کشتار کولبران ادامه دارد؟ هر روز خبر از کشته شدن شماری از کولبران زحمتکش در استانهای غربی کشور به‌خصوص کردستان و آذربایجان غربی می‌رسد. تبعات این کشتارها در فضای اجتماعی شهرهای غربی کشور و هموطنان ساکن در آنها چیست؟
در سرما و گرما، از صخره‌های سخت و کوههای سر به فلک کشیده عبور می‌کنند تا در آنسوی مرز لقمه نانی برای خانواده‌شان فراهم کنند. ناهمواریهای راه یک طرف و شقاوت و ناجوانمردیهای پاسداران خامنه‌ای در سویی دیگر زندگی آنان را تهدید می‌کند. طی روزهای گذشته ۴کولبر در ارومیه در منطقه چالدران به ضرب گلوله‌های پاسداران کشته و مجروح شدند. شب دوشنبه اول آبان، جمعی از کولبران در منطقه‌ی مرزی الوسان ارومیه در کمین پاسداران مرزی قرار گرفتند و بدون کمترین اخطار مورد هجوم وحشیانه آنان با مسلسل قرار گرفتند که یک کولبر به نام «ریبار نامی اربیلان» ۲۸ساله از اهالی روستای البیران جان خود را از دست داد و یک کولبر دیگر هم دچار جراحت شد.
در حادثه‌ی مشابهی در شب چهارشنبه ٣ آبان، بر اثر شلیک مستقیم پاسداران مرزی شهرستان چالدران منجر به کشته شدن یک کولبر به نام «مجید دلایی میلان» و زخمی شدن یک کولبر دیگر شد.
روز ۲۹مهر یک جوان کولبر دیگر در منطقه سردشت به دست پاسداران جنایتکار هنگ مرزی جان باخت. نام این کولبر زحمتکش که تنها ۲۴سال داشت پشتیوان معین بود.
در همین روز در شامگاه شنبه 29مهر، «محمد رسول خالدی» از اهالی بخش مرکزی شهرستان سردشت بر اثر شلیک مستقیم پاسداران هنگ مرزی قندول به‌شدت مجروح شد و به بیمارستانی در ارومیه منتقل شد. نیروهای هنگ مرزی در اطراف منطقه‌ی مرزی قندول سردشت بر روی جمعی از کولبران آتش گشودند که در نتیجه یک تن به‌شدت دچار جراحت شد.
هویت وی «محمد رسول خالدی» از اهالی بخش مرکزی شهرستان سردشت است که از ناحیه‌ی کمر زخمی شده و برای رسیدگی پزشکی به بیمارستانی در ارومیه منتقل شده است.
روز سه‌شنبه دوم آبان، در نتیجه تعقیب کولبران کُرد توسط پاسداران در سردشت، دو کولبر در پی سقوط از ارتفاعات به‌شدت مجروح شدند اما توسط پاسداران بازداشت شدند. یکی از کولبران زخمی شده به نام "شیروان ابراهیمی" فرزند کمال ٣٠ ساله بود که بر اثر سقوط از ارتفاع پایش شکست.
همین اخبار نشان می‌دهد که ظرف چند روز نزدیک به ۱۰کولبر هدف گلوله‌های مستقیم پاسداران در شهرهای کردنشین میهن و در نوار مرزی قرار گرفته بودند. در حالی که بارها کارگزاران رژیم گفته‌اند که به این جنایات رسیدگی کرده و به آنها خاتمه می‌دهند!
سوال این است که به چه چیزی رسیدگی کنند؟ آیا می‌خواهند جلوی پاسدارانی که جنایت می‌کنند را بگیرند؟ یا کار برای کولبران ایجاد کنند که اینطور برای لقمه نانی جان نکنند؟
فراموش نمی‌شود که روز سیزدهم شهریورماه ۹۶ قادر بهرامی ۴۵ساله و حیدر فرجی ۲۱ساله، در ارتفاعات مرزی شهرستان بانه با شلیک مستقیم پاسداران هنگ مرزی کشته شدند که اعتراضات گسترده‌یی در شهرهای مختلف کردستان و همبستگی عمومی را در تمام ایران در حمایت از کولبران به‌دنبال داشت. رژیم آخوندی ابتدا تقصیر را به گردن خود کولبران زحمتکش انداخت اما بلافاصله خانواده این کولبران دروغهای فرماندار رژیم در بانه را تکذیب کردند. اکبر جوهری، دادستان جنایتکار مرکز استان کردستان گفت: «زمانی که به سمت این دو کولبر شلیک شده، آنها در حال وارد کردن یک محموله قاچاق به داخل کشور بودند». اما خانواده و بستگان حیدر فرجی کولبر جانباخته، در مصاحبه‌هایشان گفتند: «اینها دروغ می‌گویند. فقط کوله پشتی داشتند که وسایل شخصی بود نان و روغن و قمقمه آب. اصلاً لب مرز نبودند بیش از ۵۰۰تا ۶۰۰متر با تابلوی ورود ممنوع فاصله داشتند».
بعد همین دادستان جنایتکار گفت متهمان یعنی کسانی که این کولبران را کشتند دستگیر شدند. الآن حدود دو ماه است که از آن واقعه می‌گذرد، اما هیچ خبری از این‌که بالاخره نتیجه چه شد وجود ندارد ضمن این‌که در بقیه موارد هم که سالها می‌گذرد همین وضعیت وجود داشته است.
واقعیت این است که رژیم آخوندی از یک طرف نیاز شدید به کشتار مردم کردستان و نواحی مرزی دارد و می‌خواهد با ایجاد رعب و وحشت کنترل خودش بر مناطق مرزی را حفظ کند و از طرف دیگر به‌دلیل ناتوانی در حل مشکلات اقتصادی اجتماعی جامعه، به‌خصوص در کردستان و شهرهای مرزی، هر روز بر تعداد کولبران هم اضافه می‌شود. بنابراین مثل بقیه چالشهای اجتماعی در سایر نقاط ایران رژیم آخوندی راه‌حل مشکلات جامعه را چیزی جز سرکوب نمی‌بیند.
به‌رغم این رفتار جنایتکارانه، رژیم مدعی شد که کولبران را ساماندهی کرده، بیمه می‌کند و حتی فرماندار بانه مدعی شد که ماهی ۵۰۰هزار تومان هم به آنها می‌دهد.
البته این ادعای مسخره در درون خود رژیم زیرآبش زده شد. روز ۲۲شهریور یکی از وکلای کولبران به نام احمدی‌نیاز در یک مصاحبه، اطلاعات ارائه شده از سوی فرماندار بانه را غیرواقعی خواند. او درباره ادعای پرداخت حقوق ماهانه ۵۰۰هزار تومان به کولبران گفت: «مشخص نیست این مبلغ از سوی کدام ارگان و به چه کسانی پرداخت می‌شود».
او بیمه کولبران را نیز وعده‌یی تبلیغاتی خواند و گفت: «بحث بیمه کولبران سال‌هاست مطرح است اما هنوز اقدامی برای آن انجام نشده. تنها هرازگاهی تبلیغاتی برای آن صورت می‌گیرد».
این عملکردهای رژیم که از یکطرف هیچ اقدامی برای ایجاد کار برای مردم و جوانان در کردستان و سایر شهرهای مرزی نمی‌کند و از طرف دیگر با شلیک و گلوله کولبرانی که می‌خواهند با زحمت و سختی نانی به دست بیاورند را می‌کشد، در کنار سایر جنایات رژیم در داخل شهرها و بیکاری گسترده جوانان باعث یک فضای انفجاری شدیدی در شهرهای مختلف ایران‌زمین شده است که چشم‌انداز سرنوشت ننگین و محتوم رژیم ولایت‌فقیه را نشان می‌دهد.
در سرما و گرما، از صخره‌های سخت و کوههای سر به فلک کشیده عبور می‌کنند تا در آنسوی مرز لقمه نانی برای خانواده‌شان فراهم کنند. ناهمواریهای راه یک طرف و شقاوت و ناجوانمردیهای پاسداران خامنه‌ای در سویی دیگر زندگی آنان را تهدید می‌کند. طی روزهای گذشته ۴کولبر در ارومیه در منطقه چالدران به ضرب گلوله‌های پاسداران کشته و مجروح شدند. شب دوشنبه اول آبان، جمعی از کولبران در منطقه‌ی مرزی الوسان ارومیه در کمین پاسداران مرزی قرار گرفتند و بدون کمترین اخطار مورد هجوم وحشیانه آنان با مسلسل قرار گرفتند که یک کولبر به نام «ریبار نامی اربیلان» ۲۸ساله از اهالی روستای البیران جان خود را از دست داد و یک کولبر دیگر هم دچار جراحت شد.
در حادثه‌ی مشابهی در شب چهارشنبه ٣ آبان، بر اثر شلیک مستقیم پاسداران مرزی شهرستان چالدران منجر به کشته شدن یک کولبر به نام «مجید دلایی میلان» و زخمی شدن یک کولبر دیگر شد.
روز ۲۹مهر یک جوان کولبر دیگر در منطقه سردشت به دست پاسداران جنایتکار هنگ مرزی جان باخت. نام این کولبر زحمتکش که تنها ۲۴سال داشت پشتیوان معین بود.
در همین روز در شامگاه شنبه 29مهر، «محمد رسول خالدی» از اهالی بخش مرکزی شهرستان سردشت بر اثر شلیک مستقیم پاسداران هنگ مرزی قندول به‌شدت مجروح شد و به بیمارستانی در ارومیه منتقل شد. نیروهای هنگ مرزی در اطراف منطقه‌ی مرزی قندول سردشت بر روی جمعی از کولبران آتش گشودند که در نتیجه یک تن به‌شدت دچار جراحت شد.
هویت وی «محمد رسول خالدی» از اهالی بخش مرکزی شهرستان سردشت است که از ناحیه‌ی کمر زخمی شده و برای رسیدگی پزشکی به بیمارستانی در ارومیه منتقل شده است.
روز سه‌شنبه دوم آبان، در نتیجه تعقیب کولبران کُرد توسط پاسداران در سردشت، دو کولبر در پی سقوط از ارتفاعات به‌شدت مجروح شدند اما توسط پاسداران بازداشت شدند. یکی از کولبران زخمی شده به نام "شیروان ابراهیمی" فرزند کمال ٣٠ ساله بود که بر اثر سقوط از ارتفاع پایش شکست.
همین اخبار نشان می‌دهد که ظرف چند روز نزدیک به ۱۰کولبر هدف گلوله‌های مستقیم پاسداران در شهرهای کردنشین میهن و در نوار مرزی قرار گرفته بودند. در حالی که بارها کارگزاران رژیم گفته‌اند که به این جنایات رسیدگی کرده و به آنها خاتمه می‌دهند!
سوال این است که به چه چیزی رسیدگی کنند؟ آیا می‌خواهند جلوی پاسدارانی که جنایت می‌کنند را بگیرند؟ یا کار برای کولبران ایجاد کنند که اینطور برای لقمه نانی جان نکنند؟
فراموش نمی‌شود که روز سیزدهم شهریورماه ۹۶ قادر بهرامی ۴۵ساله و حیدر فرجی ۲۱ساله، در ارتفاعات مرزی شهرستان بانه با شلیک مستقیم پاسداران هنگ مرزی کشته شدند که اعتراضات گسترده‌یی در شهرهای مختلف کردستان و همبستگی عمومی را در تمام ایران در حمایت از کولبران به‌دنبال داشت. رژیم آخوندی ابتدا تقصیر را به گردن خود کولبران زحمتکش انداخت اما بلافاصله خانواده این کولبران دروغهای فرماندار رژیم در بانه را تکذیب کردند. اکبر جوهری، دادستان جنایتکار مرکز استان کردستان گفت: «زمانی که به سمت این دو کولبر شلیک شده، آنها در حال وارد کردن یک محموله قاچاق به داخل کشور بودند». اما خانواده و بستگان حیدر فرجی کولبر جانباخته، در مصاحبه‌هایشان گفتند: «اینها دروغ می‌گویند. فقط کوله پشتی داشتند که وسایل شخصی بود نان و روغن و قمقمه آب. اصلاً لب مرز نبودند بیش از ۵۰۰تا ۶۰۰متر با تابلوی ورود ممنوع فاصله داشتند».
بعد همین دادستان جنایتکار گفت متهمان یعنی کسانی که این کولبران را کشتند دستگیر شدند. الآن حدود دو ماه است که از آن واقعه می‌گذرد، اما هیچ خبری از این‌که بالاخره نتیجه چه شد وجود ندارد ضمن این‌که در بقیه موارد هم که سالها می‌گذرد همین وضعیت وجود داشته است.
واقعیت این است که رژیم آخوندی از یک طرف نیاز شدید به کشتار مردم کردستان و نواحی مرزی دارد و می‌خواهد با ایجاد رعب و وحشت کنترل خودش بر مناطق مرزی را حفظ کند و از طرف دیگر به‌دلیل ناتوانی در حل مشکلات اقتصادی اجتماعی جامعه، به‌خصوص در کردستان و شهرهای مرزی، هر روز بر تعداد کولبران هم اضافه می‌شود. بنابراین مثل بقیه چالشهای اجتماعی در سایر نقاط ایران رژیم آخوندی راه‌حل مشکلات جامعه را چیزی جز سرکوب نمی‌بیند.
به‌رغم این رفتار جنایتکارانه، رژیم مدعی شد که کولبران را ساماندهی کرده، بیمه می‌کند و حتی فرماندار بانه مدعی شد که ماهی ۵۰۰هزار تومان هم به آنها می‌دهد.
البته این ادعای مسخره در درون خود رژیم زیرآبش زده شد. روز ۲۲شهریور یکی از وکلای کولبران به نام احمدی‌نیاز در یک مصاحبه، اطلاعات ارائه شده از سوی فرماندار بانه را غیرواقعی خواند. او درباره ادعای پرداخت حقوق ماهانه ۵۰۰هزار تومان به کولبران گفت: «مشخص نیست این مبلغ از سوی کدام ارگان و به چه کسانی پرداخت می‌شود».
او بیمه کولبران را نیز وعده‌یی تبلیغاتی خواند و گفت: «بحث بیمه کولبران سال‌هاست مطرح است اما هنوز اقدامی برای آن انجام نشده. تنها هرازگاهی تبلیغاتی برای آن صورت می‌گیرد».
این عملکردهای رژیم که از یکطرف هیچ اقدامی برای ایجاد کار برای مردم و جوانان در کردستان و سایر شهرهای مرزی نمی‌کند و از طرف دیگر با شلیک و گلوله کولبرانی که می‌خواهند با زحمت و سختی نانی به دست بیاورند را می‌کشد، در کنار سایر جنایات رژیم در داخل شهرها و بیکاری گسترده جوانان باعث یک فضای انفجاری شدیدی در شهرهای مختلف ایران‌زمین شده است که چشم‌انداز سرنوشت ننگین و محتوم رژیم ولایت‌فقیه را نشان می‌دهد.
