احساس خطر رژیم از مجاهدین و اعتراف به آن اخیراً در رسانه‌های رژیم، به‌خصوص از طرف مهره‌های وزارت اطلاعات به‌طور چشمگیری زیاد شده و از جمله یکی از مهره‌های وزارت اطلاعات به نام هاشمی نژاد، در این باره صحبت کرده که خبرگزاری سپاه پاسداران موسوم به فارس27بهمن 95 آن را درج کرده است. وی گفته است: امروز علت «بسیاری از حوادث» که علیه نظام اتفاق می‌افته، مجاهدین هستند.
سوال این است که منظور از این حرف چیست و رژیم برای مقابله با آن می‌خواهد چه کار کند؟
چند ماه بعد از فراخوان خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در مورد جنبش دادخواهی شهیدان قتل‌عام 67، این جنبش در مسیر پیشروی خودش، اقشار وسیعی را برانگیخته، از دانشگاهها تا زندانها و عناصر آگاه، تا خارج کشور، از پارلمانهای کشورهای مختلف تا سازمان ملل و این فضارا، هم در داخل و هم در خارج کشور، برای رژیم هر چه محدودتر و تنگ‌تر کرده. بیان «سرخط بسیاری از حوادث علیه رژیم» واکنش رژیم در قبال همین پیشرفتهاست. دژخیم هاشمی‌نژاد که سرکرده یک شعبه وزارت اطلاعات رژیم است، در همین جلسه مجبور شد برای دادن تصویری از اوضاع، روی واقعیاتی انگشت بگذارد، از جمله می‌گوید: «(مجاهدین) می‌خواهند با شکل و موضوعات جدید به کشور ورود کنند... در صحنه بین‌المللی مدعی حقوق‌بشر شده و شکل جدید شبکه نفاق این است».
واقعیت این است که رٰژیم در داخل کشور بازتاب این فراخوان را می‌بیند، نمونه‌هایی مثل آنچه در مراسم 16آذر امسال در دانشگاهها دیدیم که از اعدامهای انجام شده و قتل‌عام67 حسابرسی می‌کردند یا شعارهایی که بر در و دیوار شهرها در این رابطه نوشته شد، این‌قدر گسترده هست که بالاترین نگرانیها در رژیم را ایجاد کرده است. همین دژخیم می‌گوید: «به نظر من در این خصوص کم‌کاری‌هایی صورت گرفته است. رهبر معظم انقلاب در دیدار با خانواده‌های شهدای هفتم تیر در 2سال متوالی به این موضوع و کم کاریها در این خصوص اشاره کردند».
ملاحظه می‌شود که نگرانی اول از همه مربوط به خود ولی‌فقیه ارتجاع علی خامنه‌ای است و این‌که شخص وی از ارگانهای امنیتی و اطلاعاتی خودش در این رابطه ناراضی است.
سپس همین دژخیم اضافه می‌کند: «در واقع باید بگویم قشر جوان بیشتر مورد هدف [مجاهدین] قرار دارند. بنابراین باید کار در این زمینه به‌صورت گسترده و فراگیر صورت بگیرد.» این دژخیم به این صورت مشخص می‌کند که اصل وحشتش از کجاست؟
در عرصه بین‌المللی هم رژیم چون زهر اتمی را سرکشیده بود، انتظار نداشت که از زاویه نقض حقوق‌بشر محکوم شود، اما برای شصت و سومین بار در فراگیرترین ارگان بین‌المللی یعنی مجمع عمومی ملل‌متحد مجدداً محکوم شد و مشخص است که این ضربه‌ها را از چشم چه کسی می‌بیند؟
اما دژخیم هاشمی نژاد، حرف نهایی را این طور بیان می‌کند: «چهره جدید [مجاهدین] چهره یک زن است و... امروز داعیه‌دار حقوق‌بشر هستند... اگر یک یا دو نسل خود را در نیابیم، دشمن این کار را خواهد کرد و در برخی از دانشگاهها موضوعات مورد نظر [مجاهدین] مطرح می‌شود».
ملاحظه می‌شود که حرف را صریح زد و انگشت روی پرچمداری جنبش دادخواهی و حقوق‌بشر که در دست خانم مریم رجوی است و اندیشه نویی که او ارائه می‌دهد گذاشت و حالا رژیم یک مرتبه مواجه شده با یک موجی که بقول خودش یکی دو نسل را در دانشگاهها جذب کرده، یعنی اعتراف به شکست. و درماندگی در برابر این تهدید چون قبلاً رژیم علیه مجاهدین اهرم تروریسم را در دست داشت، گاه و بیگاه موشک می‌زد، که حالا دیگر ندارد؛ و در مقابل، چنین پیشروی‌هایی را هم از ناحیه مقاومت در داخل و صحنه بین‌المللی می‌بیند، که این خود موجب ناامیدیش شده است.
بنابراین تنها راه برایش پرداختن به کارهای احمقانه‌ای مثل فیلم‌سازی، یا برگزاری نمایشگاه یا به‌کارگیری مأموران خودش تحت عنوان خانواده‌های مجاهدین است تا صورتش را با سیل سرخ نگه دارد.
سوال این است که منظور از این حرف چیست و رژیم برای مقابله با آن می‌خواهد چه کار کند؟
چند ماه بعد از فراخوان خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت در مورد جنبش دادخواهی شهیدان قتل‌عام 67، این جنبش در مسیر پیشروی خودش، اقشار وسیعی را برانگیخته، از دانشگاهها تا زندانها و عناصر آگاه، تا خارج کشور، از پارلمانهای کشورهای مختلف تا سازمان ملل و این فضارا، هم در داخل و هم در خارج کشور، برای رژیم هر چه محدودتر و تنگ‌تر کرده. بیان «سرخط بسیاری از حوادث علیه رژیم» واکنش رژیم در قبال همین پیشرفتهاست. دژخیم هاشمی‌نژاد که سرکرده یک شعبه وزارت اطلاعات رژیم است، در همین جلسه مجبور شد برای دادن تصویری از اوضاع، روی واقعیاتی انگشت بگذارد، از جمله می‌گوید: «(مجاهدین) می‌خواهند با شکل و موضوعات جدید به کشور ورود کنند... در صحنه بین‌المللی مدعی حقوق‌بشر شده و شکل جدید شبکه نفاق این است».
واقعیت این است که رٰژیم در داخل کشور بازتاب این فراخوان را می‌بیند، نمونه‌هایی مثل آنچه در مراسم 16آذر امسال در دانشگاهها دیدیم که از اعدامهای انجام شده و قتل‌عام67 حسابرسی می‌کردند یا شعارهایی که بر در و دیوار شهرها در این رابطه نوشته شد، این‌قدر گسترده هست که بالاترین نگرانیها در رژیم را ایجاد کرده است. همین دژخیم می‌گوید: «به نظر من در این خصوص کم‌کاری‌هایی صورت گرفته است. رهبر معظم انقلاب در دیدار با خانواده‌های شهدای هفتم تیر در 2سال متوالی به این موضوع و کم کاریها در این خصوص اشاره کردند».
ملاحظه می‌شود که نگرانی اول از همه مربوط به خود ولی‌فقیه ارتجاع علی خامنه‌ای است و این‌که شخص وی از ارگانهای امنیتی و اطلاعاتی خودش در این رابطه ناراضی است.
سپس همین دژخیم اضافه می‌کند: «در واقع باید بگویم قشر جوان بیشتر مورد هدف [مجاهدین] قرار دارند. بنابراین باید کار در این زمینه به‌صورت گسترده و فراگیر صورت بگیرد.» این دژخیم به این صورت مشخص می‌کند که اصل وحشتش از کجاست؟
در عرصه بین‌المللی هم رژیم چون زهر اتمی را سرکشیده بود، انتظار نداشت که از زاویه نقض حقوق‌بشر محکوم شود، اما برای شصت و سومین بار در فراگیرترین ارگان بین‌المللی یعنی مجمع عمومی ملل‌متحد مجدداً محکوم شد و مشخص است که این ضربه‌ها را از چشم چه کسی می‌بیند؟
اما دژخیم هاشمی نژاد، حرف نهایی را این طور بیان می‌کند: «چهره جدید [مجاهدین] چهره یک زن است و... امروز داعیه‌دار حقوق‌بشر هستند... اگر یک یا دو نسل خود را در نیابیم، دشمن این کار را خواهد کرد و در برخی از دانشگاهها موضوعات مورد نظر [مجاهدین] مطرح می‌شود».
ملاحظه می‌شود که حرف را صریح زد و انگشت روی پرچمداری جنبش دادخواهی و حقوق‌بشر که در دست خانم مریم رجوی است و اندیشه نویی که او ارائه می‌دهد گذاشت و حالا رژیم یک مرتبه مواجه شده با یک موجی که بقول خودش یکی دو نسل را در دانشگاهها جذب کرده، یعنی اعتراف به شکست. و درماندگی در برابر این تهدید چون قبلاً رژیم علیه مجاهدین اهرم تروریسم را در دست داشت، گاه و بیگاه موشک می‌زد، که حالا دیگر ندارد؛ و در مقابل، چنین پیشروی‌هایی را هم از ناحیه مقاومت در داخل و صحنه بین‌المللی می‌بیند، که این خود موجب ناامیدیش شده است.
بنابراین تنها راه برایش پرداختن به کارهای احمقانه‌ای مثل فیلم‌سازی، یا برگزاری نمایشگاه یا به‌کارگیری مأموران خودش تحت عنوان خانواده‌های مجاهدین است تا صورتش را با سیل سرخ نگه دارد.
