عقب‌نشینی مجلس ارتجاع از مصوبه سقف حقوقی مدیران موضوع اصلی اغلب تیترهای روزنامه‌های حکومتی شده است.
آرمان: واکنش علی لاریجانی به هجمه‌های یک جناح خاص: جا نماز آب نکشید!
آفتاب یزد: خشم لاریجانی از شوی تبلیغاتی جمنا در مورد افزایش حقوق مدیران با سقف 24 میلیون تومان. جانماز آب نکشید خودتان بیشتر در آمد داشتید
ایران: رئیس مجلس به حاشیه سازان درباره حقوق مدیران:دروغ نگویید
جوان: سقف دریافتی مدیران از 24 میلیون به 16میلیون برگشت، عقب‌نشینی مجلس از حقوقهای نجومی به‌رغم بگم بگم ها!
کیهان: با وجود اهانت لاریجانی به منتقدان مجلس مصوبه حقوق 24 میلیونی را س گرفت
روزنامه‌های باند خامنه‌ای باند رفسنجانی و علی لاریجانی را در خصوص سقف 24 میلیون تومانی حقوق مدیران مورد حمله قرار داده‌اند:
آرمان: واکنش علی لاریجانی به هجمه‌های یک جناح خاص: جا نماز آب نکشید!
آفتاب یزد: خشم لاریجانی از شوی تبلیغاتی جمنا در مورد افزایش حقوق مدیران با سقف 24 میلیون تومان. جانماز آب نکشید خودتان بیشتر در آمد داشتید
ایران: رئیس مجلس به حاشیه سازان درباره حقوق مدیران:دروغ نگویید
جوان: سقف دریافتی مدیران از 24 میلیون به 16میلیون برگشت، عقب‌نشینی مجلس از حقوقهای نجومی به‌رغم بگم بگم ها!
کیهان: با وجود اهانت لاریجانی به منتقدان مجلس مصوبه حقوق 24 میلیونی را س گرفت
روزنامه‌های باند خامنه‌ای باند رفسنجانی و علی لاریجانی را در خصوص سقف 24 میلیون تومانی حقوق مدیران مورد حمله قرار داده‌اند:
سیاست روز: ورود آقای رئیس به انتخابات با «بگم بگم»
اول) حمله به یک جبهه به بهانه دفاع از مجلس
«برای من جالب است برخی تشکل‌هایی که تازگی‌ها هم به وجود آمده و در فضای انتخابات فعالیت می‌کنند با یک بیان بی‌ادبانه نسبت به مجلس حرفهای نادرست می‌زنند.»
دوم) بگم بگم‌های آقای رئیس
«مجلس زبان دارد و حرف خواهد زد و اینطور نیست که شما به‌خاطر انتخابات حرفهای خلافی بزنید و کسی چیزی به شما نگوید. ضمناً سابقه برخی از این آقایان در مجلس و دریافتی‌هایشان از مجلس مشخص است و وجود دارد و ما می‌دانیم چگونه بوده‌اند و چگونه دریافت کرده‌اند.»
این بخش سخنان آقای رئیس هم بوی فضاسازی انتخاباتی می‌دهد. آقای لاریجانی در نقد مقاصد انتخاباتی سخن می‌گوید و اتفاقاً خودشان به‌صورتی انشاءالله کاملاً خودجوش جهت‌گیری انتخاباتی دارد. اما در این جمله نکته مهم‌تری وجود دارد. آن هم استفاده از ادبیات «بگم بگم» ی که متأسفانه در بین اغلب مسئولان ما (که همه منتقدش هستند) امری رایج است. آقای لاریجانی منتقدان مصوبه مجلس را به میزان «دریافتی‌هایشان از مجلس» حواله می‌دهد، اما ظاهراً فراموش کرده‌اند که اگر این منتقدان دیروزِ روزگار، نماینده بوده‌اند، آقای لاریجانی و نواب‌رئیس مجلس دهم که نماینده بوده‌اند، هستند و احتمالاً خواهند بود.
کیهان: با ادامه واکنش‌ها به مصوبه عجیب و جنجال برانگیز مجلس در رابطه با قانونی کردن حقوقهای نجومی مدیران، مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی دیروز از این مصوبه عقب‌نشینی کرد.
جوان: مجلس دیروز از مصوبه سقف 24 میلیونی حقوق برخی از مشاغل دولتی عقب نشست اما رئیس مجلس روز آرامی نداشت.
او که زمانی رئیس‌جمهور وقت را به‌خاطر «بگم بگم» هایش شماتت می‌کرد، دیروز خود منتقدان این مصوبه را به ایجاد «جو ناجوانمردانه علیه مجلس» و «جانماز آب‌کشی» متهم و تهدید کرد: «به حساب این قضیه خواهیم رسید»! البته علی لاریجانی با کنایه فهماند که از چه کسانی عصبانی است اما مردم در شبکه‌های اجتماعی دیروز به این سخنان رئیس مجلس واکنش نشان دادند و نوشتند: «تو هم که بگم بگم می‌کنی!»
حمله روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع در مورد برنامه‌های اقتصادی دولت حسن روحانی قبل از هر چیز شکاف در رأس نظام و بی‌توجهی به حرفهای خامنه‌ای را بارز کرده است:
رسالت: سید مصطفی میرسلیم: اغلب سیاستهای کلی ابلاغی رهبری معطل مانده است
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به این‌که تقریباً اغلب سیاستهای کلی ابلاغ شده توسط مقام معظم رهبری معطل مانده است، گفت: آرمانهای انقلاب تعریف شده و به‌دنبال آن سیاست هم تدوین شده و ما باید به‌دنبال آن برای اجرا، برنامه‌ریزی می‌کردیم که این برنامه‌ریزی صورت نگرفته لذا جفا شده است.
تقریبا یک‌هزار و سیصد بند از این سیاست‌ها ابلاغ شده ولی متأسفانه اغلب آنها معطل مانده و به اجرا گذاشته نشده است.
رسالت: انقلاب اقتصادی چه شد؟
10سال از ابلاغ سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی می‌گذرد آن هنگام که این سیاست‌ها اعلام شد. اقتصاددانان کشور و نیز مسئولان دولتی با برپایی همایش‌ها و مصاحبه‌ها ترجیع‌بند سخنانشان این بود که؛ «یک انقلاب عظیم اقتصادی با اجرای سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی در راه است.» اکنون وزیر اقتصاد ناامیدانه فریاد می‌زند؛ «اقتصاد دولتی و شرکت دولتی یعنی حقوق نجومی، سفر خارجی و مفسده استخدام رفقا.»
روزنامه‌های حکومتی در مطالب خود هر یک شکافها و معضلات باند رقیب را در جنگ انتخابات برجسته کرده است:
آرمان: امیر محبیان
این روزها اصول‌گرایان بیشتر از آن که دولت را مورد هدف قرار دهند، به فکر انتخابات هستند و تا ذهن یاری می‌کند دسته و گروه اصول‌گراست که به عناوین مختلف مثل یکتا، جمنا، پایداری و... فعالیت می‌کنند. اصول‌گرایان با تجربه تلخ شکست در انتخابات ۹۲ و ۹۴ این مهم را دریافته‌اند که راز پیروزی بر رقیب در اتحاد است اما اتحاد نیز بایسته‌ها و مولفه‌هایی دارد که مهم‌ترین آن را می‌توان داشتن لیدریا رهبر برای حزب یا جریان دانست، موضوعی که هر قدر اصلاح‌طلبان را به هم نزدیک می‌کند اما اصول‌گرایان را به همان اندازه از هم دور می‌کند.
وحدت برای اصول‌گرایان کیمیا شده است. اصول‌گرایانی که زمانی جامعتین را محور تصمیمات خود قرار می‌دادند، اکنون از آن عبور کرده و به جمنا رسیده‌اند. اشخاصی از دولت قبل، مجلس گذشته و برخی شکست‌خوردگان انتخابات ۹۲ گردهم جمع شدند تا برای انتخابات ۹۶ برنامه‌ریزی کنند.
تکثر میان اصول‌گرایان به حدی رسیده که برای رساندن آنها به وحدت ۲ عنصر کاریزمای جامعتین (یعنی پذیرش بی‌چند و چون اصول‌گرایان) و نیز توان گره‌گشایی بسیار قدرتمندی لازم بود. متأسفانه کاریزمای جامعتین از درون اصول‌گرایان توسط گروه‌های نوپدید و از بیرون توسط اصلاح‌طلبان و شکست‌های پی‌درپی سیاسی، صدمه دید و توان گره‌گشایی هم با فوت مرحومان آیت‌ا... مهدوی و عسگراولادی صدمه خورد و هنوز احیا نشده است.
الان نخبگان از ناکارآمدی دولت روحانی در حل مسائل گله‌مندند، طبقات بالا و متوسط از گردش مالی ضعیف صدمه خورده‌اند و طبقات پایین هم احساس می‌کنند بی‌پناه هستند. این ذهنیت بخشی از جامعه است، حتی اگر دولت نپذیرد، همین افراد ناراضی باید رأی دهند. من تردیدی ندارم که دولت کارهای مهمی در حوزه سیاست خارجی و بهداشت و حتی نفت انجام داده است ولی ناتوانی در حد فلج در دفاع از کارکرد خود باعث ایجاد این ذهنیت شده و دولت را شدیداً آسیب‌پذیر کرده است،
آرمان: مشکل اصول‌گرایان این است آنچه را که خود تشخیص می‌دهند تکلیف شرعی می‌دانند. نظرات دیگران را بر حق ندانسته و آنها را بر مدار تکلیف شرعی تلقی نمی‌کنند. بنابراین تا هنگامی که چنین نگرشی در اردوگاه اصول‌گرایان وجود داشته باشد به‌طور قطع این جریان به اجماع نخواهد رسید
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع وحشت از تخاصم باندی و انفجار اجتماعی در جریان نمایش انتخابات به‌صورتهای مختلف ابراز شده است:
جوان: لزوم واقع‌گرایی در اردوگاه اصلاحات
هر زمانی که مشی اصلاح‌طلبی سررشته امور کشور را در دست گرفته برخلاف عرف اجتماعی و مسیر قانونی و همسو با دشمنان نظام قدم برداشته و به ساختارشکنی پرداخته است. حافظه مردم هرگز این موارد را از یاد نخواهد برد: «طرح براندازی پارلمانی»، «طرح حاکمیت دوگانه و رفراندم برای جمهوری منهای ولایت‌فقیه»، «حملات سازمان‌یافته شخصیت‌های اصلاحاتی و روزنامه‌های زنجیره‌یی علیه مقدسات نظام و ارزش‌های حیاتی»، «طرح رسمی اسلام ستیزی در مجامع دانشجویی در سراسر کشور»، «تلاش برای حذف گفتمان انقلاب اسلامی»، «تلاش برای تحریف انقلاب و تاریخی خواندن اندیشه‌های ناب حضرت امام خمینی (ره) »، «فتنه کوی دانشگاه در ۱۸ تیرماه ۷۸»، «درگیریهای نمایندگان دوره اول شورای اسلامی شهر تهران»، «نطق‌های جنجالی و ساختارشکنانه نمایندگان مجلس ششم»، «انواع جاسوسی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی برای سرویس‌های اطلاعاتی دشمن»، «کودتای آمریکایی و فتنه سبز اموی در سال ۸۸»، «درخواست از دشمن برای تشدید تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران» و...
جوان:سرمقاله: کدام رقابت؟
وقتی به سمت انتخابات حرکت می‌کنیم احساس روانی کاهش آرامش بیشتر حس می‌شود و بسیاری نگران آنند که در فردای انتخابات صندوق پایان‌دهنده و فصل‌الخطاب نباشد...
همانگونه که عده‌یی رقابت را فرصتی برای تقویت نظام می‌دانند عده‌یی دیگر انتخابات را محل مناسبی جهت معارضه با نظام می‌دانند
برخی از رقابتها در ایران بر سر چیستی نظام است، برخی به‌خاطر حذف یا تقویت جوهره انقلابی حاکمیت به میدان رقابت می‌آیند، برخی سیاستهای کلی نظام را آماج حملات قرار می‌دهند و برخی آرمانهای انقلاب را هدف سلبی یا ایجابی خود در تبلیغات می‌دانند.
بدون تردید برخی عرصه انتخابات را بستر تحریک اجتماعی می‌دانند که ممکن است از آن سود ببرند یا این‌که حاکمیت برای پیشگیری از سود آنان رفتاری نماید که القای امنیتی شدن فضا را تبلیغ کنند. این رقابت از جنس رقابت با رقیب نیست که رقابت با خود نظام است.
روزنامه‌های باند رفسنجانی نسبت به بحرانهای اجتماعی و نمایش انتخابات در پیش رو هشدار داده‌اند:
شرق:عبدالله نوری: ما باید به واقعیت خارجی نگاه کنیم. شرایط کشور فوق‌العاده پیچیده است. در چنین شرایطی، برای اصلاح‌طلبان تأمین حقوق بنیادی‌تر، مانند حق حیات و بهره‌بردن از شرایط زیستی و معیشتی حداقلی نسبت به برخی حقوق دیگر، مانند آزادی‌های سیاسی از اولویت بیشتری برخوردار است.
ابراز نگرانی از گزارش حقوق‌بشر وزارت‌خارجه آمریکا در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران در اغلب روزنامه‌های حکومتی انعکاس یافته است:
سیاست روز: همه این اقدامات در یک اتاق فکر تنظیم می‌شوند اما از طریق نهادهای گوناگون پیگیری می‌شوند و هنوز چند روزی از حمله پر شدت آمریکایی‌ها بر موضع ایران در برجام نمی‌گذرد.
با نگاهی به این روند طولانی مشاهده می‌کنیم که موضوع دفاع از امنیت ملی، تکنولوژی‌های برتر و حقوق‌بشر در سه زمینه حقوق بانوان، حقوق کودکان و حقوق زندانیان در دستور کار محافل ضدایرانی در آمریکا قرار دارند.
مردم‌سالاری: اتهام‌زنی آمریکا نسبت به ایران صرفاً به‌خاطر مواضع مستقل ایران در مسائل منطقه تلقی می‌شود و آمریکا در جایگاهی نیست که بتواند در خصوص حقوق‌بشر در ایران اظهارنظر کند.
وقایع اتفاقیه: این‌که آمریکایی‌ها از انتشار این گزارش سالانه در ارتباط با وضعیت حقوق‌بشر در ایران چه هدفی را دنبال می‌کنند، مسأله‌ای بسیار جدی است که باید مورد توجه قرار گیرد. به‌ویژه در شرایطی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری جدید آمریکا، مواضع ضدایرانی خود را با صراحت تمام اظهار می‌کند، ارائه این گزارش ضدایرانی بیش از سال‌های گذشته قابل تأمل است.
حمایت: بر کسی پوشیده نیست که نظام سلطه به‌دنبال حل مسائل خود با جمهوری اسلامی نیست، بلکه به‌دنبال حل کردن انقلاب اسلامی در بهانه‌های ساختگی خود است؛ بهانه‌هایی از جنس حرف زور که یک روز با مسأله هسته‌ای، توان موشکی و دفاع از جبهه مقاومت مطرح می‌شود و روز دیگر با گزارشهای جهت‌دار و مشوش حقوق‌بشری!
اول) حمله به یک جبهه به بهانه دفاع از مجلس
«برای من جالب است برخی تشکل‌هایی که تازگی‌ها هم به وجود آمده و در فضای انتخابات فعالیت می‌کنند با یک بیان بی‌ادبانه نسبت به مجلس حرفهای نادرست می‌زنند.»
دوم) بگم بگم‌های آقای رئیس
«مجلس زبان دارد و حرف خواهد زد و اینطور نیست که شما به‌خاطر انتخابات حرفهای خلافی بزنید و کسی چیزی به شما نگوید. ضمناً سابقه برخی از این آقایان در مجلس و دریافتی‌هایشان از مجلس مشخص است و وجود دارد و ما می‌دانیم چگونه بوده‌اند و چگونه دریافت کرده‌اند.»
این بخش سخنان آقای رئیس هم بوی فضاسازی انتخاباتی می‌دهد. آقای لاریجانی در نقد مقاصد انتخاباتی سخن می‌گوید و اتفاقاً خودشان به‌صورتی انشاءالله کاملاً خودجوش جهت‌گیری انتخاباتی دارد. اما در این جمله نکته مهم‌تری وجود دارد. آن هم استفاده از ادبیات «بگم بگم» ی که متأسفانه در بین اغلب مسئولان ما (که همه منتقدش هستند) امری رایج است. آقای لاریجانی منتقدان مصوبه مجلس را به میزان «دریافتی‌هایشان از مجلس» حواله می‌دهد، اما ظاهراً فراموش کرده‌اند که اگر این منتقدان دیروزِ روزگار، نماینده بوده‌اند، آقای لاریجانی و نواب‌رئیس مجلس دهم که نماینده بوده‌اند، هستند و احتمالاً خواهند بود.
کیهان: با ادامه واکنش‌ها به مصوبه عجیب و جنجال برانگیز مجلس در رابطه با قانونی کردن حقوقهای نجومی مدیران، مجلس شورای اسلامی در جلسه علنی دیروز از این مصوبه عقب‌نشینی کرد.
جوان: مجلس دیروز از مصوبه سقف 24 میلیونی حقوق برخی از مشاغل دولتی عقب نشست اما رئیس مجلس روز آرامی نداشت.
او که زمانی رئیس‌جمهور وقت را به‌خاطر «بگم بگم» هایش شماتت می‌کرد، دیروز خود منتقدان این مصوبه را به ایجاد «جو ناجوانمردانه علیه مجلس» و «جانماز آب‌کشی» متهم و تهدید کرد: «به حساب این قضیه خواهیم رسید»! البته علی لاریجانی با کنایه فهماند که از چه کسانی عصبانی است اما مردم در شبکه‌های اجتماعی دیروز به این سخنان رئیس مجلس واکنش نشان دادند و نوشتند: «تو هم که بگم بگم می‌کنی!»
حمله روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع در مورد برنامه‌های اقتصادی دولت حسن روحانی قبل از هر چیز شکاف در رأس نظام و بی‌توجهی به حرفهای خامنه‌ای را بارز کرده است:
رسالت: سید مصطفی میرسلیم: اغلب سیاستهای کلی ابلاغی رهبری معطل مانده است
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به این‌که تقریباً اغلب سیاستهای کلی ابلاغ شده توسط مقام معظم رهبری معطل مانده است، گفت: آرمانهای انقلاب تعریف شده و به‌دنبال آن سیاست هم تدوین شده و ما باید به‌دنبال آن برای اجرا، برنامه‌ریزی می‌کردیم که این برنامه‌ریزی صورت نگرفته لذا جفا شده است.
تقریبا یک‌هزار و سیصد بند از این سیاست‌ها ابلاغ شده ولی متأسفانه اغلب آنها معطل مانده و به اجرا گذاشته نشده است.
رسالت: انقلاب اقتصادی چه شد؟
10سال از ابلاغ سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی می‌گذرد آن هنگام که این سیاست‌ها اعلام شد. اقتصاددانان کشور و نیز مسئولان دولتی با برپایی همایش‌ها و مصاحبه‌ها ترجیع‌بند سخنانشان این بود که؛ «یک انقلاب عظیم اقتصادی با اجرای سیاستهای کلی اصل 44 قانون اساسی در راه است.» اکنون وزیر اقتصاد ناامیدانه فریاد می‌زند؛ «اقتصاد دولتی و شرکت دولتی یعنی حقوق نجومی، سفر خارجی و مفسده استخدام رفقا.»
روزنامه‌های حکومتی در مطالب خود هر یک شکافها و معضلات باند رقیب را در جنگ انتخابات برجسته کرده است:
آرمان: امیر محبیان
این روزها اصول‌گرایان بیشتر از آن که دولت را مورد هدف قرار دهند، به فکر انتخابات هستند و تا ذهن یاری می‌کند دسته و گروه اصول‌گراست که به عناوین مختلف مثل یکتا، جمنا، پایداری و... فعالیت می‌کنند. اصول‌گرایان با تجربه تلخ شکست در انتخابات ۹۲ و ۹۴ این مهم را دریافته‌اند که راز پیروزی بر رقیب در اتحاد است اما اتحاد نیز بایسته‌ها و مولفه‌هایی دارد که مهم‌ترین آن را می‌توان داشتن لیدریا رهبر برای حزب یا جریان دانست، موضوعی که هر قدر اصلاح‌طلبان را به هم نزدیک می‌کند اما اصول‌گرایان را به همان اندازه از هم دور می‌کند.
وحدت برای اصول‌گرایان کیمیا شده است. اصول‌گرایانی که زمانی جامعتین را محور تصمیمات خود قرار می‌دادند، اکنون از آن عبور کرده و به جمنا رسیده‌اند. اشخاصی از دولت قبل، مجلس گذشته و برخی شکست‌خوردگان انتخابات ۹۲ گردهم جمع شدند تا برای انتخابات ۹۶ برنامه‌ریزی کنند.
تکثر میان اصول‌گرایان به حدی رسیده که برای رساندن آنها به وحدت ۲ عنصر کاریزمای جامعتین (یعنی پذیرش بی‌چند و چون اصول‌گرایان) و نیز توان گره‌گشایی بسیار قدرتمندی لازم بود. متأسفانه کاریزمای جامعتین از درون اصول‌گرایان توسط گروه‌های نوپدید و از بیرون توسط اصلاح‌طلبان و شکست‌های پی‌درپی سیاسی، صدمه دید و توان گره‌گشایی هم با فوت مرحومان آیت‌ا... مهدوی و عسگراولادی صدمه خورد و هنوز احیا نشده است.
الان نخبگان از ناکارآمدی دولت روحانی در حل مسائل گله‌مندند، طبقات بالا و متوسط از گردش مالی ضعیف صدمه خورده‌اند و طبقات پایین هم احساس می‌کنند بی‌پناه هستند. این ذهنیت بخشی از جامعه است، حتی اگر دولت نپذیرد، همین افراد ناراضی باید رأی دهند. من تردیدی ندارم که دولت کارهای مهمی در حوزه سیاست خارجی و بهداشت و حتی نفت انجام داده است ولی ناتوانی در حد فلج در دفاع از کارکرد خود باعث ایجاد این ذهنیت شده و دولت را شدیداً آسیب‌پذیر کرده است،
آرمان: مشکل اصول‌گرایان این است آنچه را که خود تشخیص می‌دهند تکلیف شرعی می‌دانند. نظرات دیگران را بر حق ندانسته و آنها را بر مدار تکلیف شرعی تلقی نمی‌کنند. بنابراین تا هنگامی که چنین نگرشی در اردوگاه اصول‌گرایان وجود داشته باشد به‌طور قطع این جریان به اجماع نخواهد رسید
در روزنامه‌های باند ولی‌فقیه ارتجاع وحشت از تخاصم باندی و انفجار اجتماعی در جریان نمایش انتخابات به‌صورتهای مختلف ابراز شده است:
جوان: لزوم واقع‌گرایی در اردوگاه اصلاحات
هر زمانی که مشی اصلاح‌طلبی سررشته امور کشور را در دست گرفته برخلاف عرف اجتماعی و مسیر قانونی و همسو با دشمنان نظام قدم برداشته و به ساختارشکنی پرداخته است. حافظه مردم هرگز این موارد را از یاد نخواهد برد: «طرح براندازی پارلمانی»، «طرح حاکمیت دوگانه و رفراندم برای جمهوری منهای ولایت‌فقیه»، «حملات سازمان‌یافته شخصیت‌های اصلاحاتی و روزنامه‌های زنجیره‌یی علیه مقدسات نظام و ارزش‌های حیاتی»، «طرح رسمی اسلام ستیزی در مجامع دانشجویی در سراسر کشور»، «تلاش برای حذف گفتمان انقلاب اسلامی»، «تلاش برای تحریف انقلاب و تاریخی خواندن اندیشه‌های ناب حضرت امام خمینی (ره) »، «فتنه کوی دانشگاه در ۱۸ تیرماه ۷۸»، «درگیریهای نمایندگان دوره اول شورای اسلامی شهر تهران»، «نطق‌های جنجالی و ساختارشکنانه نمایندگان مجلس ششم»، «انواع جاسوسی سیاسی، فرهنگی و اقتصادی برای سرویس‌های اطلاعاتی دشمن»، «کودتای آمریکایی و فتنه سبز اموی در سال ۸۸»، «درخواست از دشمن برای تشدید تحریم‌ها علیه جمهوری اسلامی ایران» و...
جوان:سرمقاله: کدام رقابت؟
وقتی به سمت انتخابات حرکت می‌کنیم احساس روانی کاهش آرامش بیشتر حس می‌شود و بسیاری نگران آنند که در فردای انتخابات صندوق پایان‌دهنده و فصل‌الخطاب نباشد...
همانگونه که عده‌یی رقابت را فرصتی برای تقویت نظام می‌دانند عده‌یی دیگر انتخابات را محل مناسبی جهت معارضه با نظام می‌دانند
برخی از رقابتها در ایران بر سر چیستی نظام است، برخی به‌خاطر حذف یا تقویت جوهره انقلابی حاکمیت به میدان رقابت می‌آیند، برخی سیاستهای کلی نظام را آماج حملات قرار می‌دهند و برخی آرمانهای انقلاب را هدف سلبی یا ایجابی خود در تبلیغات می‌دانند.
بدون تردید برخی عرصه انتخابات را بستر تحریک اجتماعی می‌دانند که ممکن است از آن سود ببرند یا این‌که حاکمیت برای پیشگیری از سود آنان رفتاری نماید که القای امنیتی شدن فضا را تبلیغ کنند. این رقابت از جنس رقابت با رقیب نیست که رقابت با خود نظام است.
روزنامه‌های باند رفسنجانی نسبت به بحرانهای اجتماعی و نمایش انتخابات در پیش رو هشدار داده‌اند:
شرق:عبدالله نوری: ما باید به واقعیت خارجی نگاه کنیم. شرایط کشور فوق‌العاده پیچیده است. در چنین شرایطی، برای اصلاح‌طلبان تأمین حقوق بنیادی‌تر، مانند حق حیات و بهره‌بردن از شرایط زیستی و معیشتی حداقلی نسبت به برخی حقوق دیگر، مانند آزادی‌های سیاسی از اولویت بیشتری برخوردار است.
ابراز نگرانی از گزارش حقوق‌بشر وزارت‌خارجه آمریکا در مورد وضعیت حقوق‌بشر در ایران در اغلب روزنامه‌های حکومتی انعکاس یافته است:
سیاست روز: همه این اقدامات در یک اتاق فکر تنظیم می‌شوند اما از طریق نهادهای گوناگون پیگیری می‌شوند و هنوز چند روزی از حمله پر شدت آمریکایی‌ها بر موضع ایران در برجام نمی‌گذرد.
با نگاهی به این روند طولانی مشاهده می‌کنیم که موضوع دفاع از امنیت ملی، تکنولوژی‌های برتر و حقوق‌بشر در سه زمینه حقوق بانوان، حقوق کودکان و حقوق زندانیان در دستور کار محافل ضدایرانی در آمریکا قرار دارند.
مردم‌سالاری: اتهام‌زنی آمریکا نسبت به ایران صرفاً به‌خاطر مواضع مستقل ایران در مسائل منطقه تلقی می‌شود و آمریکا در جایگاهی نیست که بتواند در خصوص حقوق‌بشر در ایران اظهارنظر کند.
وقایع اتفاقیه: این‌که آمریکایی‌ها از انتشار این گزارش سالانه در ارتباط با وضعیت حقوق‌بشر در ایران چه هدفی را دنبال می‌کنند، مسأله‌ای بسیار جدی است که باید مورد توجه قرار گیرد. به‌ویژه در شرایطی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری جدید آمریکا، مواضع ضدایرانی خود را با صراحت تمام اظهار می‌کند، ارائه این گزارش ضدایرانی بیش از سال‌های گذشته قابل تأمل است.
حمایت: بر کسی پوشیده نیست که نظام سلطه به‌دنبال حل مسائل خود با جمهوری اسلامی نیست، بلکه به‌دنبال حل کردن انقلاب اسلامی در بهانه‌های ساختگی خود است؛ بهانه‌هایی از جنس حرف زور که یک روز با مسأله هسته‌ای، توان موشکی و دفاع از جبهه مقاومت مطرح می‌شود و روز دیگر با گزارشهای جهت‌دار و مشوش حقوق‌بشری!
