کنفرانس «برنامه هسته‌یی رژیم ایران، مکانیسم ماشه و استراتژی سه کشور اروپایی» که در تاریخ دوم مرداد ۱۴۰۴ در برلین برگزار شد، فرصتی برای بررسی عمیق تهدیدات ناشی از برنامه هسته‌یی ایران و نقش مقاومت سازمان‌یافته در برابر آن فراهم آورد.
این کنفرانس با حضور شخصیت‌های برجسته‌یی چون دکتر فرانتس یوزف یونگ، وزیر دفاع سابق آلمان، سفیر رابرت جوزف، معاون پیشین وزیر خارجه آمریکا، دکتر رودولف آدام، رئیس سابق آکادمی سیاست امنیتی آلمان، لئو داتسنبرگ، رئیس کمیته آلمانی همبستگی برای ایران آزاد، و علی صفوی از شورای ملی مقاومت ایران برگزار شد.
افشاگریهای مقاومت و تهدید هسته‌ای
لئو داتسنبرگ در سخنان خود به نقش کلیدی شورای ملی مقاومت ایران (NCRI) در افشای فعالیت‌های هسته‌یی مخفی رژیم اشاره کرد و اظهار داشت: «شورای ملی مقاومت با افشای تأسیسات هسته‌یی مخفی رژیم ایران در سال ۲۰۰۲ در نطنز و اراک، جهان را از اهداف واقعی این رژیم آگاه کرد و از آن پس بیش از ۱۰۰گزارش درباره فعالیت‌های مخفی هسته‌یی و موشکی رژیم منتشر کرده است. قاطعیت نداشتن کشورهای اروپایی امنیت منطقه، اروپا و جهان را به خطر می‌اندازد». این افشاگریها، به‌عنوان نقطه عطفی در آگاهی جهانی از نیات رژیم ایران، ضرورت بازنگری در سیاست‌های مماشات‌جویانه را برجسته می‌کند.
دکتر فرانتس یوزف یونگ نیز بر ابعاد گسترده تهدید تأکید کرد و گفت: «برنامه ساخت سلاح اتمی و توسعه موشکهای بالستیک با برد ۳۰۰۰کیلومتر توسط رژیم ایران، نه‌تنها منطقه بلکه تمام اروپا را در معرض خطر مستقیم قرار داده است». وی هم‌چنین هشدار داد که «فرصت استفاده از مکانیسم ماشه و بازگرداندن تمام تحریم‌های بین‌المللی تا ۱۸ اکتبر امسال است؛ اگر اروپا اقدام نکند، ممکن است امکان مهار تهدید هسته‌یی رژیم از بین برود». این اظهارات بر فوریت اقدام بین‌المللی برای جلوگیری از پیشرفت برنامه تسلیحاتی ایران تأکید دارد.
نقد مذاکرات و پیشنهاد گزینه سوم
سفیر رابرت جوزف با انتقاد از مذاکرات بی‌نتیجه با رژیم ایران اظهار داشت: «دو دهه مذاکره با رژیم ایران هیچ نتیجه‌یی نداشته، تداوم این مسیر بدون پیش‌شرط حذف کامل زیرساخت غنی‌سازی بی‌فایده و خطرناک و موجب اتلاف فرصت‌های حیاتی است». او هم‌چنین افزود: «اگر قدرتهای جهانی در سال ۲۰۱۵ بر اصل غنی‌سازی صفر پافشاری می‌کردند، امروز جهان با چنین تهدید آشکاری مواجه نبود».
جوزف دوگانه کاذب جنگ یا مذاکره را رد کرد و گفت: «یک گزینه سوم واقعی وجود دارد: حمایت از خواست مردم ایران برای آزادی، جمهوری با جدایی دین از دولت و ایران غیراتمی». این دیدگاه بر لزوم حمایت از جنبش‌های مردمی و مقاومت سازمان‌یافته به‌عنوان راه‌حلی پایدار تأکید دارد.
ضرورت تغییر رژیم و دموکراسی
دکتر رودولف آدام با تمرکز بر راه‌حل بلندمدت گفت: «هیچ تحریمی نمی‌تواند به‌تنهایی برنامه سلاح اتمی را متوقف کند؛ تغییر رژیم تنها گزینه‌یی است که می‌تواند به امنیت پایدار منجر شود». وی افزود: «این تغییر نباید به گذشته بازگردد، نه سلطنت، نه آخوندسالاری، نه الیگارشی جدید؛ بلکه باید مبتنی بر یک حکومت دموکراتیک و سکولار باشد که مشروعیتش را از اکثریت مردم ایران می‌گیرد».
آدام هم‌چنین تأکید کرد که «شورای ملی مقاومت ایران با طرح ۱۰ماده‌ای روشن، چارچوبی عملی برای ایران آینده ارائه داده؛ برنامه‌یی که باید به اقدام منسجم بین‌المللی برای حمایت از این آلترناتیو دموکراتیک تبدیل شود».
فرانتس یوزف یونگ نیز با اشاره به سرکوب داخلی رژیم اظهار داشت: «اعدام فعالان مقاومت از جمله صدور احکام اعدام برای ۱۵ تن از آنها بیانگر این است که یک آلترناتیو سازمان‌یافته، مشروع و مردمی در مقابل رژیم وجود دارد». او افزود: «راه‌حل نهایی نه جنگ و نه مماشات، بلکه تغییر توسط مردم ایران است. اروپا باید در کنار مردم ایران و مقاومت سازمان‌یافته بایستد»
حمایت از مقاومت سازمان‌یافته
کنفرانس برلین نشان داد که تهدید رژیم ایران فراتر از برنامه هسته‌یی آن است و شامل حمایت از تروریسم، سرکوب داخلی و ماجراجویی‌های نظامی است. سخنرانان به‌اتفاق بر ناکارآمدی مذاکرات و ضرورت حمایت از گزینه سوم، یعنی تغییر دموکراتیک توسط مردم ایران، تأکید کردند. این کنفرانس بر اهمیت اقدام فوری بین‌المللی، به‌ویژه از سوی اروپا، برای استفاده از مکانیسم ماشه و حمایت از مقاومت سازمان‌یافته ایران تأکید داشت تا از دستیابی رژیم به سلاح هسته‌یی جلوگیری شود و صلح جهانی تضمین گردد.
