در آستانهٔ روز جهانی کارگر، رژیم ضدکارگری ولایت فقیه از اخراج ۴هزار کارگر اعتصابی دم می‌زند. سایت حکومتی تجارت نیوز شنبه نهم اردیبهشت۱۴۰۲ در مطلبی با عنوان «اخراج ۴هزار کارگر معترض در جنوب کشور» نوشت: «مدیرعامل سازمان منطقه ویژه پارس با اعلام این‌که در هشت طرح پتروشیمی این منطقه، تعدادی از کارگران فصلی به‌دلیل مشکلات معیشتی اعتصاب کردند که با پایان مهلت قانونی، ۴هزار نفر از آنها با کارگران جدید جایگزین می‌شوند، به‌صورت رسمی این اعتراضات را تأیید کرده و برای کارگران معترض خط و نشان کشیده است».
در همین روز خامنه‌ای گفت: «اعتراض‌هایی در محیط کارگری وجود داشته بعضی از این اعتراضات حالا تا آنجا که خبر دارم اعتراضهای به جایی بوده... در همین قضایا جامعه کارگری با دشمن مرزبندی کردند» (شبکه خبر. رژیم ۹ اردیبهشت۱۴۰۲).
اما خامنه‌ای مفلکوک کور خوانده است. تفاوت اعتصاب کارگران در اردیبهشت ۱۴۰۲ با سال گذشته این است که این اعتصابات در ادامه و امتداد قیام سراسری مردم ایران در هفت ماه گذشته گره خورده و هم‌چنان شعله‌ور است و کارگران امروز فریب وعده‌درمانی‌های دروغین باند آدمکش خامنه‌ای ـ رئیسی را نمی‌خورند.
کارگران تحت ستم ایران به نشانه اعتراض به وضعیت وخامت‌بار معیشتی و شرایط سخت کاری و عدم پاسخگویی رژیم آخوندی به مطالبات برحق‌شان در بخشهای صنعتی که عمدتاً تحت کنترل سپاه و مافیای خامنه‌ای هستند در بیش از ۱۰۴مرکز و شرکت صنعتی در ۳۷شهر و ۱۳استان با اعتصاب و تظاهرات دست از کار کشیدند.
جشن عید کارگران در ایران و جهان
در ایران جشن اول ماه می اولین بار، در۱۱ اردیبهشت سال۱۲۹۹شمسی [۱۰۳ سال پیش] برگزار شد. پس از آن به دستور دکتر محمد مصدق، برای اولین بار در سال۱۳۳۱ اول ماه مه ـ عید کارگران و تعطیل رسمی اعلام شد.
سرکوب و استثمار مضاعف کارگران در حکومت شاه خائن استمرار داشت. روز ۸اردیبهشت ۱۳۵۰ یادآور سرکوب خونین کارگران معترض جهان چیت کرج توسط مأموران رژیم شاه در کاروانسرا سنگی است که ۲۰ کشته و ۸۰ مجروح بر جای گذاشت، که لکه ننگی بر فریب و نمایش شعارهای منحوس شاه‌پرستانه است.
برگزاری جشن کارگران در زیر چنگال ولایت فقیه
آیا روز جهانی کارگر برای کارگران ایران، روز بزرگداشت و منزلت کارگران است؟ یا روز سرکوب و یا یادآور شلاق و زندان؟ آیا کارگران ما مثل سایر کشورها می‌توانند برای حق به یغما رفته خود دست به تجمع و راهپیمایی بزنند؟
در گرامیداشت روز کارگر (۱۱اردیبهشت ۱۴۰۱)، کارگران با حضور گسترده نیروهای سرکوبگر انتظامی در چند شهر از جمله تهران، تبریز، رشت، قزوین، اراک، هرسین، بوشهر، کرج و اهواز دست به تجمع زدند و شماری از فعالان صنفی و کارگری بازداشت و به ۶ تا ۸سال زندان محکوم شدند.
تصویر ایران ۱۴۰۲ـ چپاولگری آخوندها و گرسنگی کارگران
حاکمیت آخوندی در سالهایی که تحریم هم نبود، به‌طور میانگین سالانه ۱۰۰میلیارد دلار فقط از محل صادرات نفتی درآمد داشته است. اما آن روی سکه غارت و استثمار رنج و خون کارگران در حکومت ستمگر آخوندی، باربری و سوخت‌بری پزشکان متخصص، معلمان و مهندسان و لشکر عظیم بیکارانی‌است که با گلوله پاسداران برای لقمه نانی سالانه مجروح و کشته می‌شوند.
ابوالفضل ابوترابی نماینده رژیم در مجلس آخوندی اعتراف کرد: «پس از انقلاب [۵۷] حدود ۵۰۰نفر از مسئولان و مقامات رده بالا [بخوانید آخوندها و پاسداران خون‌ریز] از طریق استفاده از رانت، میلیاردر شده و اموال نامشروع هنگفتی به دست آورده‌اند. وزیری که در حال حاضر ۳۰۰میلیارد تومان دارایی دارد، غیر از رانت نمی‌تواند از راه دیگری چنین دارایی را دست و پا کند» (سایت تابناک. رژیم ـ ۶فروردین ۱۴۰۰).
در آن‌سوی غارت سازمان‌یافته اشرافیت هرزه ولایت فقیه ـ وضعیت وخامت‌بار جامعه کارگری است که نوک کوه یخ آن در لابلای رسانه‌های حکومتی درز می‌کند:
ـ ۱۵میلیون کارگر غیررسمی از بیمه‌های اجتماعی محروم هستند (روزنامه اعتماد ـ ۱۴شهریور ۱۴۰۰).
ـ ۷۰درصد سبد غذایی آب رفته است (اعتماد، ۴فروردین ۱۴۰۲).
ـ سال۱۳۹۰ حقوق کارگر ایرانی ۲۳۵دلار بوده، الآن به حدود ۱۱۰دلار تقریباً به نصف رسیده است و قدرت خرید کارگران ایرانی نصف شده است (شبکه تهران رژیم ـ ۷فروردین ۱۴۰۲).
ـ سبد معیشت کارگری (طبق تورم) باید حدود ۱۵ تا ۱۶میلیون تومان باشد ولی حداقل پایه حقوق کارگر۵میلیون و ۳۰۰هزار تومان؛ و با حق عائله، حق مسکن و غیره حدود ۷میلیون تومان است؟ (تلویزیون رژیم، ۷فروردین ۱۴۰۲).
ـ جوانان در رده سنی ۱۸ تا ۳۵سال، بزرگ‌ترین بخش بیکاران جامعه را تشکیل می‌دهند. سال گذشته در این رده سنی، نزدیک به ۱میلیون و ۶۹۰هزار نفر بیکار بوده‌اند (اسکناس ۳۱فروردین ۱۴۰۲).
خودکشی کارگران در اژدهای هفت سر ولایت فقیه
در حالی که کارگران محروم به‌دلیل اخراج از کار و از فقر، بیکاری و مشکلات معیشتی دست به خودکشی می‌زنند؛ خامنه‌ای برای شستن چنگال خونین خود نمایش «هفته کارگر و جشنواره امتنان از کارگران نخبه بسیجی» به راه انداخته است.
روزنامه حکومتی آرمان ۱۱اردیبهشت ۱۴۰۱ـ از همایش روحوضی خامنه‌ای با «بسیج کارگری» [بخوانید پاسدارانی که برای سرکوب کارگران یک میلیون دریافت می‌کنند] نوشت: «همه ساله در کشــورمان از طــرف متولیان امر، هفته کار و کارگر برگزار می‌شود این نمایش... ، صرفاً جهت خالی نبودن عریضه و بعضاً جهت تبلیغات رسانه‌یی صورت می‌گیرد».
سایت اعتماد آنلاین، رژیم ۱۵بهمن ۱۴۰۱ در مطلبی با عنوان، «خودکشی ۲۳ کارگر در کمتر از یک‌سال به‌دلیل فقر و طلب مزدی و...» نوشت: «طی ۲۸۳روز، ۲۳ کارگر به‌دلیل فقر، معوقات و طلب‌های مزدی یا اخراج از کار، خودکشی کرده‌اند، که به‌طور میانگین هر ۱۲روز یک کارگر برای پایان دادن به زندگی خود اقدام کرده است».
آیا ۲۳ فقط یک عدد است؟ یا حاصل ۴۴سال اختلاس و فساد و فروپاشی اخلاقی اژدهای خونخوار ولایت فقیه؟
با نگاهی کوتاه به تیتر رسانه‌های حکومتی به عمق جنایت آفرینی آخوندها می‌توان پی‌برد.
ـ آرش و علی و محمد، کارگران اخراجی کارخانه پتروشیمی در استان ایلام ـ هر سه اخراج شدند، هر سه خودشان را کشتند (اعتمادـ ۱۵بهمن ۱۴۰۱).
ـ دیماه ۱۴۰۱، محمد ـ کارگر۳۸ساله ساکن خلیل‌آباد، خودش را حلق‌آویز کرد (همان منبع).
کارگران بمب توفانی و عظیم
خامنه‌ای جنایتکار با بیش از ۴۳میلیون خانوار کارگری از وجود بمب عظیم گرسنگان آگاهی دارد؛ و شب و روز با حیله‌گری تلاش می‌کند تا خود و نظامش را از فوران قهرآتشین کارگران و زحمتکشان ایران در امان نگهدارد.
اما این اعتراضات و امواج توفنده و این آتش فروزان هرگز خاموشی ندارد. «اعتراضاتی که در ایران اتفاق می‌افتد عین امواج دریا می‌ماند که این موج وقتی که میره و برمی‌گرده هم بزرگ‌تر میشه و هم قدرتمندتر» (سایت دیدارـ رژیم ۱۸ اسفند۱۴۰۱).
آری، این است قهرآتشینی که در پیوند با کانون‌های شورشی و قیام سراسری؛ رژیم نکبت‌بار و ضدکارگری ولایت فقیه را از ریشه می‌سوزاند و نابود می‌کند. این «تنها مسیر تحقق عید کارگران و زحمتکشان در ایران است».
