«راه رفتن روی اعصاب فقرا و تهیدستان». (سرمقاله روزنامه ابتکار- 11 اردیبهشت 96)، این از جمله حملات امروز رسانههای باند روحانی به باند رقیب است. متقابلاً «تبدیل دروازهٴ واردات به اتوبان» هم از جمله هشدارهای روزنامههای باند خامنهای به روحانی است. این دست روکنی متقابل بعد از مناظرهٴ روز جمعه بالاتر گرفته است. مثلاً روزنامه حکومتی ابتکار در سرمقاله امروزش11 اریبهشت نوشته است: «کاش از سوی مدیریت سیاسی جامعه راهی پیدا میشد که کاندیداها جامعه را به سوی پرتگاهها نکشانند».
ظاهراً این هشدار، جوابی به حرفهای روز 10اردیبهشت 96 پاسدار قالیباف است که در تلویزیون رژیم گفت: «افرادی در جامعه پیدا میشوند که این افراد با قانونشکنی یا با استفاده از خلاهای قانونی و بعضاً با یک رانت یا اطلاعات خاصی که اینها به دست میآورند یک فرصت بزرگی را درست میکنند بدون اینکه زحمت بکشند بدون اینکه کاری بکنند، منفعتهای بسیار زیادی را میبرند».
در یک نمونهٴ دیگر کیهان خامنهای روز یازدهم اردیبهشت 96 بار دیگر موضوع حقوقهای نجومی و رانت خواران را مطرح کرده و در مطلبی تحت عنوان «کدام نامزد شایستهتر است، نوشته: «اگر قرارشد مثلاً با سفارش فلان عنصر متنفّذ در دولت، مدیران ویژهخوار در بانک ملت و تجارت و رفاه کارگران و... منصوب شوند - و حقوق و پاداشهای 30 تا 734 میلیون تومانی بگیرند- معلوم است که این قبیل افراد چگونه مدیریت میکنند و یک قلم خروجی آنها میشود بالغ بر 5هزار میلیارد تومان زیان سهامداران دو بانک در بورس طی سال گذشته؛ یا 11هزار میلیارد تومان غارت امانت معلمان در صندوق ذخیره فرهنگیان! این خیانتها را نمیشود با افزایش حقوق ناگهانی و شب انتخاباتی مستمری بگیران و کارگران و فرهنگیان جبران کرد».
همچنین میرسلیم مهرهٴ باند فاشیستی مؤتلفه در جنگ انتخابات با لاپوشانی سهم نهادها و نیروهای زیر دست ولیفقیه، سهم دولت روحانی از چپاول را برجسته میکند و چنین آدرس میدهد:
«اصل بیت المال در دست قوه مجریه است. سالی هشتصد هزار نهصد هزار میلیارد تومان. برای امسال بیش از هزار هزار میلیارد تومان... .. قوه مجریه باید آماده باشد که خود اولاً پیشگیرانه برخورد کند با مفاسد که تا حالا هیچکدام از مسئولان قوه مجریه، چنین ارادهیی را از خودشان نشان ندادهاند.
از آن طرف یک مهره باند رفسنجانی با اذعان به پوشال بودن چاره اندیشیهای رژیم تحت عنوان برنامه ششم، گوشهیی از فضاحت و کارنامه نزدیک به ۴دهه چپاول نظام را روی دایره میریزد و میگوید: «الان تهدید درونی شدید داریم. یعنی خاکمون آبهای زیر زمینی مون آبهای سطحی مون جنگلمون. در حقیقت ایران داره به سمت یک جنگل سترون پیش میره. و آلوده. ... این مثل یک سرطانی است که به جان ایران افتاده باشه. و خاموشه. و موقعی بیدار میشه که خیلی چیزها از دست رفته باشه. بنابراین بحث بحث بحرانه. بحث تهدیده... .. من معتقدم برنامه ششم که یک مجموعه از آمالها و آرزهاست و انجام هم نخواهد شد، برنامه ششم فقط مختص بحث این بیماری داخلی ایران بود».
ظاهراً این هشدار، جوابی به حرفهای روز 10اردیبهشت 96 پاسدار قالیباف است که در تلویزیون رژیم گفت: «افرادی در جامعه پیدا میشوند که این افراد با قانونشکنی یا با استفاده از خلاهای قانونی و بعضاً با یک رانت یا اطلاعات خاصی که اینها به دست میآورند یک فرصت بزرگی را درست میکنند بدون اینکه زحمت بکشند بدون اینکه کاری بکنند، منفعتهای بسیار زیادی را میبرند».
در یک نمونهٴ دیگر کیهان خامنهای روز یازدهم اردیبهشت 96 بار دیگر موضوع حقوقهای نجومی و رانت خواران را مطرح کرده و در مطلبی تحت عنوان «کدام نامزد شایستهتر است، نوشته: «اگر قرارشد مثلاً با سفارش فلان عنصر متنفّذ در دولت، مدیران ویژهخوار در بانک ملت و تجارت و رفاه کارگران و... منصوب شوند - و حقوق و پاداشهای 30 تا 734 میلیون تومانی بگیرند- معلوم است که این قبیل افراد چگونه مدیریت میکنند و یک قلم خروجی آنها میشود بالغ بر 5هزار میلیارد تومان زیان سهامداران دو بانک در بورس طی سال گذشته؛ یا 11هزار میلیارد تومان غارت امانت معلمان در صندوق ذخیره فرهنگیان! این خیانتها را نمیشود با افزایش حقوق ناگهانی و شب انتخاباتی مستمری بگیران و کارگران و فرهنگیان جبران کرد».
همچنین میرسلیم مهرهٴ باند فاشیستی مؤتلفه در جنگ انتخابات با لاپوشانی سهم نهادها و نیروهای زیر دست ولیفقیه، سهم دولت روحانی از چپاول را برجسته میکند و چنین آدرس میدهد:
«اصل بیت المال در دست قوه مجریه است. سالی هشتصد هزار نهصد هزار میلیارد تومان. برای امسال بیش از هزار هزار میلیارد تومان... .. قوه مجریه باید آماده باشد که خود اولاً پیشگیرانه برخورد کند با مفاسد که تا حالا هیچکدام از مسئولان قوه مجریه، چنین ارادهیی را از خودشان نشان ندادهاند.
از آن طرف یک مهره باند رفسنجانی با اذعان به پوشال بودن چاره اندیشیهای رژیم تحت عنوان برنامه ششم، گوشهیی از فضاحت و کارنامه نزدیک به ۴دهه چپاول نظام را روی دایره میریزد و میگوید: «الان تهدید درونی شدید داریم. یعنی خاکمون آبهای زیر زمینی مون آبهای سطحی مون جنگلمون. در حقیقت ایران داره به سمت یک جنگل سترون پیش میره. و آلوده. ... این مثل یک سرطانی است که به جان ایران افتاده باشه. و خاموشه. و موقعی بیدار میشه که خیلی چیزها از دست رفته باشه. بنابراین بحث بحث بحرانه. بحث تهدیده... .. من معتقدم برنامه ششم که یک مجموعه از آمالها و آرزهاست و انجام هم نخواهد شد، برنامه ششم فقط مختص بحث این بیماری داخلی ایران بود».