آثار و پیامدهای شکست سفر آخوند روحانی به نیویورک به‌صورت بحران به درون رژیم سرازیر شده است، این بحران چه به‌صورت تعمیق شکاف بین باندهای حاکم و چه به‌صورت تشکیک روی خطوط سیاسی و استراتژیک نظام دیده می‌شود. ابراز نگرانی و وحشت از آینده در پیش رو هم از دیگر علائم بازگشت این بحران به درون رژیم است که در هر دو باند حاکم دیده می‌شود.
مجلس ارتجاع یکی از عرصه‌های بازتاب شکست سفر روحانی به نیویورک است. ابراز وحشت و هشدار نسبت به پیامدهای این شکست با دعواهای باندی درهم‌آمیخته و ملغمه‌ای از بن‌بست و بی‌راه‌حلی نظام را بارز کرده است:
علی نجفی خوشرودی، روز ۷مهر در مجلس ارتجاع گفت: «تذکری دارم به ریاست‌جمهوری محترم، سیاست خارجی باید در خدمت توسعه ایران باشد. هم‌چنان که در خدمت امنیت ایران بوده است در دوران دفاع مقدس یا مقابله با تحریم و یا مقابله با تروریزم، مردم انتظار دارند که از فرصتها در سطح بین‌المللی استفاده مؤثر شود در این راستا باید هوشمندانه عمل کرد جنگ‌افروزان آمریکایی و کسانی که آگاهانه یا ناآگاهانه در این مسیر هستند آب در هاون می‌کوبند چه کسانی از اوضاع ناپایدار اقتصادی و اجتماعی در ایران منتفع می‌شوند؟ آیا هزینه این شرایط از جیب و منافع خودشان است یا از سفره و جیب مردم؟... پس این جریانها متوجه باشند که مصداق بر شاخه نشستن و بن بریدن نباشد.
فردین فرمند، عضو دیگر مجلس ارتجاع، در همان روز در مجلس دست خالی نظام در بازگشت روحانی از نیویورک را این‌طور توصیف کرد: «این تیتر نیویورک تایمز که می‌بینید یکی از روزنامه‌های خیلی سنگین آمریکایی است تیتر اینجوری می‌خواند [متن انگلیسی را می‌خواند] یک‌سال بعد ایران پیدا می‌کند تبخیر همدردی را در سازمان ملل، یعنی دیگه سازمان ملل هم با ایران گفتند نیستش تمام امید این دولت امید به این بود که می‌روم در سازمان ملل یک خبری می‌کنم یک کارهایی انجام می‌دهم اینهم نتیجه‌اش.
خب بعد چی کار کردند؟ اروپایی‌ها دیدند که این کم است آمدند با همدیگه نشستند و یک بیانیه‌ای را صادر کردند بیانیه‌اش چی می‌گفت؟... یک اعلامیه‌ای دادند به این مضمون [متن انگلیسی را می‌خواند] حمایت مجدد خودشان را از برجام اعلام کردند همین، منتهی بقیه‌اش چی؟ بقیه‌اش هم گفتند ایران تو خارج نشو آرام آرام هم خارج نشو آخرش هم بقیه‌اش گفتند که دنبال یک بهانه‌ای می‌گشتند که با ما نباشند گفتند که این حمله‌ای هم که به آرامکو شده بدبخت یمنیها را دارند می‌کشند با اسلحه‌های اینها اون را هم انداختند گردن ما اینهم حرف آخر اروپایی‌ها».
همزمان با این ابراز دلواپسی‌ها، از مجلس ارتجاع با سس انگلیسی، از سایر محافل درون رژیم هم توصیه به تسلیم و عقب‌نشینی خیلی صریح‌تر به گوش می‌رسد:
از جمله نور محمد تربتی‌نژاد، عضو مجلس ارتجاع، در همان جلسه در حالی که تأکید می‌کرد: «تحولات منطقه و جهان هر روز پیچیده‌تر و سرعت بیشتری به خود گرفته» به نظام هشدار داد «توصیه می‌نمایم از هر گونه بهانه دادن به ایجاد تنش و خدای نکرده بروز جنگ خانمان برانداز اکیداً اجتناب نمایند» وی با بیان این‌که «بدیهی است شاهراه خروج از بسیاری گره‌ها نگاه و تعامل مثبت در داخل و خارج می‌باشد» به نظام توصیه کرد از سیاست‌های توسعه‌طلبانه‌اش عقب‌نشینی کند.
مسعود رضایی، عضو دیگر مجلس ارتجاع، با اشاره به تنگ‌تر شدن حلقهٔ تحریم‌ها و بیان این‌که «انتظار می‌رفت، مسئولان بتوانند به‌راحتی از این بحران عبور کرده و پاسخگوی ملت ایران باشند» به بی‌کفایتی نظام اذعان کرد و گفت: «اما در بسیاری از بخش‌ها نه تنها پیشرفتی حاصل نشد بلکه جامه عمل به شعارها پوشانده نشد». وی همچنین در حالی که آسیبهای اجتماعی را «تهدید امنیتی برای نظام» ارزیابی کرد، گفت: «چنان‌چه حکومت ایران نتواند مشکلات سیاسی خود با جهان را حل کند، مشکلات اقتصادی کشور رفع نخواهند شد».
فریدون مجلسی، یک عضو اسبق مجلس ارتجاع، هم روز ۸مهر شکست سیاست‌های منطقه‌ای رژیم را یادآوری کرده و در عین تأکید بر ضرورت عقب‌نشینی از این سیاست‌ها به تشتت درونی نظام هم اذعان کرد و گفت: «باید یک سوزن به خودمان بزنیم و یک جوالدوز به دیگران. باید بپذیریم که با سیاست‌های تعریف شده‌ای که داریم امکان این‌که دیگران طرح و ایده‌هایمان را قبول کنند، کم است. همگرایی و اجماع در داخل پیش‌شرط موفقیت در سیاست خارجی است...ایران در نزد اغلب کشورهای عربی خواسته و ناخواسته دوست تعریف نمی‌شود و این کشورها نگاه همراه با سوءظن به جمهوری اسلامی دارند.. در صورتی که بسیاری از کشورهای عربی مجبور به انتخاب میان ایران و آمریکا باشند، گزینه‌شان پیروی از آمریکا و ضدیت با ایران است».
ساداتیان، سفیر اسبق رژیم در ایتالیا، هم با یادآوری فضای انفجاری جامعه به رژیم گوشزد کرد هر چه زودتر باید از سیاست‌های انقباضی خود عقب‌نشینی کند. وی گفت: «به‌دلیل فشارهایی که بر مردم وارد می‌شود، باید راه برون‌رفتی را طراحی کرد. شاید در این طرح ایران بتواند با گرفتن امتیازهای روشن و قطعی اعلام کند که پیش‌تر از چارچوبهای برجام نخواهد رفت. یعنی اگر قرار باشد همین وضعیت ادامه داشته باشد، چه بسا تحریم‌ها و فشارها ادامه داشته باشد».
