با توجه به هزینه بالای دارو و درمان، سالانه بخشی از مردم به‌خاطر تأمین هزینه‌های کمرشکن درمان به زیر خط فقر سقوط می‌کنند.
عدم تأمین بودجه بهداشت و درمان توسط دولت ضد‌مردمی نیز به این وضعیت ضریب می‌زند.
کسری بودجه وزارت بهداشت هر سال به سال بعد منتقل می‌شود که دودش به چشم مردمی که مجبورند در برابر خدمات بی‌کیفیت‌تر، هزینه بالاتری را بپردازند، می‌رود.
بسیاری از مردم در شهرها و روستاها به‌ویژه در مناطق دور افتاده شهری از حداقل امکانات بهداشتی و درمانی محرومند. بسیاری از شهرهای اطراف تهران از حداقل امکانات بهداشتی محروم هستند و حتی یک تخت بیمارستانی ندارند.
در جای جای کشور وضعیت بهداشت و درمان به حدی آشفته و هرج و مرج در نظام سلامت کشور به جایی رسیده است که به‌دلیل عدم رسیدگی به بیمارستانهای کشور اکثر آنها فرسوده شده‌اند. بحران فرسودگی بیمارستانها آن‌چنان حاد است که یکی از نمایندگان مجلس ارتجاع می‌گوید 60 درصد بیمارستانهای کشور فرسوده است.
خبرگزاری مجلس رژیم 23فروردین 95 ازقول این نماینده مجلس ارتجاع می‌نویسد: «اگر نوسازی این مراکز در دستور کار قرار نگیرد، باید منتظر خسارتهای جبران ناپذیری پس از وقوع بحران بود».
نماینده مجلس رژیم از اصفهان در ادامه گفتگویش با خبرگزاری مجلس رژیم به وضعیت بیمارستانهای استان اصفهان اشاره می‌کند که در این استان تنها 4 بیمارستان نو وجود دارد و سایر بیمارستان قدیمی و فرسوده است.
رئیس سازمان نظام پزشکی رژیم نیز با هشدار نسبت به فرسودگی بیمارستانهای کشور در مواقع بحرانی می‌گوید، بیمارستانها در مواقع بحران خود بحران خیز و آسیب پذیر هستند.
این مهره حکومتی با یادآوری این‌که دولت و مجلس رژیم باید از حادثه پلاسکو درس عبرت بگیرند اضافه می‌کند: ”فرصت خوبی است که دولت و مجلس از حادثه پلاسکو درس عبرت بگیرند و برای ایمنی بیمارستانها اقدام کنند“.
شهلا میرگلو بیات عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس رژیم نیز ضمن اذعان به فرسودگی بیمارستانهای کشور می‌گوید: «فرسودگی علاوه بر این‌که از نظر امنیت جانی می‌تواند در حوادثی نظیر زلزله جان بیماران را به خطر بیندازد، در مسایل روحی و روانی نیز می‌تواند، روند سلامتی بیماران را با موانع جدی روبه‌رو سازد». (روزنامه مزایده مناقصه 25فروردین 96)
سایت حکومتی قدس آنلاین 13بهمن 95 ضمن مقایسه بیمارستانهای کشور با ساختمان پلاسکو می‌نویسد: «نباید منتظر ماند تا حادثه‌یی ناخوشایند ما را به پاسخ این پرسش برساند که چرا دیر اقدام کردیم! حادثه ریزش ساختمان قدیمی و فرسوده پلاسکو مشت نمونه خروار از وضعیت ساختمانهایی است که نمونه آن در کشورمان کم نیست و تنها به مراکز تجاری نیز ختم نمی‌شود و شامل بیمارستانها و مراکز آموزشی و مدارس نیز می‌شود ولی انگار زنگ خطر برای گوش برخی مسئولان چندان ناخوشایند نیست».
وضعیت تختهای بیمارستانی نیز به‌غایت اسفناک است، به گونه‌یی که بسیاری از از تختهای بیمارستانها فرسوده و غیرقابل بازسازی هستند.
خبرگزاری صدا و سیما 5بهمن 95 به‌نقل از قائم‌مقام وزیر بهداشت رژیم از فرسودگی 45 درصد تختهای بیمارستانی کشور که ارزش بهسازی ندارند خبر می‌دهند.
این رسانه حکومتی به‌نقل از قائم‌مقام وزیر بهداشت رژیم می‌نویسد: ”در تهران وضعیت بدتر است، به‌طوری که در سال 86، هشتاد و هفت درصد تختهای بیمارستانی فرسوده بود که امسال به 75 درصد کاهش یافته است“.
این رسانه حکومتی در ادامه می‌نویسد: ”نگاهی به وضعیت بیمارستانهای کشور بیانگر این است که متوسط عمر ۵۷۰ بیمارستان دولتی کشور، بالای ۳۵ سال است، بیمارستانهایی با سازه‌هایی ضعیف به‌لحاظ ایمنی. این در شرایطی است که ۸۷ بیمارستان کشور قدمتی برابر یا بیش از ساختمان پلاسکو دارند“.
در چنین شرایطی است که بیماران کشور، ناگزیرند با این وضعیت بسازند و در ساختمانهای فرسوده و ناایمن بیمارستانها و روی تختهایی که حتی ارزش بهسازی ندارند دوران بیماری را بگذرانند، در حالی‌که بخش عمده‌ای از بودجه کشور خرج سرکوب در داخل و جنگ‌افروزی در منطقه می‌شود.
عدم تأمین بودجه بهداشت و درمان توسط دولت ضد‌مردمی نیز به این وضعیت ضریب می‌زند.
کسری بودجه وزارت بهداشت هر سال به سال بعد منتقل می‌شود که دودش به چشم مردمی که مجبورند در برابر خدمات بی‌کیفیت‌تر، هزینه بالاتری را بپردازند، می‌رود.
بسیاری از مردم در شهرها و روستاها به‌ویژه در مناطق دور افتاده شهری از حداقل امکانات بهداشتی و درمانی محرومند. بسیاری از شهرهای اطراف تهران از حداقل امکانات بهداشتی محروم هستند و حتی یک تخت بیمارستانی ندارند.
در جای جای کشور وضعیت بهداشت و درمان به حدی آشفته و هرج و مرج در نظام سلامت کشور به جایی رسیده است که به‌دلیل عدم رسیدگی به بیمارستانهای کشور اکثر آنها فرسوده شده‌اند. بحران فرسودگی بیمارستانها آن‌چنان حاد است که یکی از نمایندگان مجلس ارتجاع می‌گوید 60 درصد بیمارستانهای کشور فرسوده است.
خبرگزاری مجلس رژیم 23فروردین 95 ازقول این نماینده مجلس ارتجاع می‌نویسد: «اگر نوسازی این مراکز در دستور کار قرار نگیرد، باید منتظر خسارتهای جبران ناپذیری پس از وقوع بحران بود».
نماینده مجلس رژیم از اصفهان در ادامه گفتگویش با خبرگزاری مجلس رژیم به وضعیت بیمارستانهای استان اصفهان اشاره می‌کند که در این استان تنها 4 بیمارستان نو وجود دارد و سایر بیمارستان قدیمی و فرسوده است.
رئیس سازمان نظام پزشکی رژیم نیز با هشدار نسبت به فرسودگی بیمارستانهای کشور در مواقع بحرانی می‌گوید، بیمارستانها در مواقع بحران خود بحران خیز و آسیب پذیر هستند.
این مهره حکومتی با یادآوری این‌که دولت و مجلس رژیم باید از حادثه پلاسکو درس عبرت بگیرند اضافه می‌کند: ”فرصت خوبی است که دولت و مجلس از حادثه پلاسکو درس عبرت بگیرند و برای ایمنی بیمارستانها اقدام کنند“.
شهلا میرگلو بیات عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس رژیم نیز ضمن اذعان به فرسودگی بیمارستانهای کشور می‌گوید: «فرسودگی علاوه بر این‌که از نظر امنیت جانی می‌تواند در حوادثی نظیر زلزله جان بیماران را به خطر بیندازد، در مسایل روحی و روانی نیز می‌تواند، روند سلامتی بیماران را با موانع جدی روبه‌رو سازد». (روزنامه مزایده مناقصه 25فروردین 96)
سایت حکومتی قدس آنلاین 13بهمن 95 ضمن مقایسه بیمارستانهای کشور با ساختمان پلاسکو می‌نویسد: «نباید منتظر ماند تا حادثه‌یی ناخوشایند ما را به پاسخ این پرسش برساند که چرا دیر اقدام کردیم! حادثه ریزش ساختمان قدیمی و فرسوده پلاسکو مشت نمونه خروار از وضعیت ساختمانهایی است که نمونه آن در کشورمان کم نیست و تنها به مراکز تجاری نیز ختم نمی‌شود و شامل بیمارستانها و مراکز آموزشی و مدارس نیز می‌شود ولی انگار زنگ خطر برای گوش برخی مسئولان چندان ناخوشایند نیست».
وضعیت تختهای بیمارستانی نیز به‌غایت اسفناک است، به گونه‌یی که بسیاری از از تختهای بیمارستانها فرسوده و غیرقابل بازسازی هستند.
خبرگزاری صدا و سیما 5بهمن 95 به‌نقل از قائم‌مقام وزیر بهداشت رژیم از فرسودگی 45 درصد تختهای بیمارستانی کشور که ارزش بهسازی ندارند خبر می‌دهند.
این رسانه حکومتی به‌نقل از قائم‌مقام وزیر بهداشت رژیم می‌نویسد: ”در تهران وضعیت بدتر است، به‌طوری که در سال 86، هشتاد و هفت درصد تختهای بیمارستانی فرسوده بود که امسال به 75 درصد کاهش یافته است“.
این رسانه حکومتی در ادامه می‌نویسد: ”نگاهی به وضعیت بیمارستانهای کشور بیانگر این است که متوسط عمر ۵۷۰ بیمارستان دولتی کشور، بالای ۳۵ سال است، بیمارستانهایی با سازه‌هایی ضعیف به‌لحاظ ایمنی. این در شرایطی است که ۸۷ بیمارستان کشور قدمتی برابر یا بیش از ساختمان پلاسکو دارند“.
در چنین شرایطی است که بیماران کشور، ناگزیرند با این وضعیت بسازند و در ساختمانهای فرسوده و ناایمن بیمارستانها و روی تختهایی که حتی ارزش بهسازی ندارند دوران بیماری را بگذرانند، در حالی‌که بخش عمده‌ای از بودجه کشور خرج سرکوب در داخل و جنگ‌افروزی در منطقه می‌شود.
