کنفرانس بین‌المللی پاریس به‌مناسبت روز جهانی زن یکی از بزرگ‌ترین مراسم سالانه زنان برای دستیابی به حقوق کامل خود بود.
علاوه بر سطح بالای شرکت‌کنندگان حاضر که شامل برجسته‌ترین سیاستمداران و شخصیتها از زنان سراسر جهان بود و سوای تعداد بالای حاضرین، یکی از نکات برجسته در این برنامه، اشرافی بود که سخنرانان درباره مبارزات زنان در ایران و تأثیر و پیشتازی زنان و دختران شجاع میهن در قیام‌ها و مبارزات داشتند و هر کدام با زبانی و بیانی، بر وجهی از این مبارزه طولانی و شکوهمند انگشت می‌گذاشتند.
خانم کندیس برگن رهبر سابق حزب محافظه‌کار کانادا و وزیر پیشین همراه خود بیانیه‌یی شامل امضای ۴۰۰ مقام زن از بیش از ۴۰کشور از پنج قاره جهان را به همراه آورده بود که «در صدر این (بیانیهٔ) حمایت، محکومیت رژیم ایران به‌خاطر سرکوب نهادینهٔ زنان» است و مضامین بیانیه نیز «تصویر واضحی از اعمال زن‌ستیزانهٔ رژیم ترسیم می‌کند و اعدام زنان بی‌شمار در ۴ دهه گذشته را به‌دلایل سیاسی محکوم می‌کند».
از جمله صحبت‌های متعدد این زنان تاثیرگذار، می‌شود به قسمتی از سخنرانی خانم نجات والو بلقاسم، وزیر سابق فرانسوی اشاره کرد که سؤال کرد: «مگر می‌شود نگران نبود وقتی می‌دانیم آخوندها چه جنایاتی مرتکب شده‌اند؟ وقتی می‌دانیم در طول استبدادشان بیش از ۱۲۰هزار نفر، عمدتاً از اعضا و هواداران سازمان مجاهدین خلق ایران اعدام شدند و هزاران و هزاران نفر از این قربانیان زن بودند؟» و سپس ادامه داد: «زنان ایرانی که بیش از ۴۰سال است علیه رژیم مبارزه می‌کنند، می‌دانند که تا زمانی که این رژیم زن‌ستیز پابرجاست، مطالباتشان بی‌حاصل خواهد ماند».
و یا سخنان خانم «دومینیک آتیاس» رئیس پیشین کانون وکلای اروپا را مورد توجه قرار داد که تاریخچه مبارزات زنان ایران را به تصویر کشید: «شما دنباله‌رو راه زنانی هستید که از جمله در سال۱۹۰۶، بیش از یک قرن پیش، در آغاز انقلاب مشروطه، مسلحانه به خیابان‌ها آمدند». او پس از اشاره به دوران چهل ساله‌ٔ حاکمیت ملایان، صحبت‌هایش را با شعار «زن، مقاومت و آزادی» به پایان برد: «در مواجهه با دنیای غرب ترسو، زنان ایرانی به‌تنهایی در مقابل دشمن در داخل کشور ایستاده‌اند. هیچ شکنجه، هیچ دیوار زندان و حتی مرگ نمی‌تواند آنها را وادار به تسلیم بکند. آنها می‌دانند که پیروز خواهند شد. فردا، پس‌فردا، یک سال بعد یا بیشتر، هر چه باشد، پیروزی آنها حتمی است؛ و تا پیروزی، تا روز پیروزی، در کنارشان خواهیم بود تا فریاد سر دهیم: «زن، مقاومت و آزادی».
وقف «زندگی» برای «آرمان»
خانم آتیاس که خود یکی از مبرزترین وکلای حقوق زنان است به این رسیده است که مبارزه زنان در ایران، سالهای سال است که از مدار قانونی و حقوقی و مسالمت‌آمیز فراتر رفته و به سطح مبارزه و مقاومت به هر قیمت رسیده است. مبارزه‌یی سهمگین و همه‌جانبه که در جای جای ایران‌زمین از کف خیابان‌ها تا گوشه‌ٔ سلولها و زندانها ادامه دارد.
با وجود این‌که رشته تخصصی وی وکالت و حقوق و قضاست و همیشه در حیطه قانون‌مداری تحصیل و فعالیت کرده است، ولی با ستایش «مبارزات خستگی‌ناپذیر برای چند نسل از زنان ایرانی»، پیروزی و پیشروی آنها را مرهون خطرپذیری و وقف «زندگی» برای «آرمان» و تحقق «حکومت مردم بر مردم و آزادی خلق ایران» می‌داند.
این وکیل انسان‌دوست تأکید می‌کند در مسیر رهایی توده‌ها چه‌بسا نیاز باشد بهترین‌ها و فداکارترین‌ها از «زندگی» خود برای بهروزی و سعادت دیگران چشم‌پوشی کنند.
او با همه خواهران ایرانی‌اش به این درک عمیق رسیده است که نمی‌شود به شعارهای کلی و بی‌خطر بسنده کرد و برای مبارزه علیه:
آخوندهای «زن‌ستیز»،
نظام ضدبشر و ضد «زندگی»،
حاکمیت «آزادی‌کش»،
به همتی بزرگ و به کار گرفتن همه توانمندی‌ها از جمله «زن، آتش، گلوله، عصیان، مقاومت، پایداری، خیزش، قیام، کانون شورشی و ارتش آزادی» نیاز است.
خلاصهٔ همه این الزامات، همان شعاری می‌شود که او فریاد زد: «زن، مقاومت و آزادی»!
