در روزهای اخیر حرفهای ضدو‌نقیضی در مورد مذاکرات مربوط به برجام از زبان سردمداران رژیم شنیده می‌شود. جواد ظریف اخیراً طی مصاحبه‌ای گفته است هدف از برجام اقتصادی نبوده است، این حرف ظریف واکنشهای زیادی را در باند خامنه‌ای برانگیخت.
خبرگزاری سپاه پاسداران به تناقض ادعای ظریف با اظهارات خامنه‌ای در خرداد ۹۷ اشاره کرده که گفته بود: «هدف از مذاکره برداشتن تحریمها بود».
سایت قدس آنلاین ۱۳دی ۹۷ طی گفتگویی با مهدی محمدی، از مهره‌های باند خامنه‌ای که او را کارشناس مسائل هسته‌ای و سیاست بین‌الملل معرفی کرده است، به‌نقل از او می‌نویسد: «اگر فرض کنیم آقای ظریف موضوع عدم توجه به مسائل اقتصادی را در توافق‌نامه برجام صادقانه بیان کرده باشد و بیان این موضوع نتیجه فشار افکار عمومی به دولت در راستای عدم دستاوردهای اقتصادی برجام نبوده و سخن آقای ظریف در مصاحبه با روزنامه خراسان محصول فشار افکار عمومی نبوده، این سؤال مطرح می‌شود که اگر هدف برجام دستاورد اقتصادی و رفع تحریمها نبود پس برجام چه هدفی را دنبال می‌کرد؟ در واقع دولت آقای روحانی با سخن آقای ظریف از چاله به چاه افتاده و دولت باید به سؤال بزرگتر و مهیب‌تری پاسخ بگوید که اگر هدف شما رفع تهدیدهای اقتصادی نبود و برای حل مشکلات اقتصادی مذاکره نکردید برای چه مذاکره کردید؟».
کیهان خامنه‌ای ۱۳دی ۹۷ نیز در این باره تحت عنوان «ایــن تیتـــرها یادتــان هست؟!» می‌نویسد: «وزیر خارجه کشورمان چندی پیش در مصاحبه با یکی از روزنامه‌های داخلی گفته است؛ در برجام یک معادله‌ای درست شد بین اقدامات ما و اقدامات غربی‌ها، اقدامات ما هسته‌ای بود و اقدامات آنها اقتصادی، بنابراین در این‌که غربی‌ها در انجام تعهدات خود کوتاهی کردند، شکی نیست؛ اما او معتقد است اصلاً هدف برجام اقتصادی نبود... در نهایت دولتمردان و رسانه‌های اصلاح‌طلب، با توجه به خسارت محض برجام و دستاورد تقریباً هیچ توافق هسته‌ای، به جای عذرخواهی و تلاش برای جبران این خسارت، به انکار وعده‌ها، تقلیل مطالبات مردم و دستاوردسازی و در نهایت تلاش برای تغییر صورت‌مسأله روی آورده‌اند».
صرف‌نظر از جدال دو باند و صرف‌نظر از شارلاتان‌بازی وزیر خارجه آخوندها، واقعیت این است که هدف نظام از تن‌دادن به جام‌زهر برجام خفگی اقتصادی و بن‌بست اقتصادی بود که با آن مواجه بود.
اگر هدف برجام اقتصادی نبود و اقتصاد رژیم مستحکم و تاثیرناپذیر از تحریمها بود، دلیلی نداشت که رژیم دنبال برجام برود و پس از تصویب آن هم آخوند حسن روحانی آن را به‌عنوان یک دست‌آورد بزرگ دولتش قلمداد کند.
روحانی حل مشکلات اقتصادی، زیست‌محیطی و حتی کم‌آبی را وابسته به اجرای برجام و رفع تحریمها دانسته بود: «ما وقتی می‌گوییم باید تحریم‌های ظالمانه رفع شود، بعضی‌ها چشمان‌شان زیاد نچرخد. تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط‌زیست، اشتغال، صنعت و آب‌خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانکها احیا شوند».
وی با بیان این‌که تحریم مانند یک بیماری است که از یک تب کوچک آغاز می‌شود، گفت: «در ابتدا به این تب کوچک توجهی نشد اما وقتی بیمار به زمین افتاد و دیگر نتوانست تکان بخورد به‌دنبال درمان بیماری رفتیم. بعضی معنای تحریم را نمی‌دانستند اما قدم به قدم مشکلات ما زیاد شد».(خبرگزاری ایسنا ۱۷خرداد ۹۴)
خامنه‌ای هم در ۲۹مهر ۹۴ در نامه‌ای به روحانی نوشت رژیم در صورتی برجام را بپذیرد که آمریکا و اتحادیه اروپا تعهد کتبی بدهند تحریمها به‌کلی برداشته شده است.
در نامه خامنه‌ای به روحانی آمده بود: «در اعلام اتحادیه‌ٔ اروپا و رئیس‌جمهور آمریکا، باید تصریح شود که این تحریمها به‌کلی برداشته شده است. هر گونه اظهاری مبنی بر این‌که ساختار تحریمها باقی خواهد ماند، به‌منزله‌ٔ نقض برجام است».(سایت خامنه‌ای ۲۹مهر ۹۴)
تحریم‌هایی که اساس آنها تحریم اقتصادی و درصدر آن تحریم نفتی و بانکی بود که اقتصاد را فلج و به بن‌بست کشیده بود.
با این همه جدال کنونی در این زمینه که برجام اقتصادی بود یا نبود هیچ مسأله‌ای از حکومت آخوندی را حل نمی‌کند، جز این‌که در حاکمیت غرقه در بحران آخوندها هر باند تلاش می‌کند تا تقصیر وضعیت اقتصادی و معیشتی مردم را به گردن باند دیگر بیاندازد، و حاصل آن شکاف فزاینده در رأس رژیم است که هر روز عمیق‌تر می‌شود و در اثر این شکاف رژیم ضعیف‌تر و از هم گسسته‌تر می‌شود.
ضعف و از هم گسستگی که سود برنده آن مردم قیام‌کننده است که پیش از این حکم به سرنگونی نظام و حکم به پایان ماجرای دو باند دادند. دو باندی که سروته کرباس حکومت ولایت فقیه هستند و در پیشبرد سیاست‌های ضدمردمی آن در زمینه سرکوب و چپاول مردم هم‌دست و هم‌داستان هستند.
