توسط سازمان ملل متحد بود؛ که آخرین آن تصویب شصت و هفتمین قطعنامهٔ ملل متحد در محکومیت نقض حقوق‌بشر در ایران، در آذر ۱۳۹۹ بود.
اکنون با علنی شدن نامهٔ ۷ گزارشگر رسمی سازمان ملل، گامی بسیار جدی در کشاندن رژیم آخوندی به پای میز محاکمه برداشته شده است که چشم‌انداز آن تشکیل دادگاههای بین‌المللی برای بررسی جنایات رژیم طی تمامی این سالها، به‌ویژه در رابطه با قتل‌عام ۶۷ است.
اهمیت نامهٔ گزارشگران ملل متحد
نامهٔ ۷گزارشگر سازمان ملل از جنبه‌های زیر دارای اهمیت ویژه است:
-هدف تمامی فعالیت‌های فشردهٔ مقاومت ایران طی سالها و دهه‌های پیش همین بود که جامعهٔ جهانی و ارگانهای رسمی وارد بررسی جنایت قتل‌عام ۶۷ بشوند، که اکنون شده‌اند.
-در نامهٔ گزارشگران رسمی ملل متحد تأکید شده که بالاترین مقامات رژیم در جنایت قتل‌عام ۶۷دست داشتند. یعنی رژیم در تمامیتش باید پاسخگوی این جنایت باشد.
-گزارشگران ملل متحد خواستار تحقیق دقیق و مستقل دربارهٔ تک‌تک شهدای قتل‌عام ۶۷ شده‌اند. آنها از رژیم خواسته‌اند به خانوادهٔ شهدا اطلاعات دقیق دربارهٔ محل دفن شهدا داده و هم‌چنین خواستار نبش‌قبر قتل‌عام شدگان، شده‌اند. گزارشگران هم‌چنین خواسته‌اند رژیم این اطلاعات دقیق دربارهٔ شهدا را همراه با برگه‌های معتبر حقوقی به خانواده‌ها بدهد (برای نخستین‌بار است که ارگانهای رسمی بین‌المللی چنین خواسته‌هایی از رژیم مطرح می‌کنند).
-پس از علنی شدن نامه، گزارشگران از مجامع بین‌المللی خواسته‌اند رژیم را مجبور به پاسخگویی جنایات خودش بکنند. همان خواسته‌ای که سالها و دهه‌ها مقاومت ایران مطرح می‌کرد.
-در این نامه تأکید شده اگر رژیم پاسخگو نباشد، جامعهٔ جهانی اقدام می‌کند.
بدین‌ترتیب این نامه مقدمهٔ آغاز روندی می‌شود که تشکیل دادگاههای بین‌المللی برای محاکمهٔ سران رژیم را در پی خواهد داشت.
جوشش خونهای ۳۰هزار شهید سر به‌دار آزادی
مبنای این دستاورد بزرگ برای مردم و مقاومت ایران، پایداری و ایستادگی شهیدان «سر موضع» است که بر مواضع خود و بر نام «مجاهد خلق» پای فشردند و به خمینی «نه» گفتند و سربه‌دار شدند.
شرط این پیروزی نیز ایستادگی مجاهدین و یاران همان سربداران است که در تمامی سالهای بعد از قتل‌عام ۶۷ راه آن شهدا را ادامه دادند و از هزار وادی آتش گذشتند و حماسه‌های پایداری پر شکوه در اشرف و لیبرتی را بر برگ‌های دفتر تاریخ ایران ثبت کردند. مجاهدینی که خستگی‌ناپذیر جنایات رژیم را افشا کردند و گام‌به‌گام جامعهٔ جهانی را به‌نقطه‌ای رساندند که امروز ۷ گزارشگر رسمی سازمان ملل متحد، طی نامه‌یی خواستار حسابرسی ارگانهای جهانی از رژیم آخوندی، به‌خطر قتل‌عام ۶۷ شده‌اند.
آری، این است اعجاز ایستادگی، «سر موضع بودن» و پرداخت بها برای آزادی.
