در یک انقلاب دموکراتیک، سخن گفتن از آلترناتیو یا جایگزین سیاسی مردمی، بدون برخورداری از یک برنامهٔ مدون و برآمده از آرای جمعی امکان‌پذیر نیست. همان‌طور که بدون یک آلترناتیو دموکراتیک، انقلاب دموکراتیک به ثمر نخواهد رسید، بدون داشتن یک برنامهٔ مشخص امکان هدایت جامعهٔ انقلابی به‌سوی آرمانهای آزادیخواهانه و دموکراتیک وجود ندارد. شبه آلترناتیو‌ها یا آلترناتیوهای فیک همه چیز را به فردا احاله می‌دهند و با شعار فریبنده «همه با هم» و این‌که الآن وقت طرح این قبیل مسائل نیست و... از ارائهٔ برنامهٔ مشخص طفره می‌روند.
این رویکرد ناشی از آن است که اساساً یا برنامه ندارند یا پس از رسیدن به قدرت در پی سوداهای دیگری هستند. این همان کمبودی است که خمینی با شارلاتانیسم ویژهٔ خود از آن سوء‌استفاده کرد و به انقلاب ضدسلطنتی خیانت نمود.
شورای ملی مقاومت ایران [بنیان‌گذاری‌شده در ۳۰تیر ۱۳۶۰] از نخستین روز تأسیس خود به این ضرورت پی برد و تدوین برنامهٔ دولت موقت برای دوران انتقال قدرت به مردم ایران -پس از سرنگونی نظام ولایت فقیه- را در دستور کار گذاشت. اسناد و مصوبه‌های برنامهٔ دولت موقت در همان زمان تصویب به اطلاع عموم رسیده و در سایت شورای ملی مقاومت نیز در دسترس قرار دارد.
این شورا برای پیشبرد برنامه‌های خود، در اجلاس ۶ شهریور ۱۳۷۲ خانم مریم رجوی را به اتفاق آراء به‌عنوان ریاست‌جمهوری برای دوران انتقال حاکمیت به مردم ایران انتخاب کرد. طبق مصوبه این شورا، دورهٔ ریاست‌جمهوری ایشان، پس از تصویب قانون اساسی جمهوری جدید در مجلس مؤسسان و قانونگذاری ملی و انتخاب رئیس‌جمهوری جدید ایران پایان می‌یابد.
برنامهٔ ۱۰ماده‌ای مریم رجوی
«برنامه ۱۰ ماده‌ای» -که اینک شهرتی جهانی یافته و از سوی بسیاری از شخصیت‌های جهانی و نیز اکثریت پارلمانها حمایت می‌شود- نخستین بار از جانب مریم رجوی در سخنرانی «به سوی آزادی» به تاریخ ۲۲ تیر۹۲ طرح گردید.
مواد برنامهٔ ۱۰ماده‌ای مریم رجوی برای آینده ایران عبارتند از:
۱ـ نه به ولایت فقیه آری به حاکمیت مردم در یک جمهوری با رأی آزاد و کثرت‌گرا
۲ـ آزادی بیان، آزادی احزاب، آزادی اجتماعات، آزادی مطبوعات و فضای مجازی
انحلال سپاه پاسداران، نیروی تروریستی قدس، لباس شخصی‌ها، بسیج ضدمردمی، وزارت اطلاعات، شورای انقلاب فرهنگی و همه گشتها و نهادهای سرکوبگر در شهر و روستا و در مدارس، دانشگاهها، ادارات و کارخانه‌ها
۳ـ تضمین آزادی‌ها و حقوق فردی و اجتماعی طبق اعلامیه جهانی حقوق‌بشر
انحلال دستگاههای سانسور و تفتیش عقاید، دادخواهی قتل‌عام زندانیان سیاسی، ممنوعیت شکنجه و لغو حکم اعدام
۴ـ جدایی دین و دولت، آزادی ادیان و مذاهب
۵ـ برابری کامل زنان و مردان در حقوق سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی و مشارکت برابر زنان در رهبری سیاسی، لغو هر گونه تبعیض، حق انتخاب آزادانه پوشش، ازدواج، طلاق، تحصیل و اشتغال. منع بهره‌کشی از زنان تحت هر عنوان
۶ـ دادگستری و نظام قضایی مستقل طبق معیارهای بین‌المللی مبتنی بر اصل برائت، حق دفاع، حق دادخواهی، حق برخورداری از محاکمه علنی و استقلال کامل قضات. الغاء قوانین شریعت آخوندی و بیدادگاههای انقلاب اسلامی
۷ـ خودمختاری و رفع ستم مضاعف از اقوام و ملیت‌های ایرانی طبق طرح شورای ملی مقاومت برای خودمختاری کردستان ایران
۸ـ عدالت و فرصت‌های برابر در اشتغال و در کسب و کار و بازار آزاد برای تمام مردم ایران. احقاق حقوق کارگر و دهقان، پرستاران، کارمندان، فرهنگیان و بازنشستگان
۹ـ حفاظت و احیای محیط‌زیست قتل‌عام شده در حکومت آخوندها
۱۰ـ ایران غیراتمی، عاری از تسلیحات کشتار جمعی. صلح، همزیستی و همکاریهای بین‌المللی و منطقه‌ای
